Tijdens een gemeentedag van de christelijke gereformeerde kerk (cgk) in Kerkwerve trokken Nederlanders en Oekraïners eensgezind met elkaar op. Het is een van de „mooie momenten” die ds. A.D. Fokkema aanhaalt als hij vertelt over de opvang van Oekraïners in zijn dorp.
In april plaatste de cgk in Kerkwerve op het erf bij diverse gemeenteleden in totaal acht stacaravans voor Oekraïense vrouwen en kinderen. „Vier daarvan waren niet winterbestendig. De mensen die daar in zaten, zijn eind van de zomer doorgestroomd naar een gemeentelijke opvanglocatie in Zierikzee, wat vooraf ook de opzet was. De andere vier staan nu bij elkaar op één plek”, zegt ds. Fokkema.
De dagopvang die in het begin in de kerk werd geboden, is gestopt. „De Oekraïense vrouwen hebben allemaal werk gevonden en de kinderen gaan naar school. Wel wordt er nog taalles gegeven door vrijwilligers. Ook heeft elk gezin een buddy, waarmee het geregeld contact heeft.”
Op zondag heeft de predikant wekelijks Oekraïners onder zijn gehoor. „De meesten hebben een orthodoxe achtergrond en kennen niet zo’n vast ritme in de kerkgang zoals wij, maar er zijn er altijd een paar. Ze volgen de dienst via een vertaalapp. In de voorbede denken we aan hen. Zo hebben we zondag gebeden voor een vrouw die even teruggaat naar Oekraïne om haar man te ontmoeten, terwijl haar kinderen hier blijven.”
Ook buiten de zondagse diensten ontmoeten gemeenteleden en Oekraïners elkaar, zoals tijdens de gemeentedag in het voorjaar, met een zeskamp en een maaltijd, en op de verjaardag van de predikant. Afgelopen week is er vanuit de kerk bij de bewoners van de stacaravans een kerstpakket bezorgd.
De contacten met de vluchtelingen brengen de oorlog in Oekraïne „heel dichtbij. De vrouwen die hier zitten, hebben allemaal familieleden in het oorlogsgebied. Soms hoor ik verhalen van een huis dat aan puin geschoten is of van een geliefde die vermist wordt. De vrouwen zijn fysiek uit de oorlogssituatie gehaald, maar emotioneel en relationeel zitten ze er nog helemaal in. De hele dag krijgen ze berichten en foto’s binnen van wat er in Oekraïne gebeurt. Dat is heftig.”
De insteek van de hulp aan vluchtelingen is allereerst diaconaal, „maar we hopen dat erin doorstraalt dat we dit doen vanuit de liefde tot Christus. Uit de reacties merk ik dat dit ook geproefd wordt. We zijn de Heere dankbaar dat het zo mag gaan.”
