De Foyer organiseert ieder jaar een iftar-ontmoeting voor bewoners van de zorginstelling, hun familie en buurtgenoten. In totaal waren er donderdagavond zo’n zestig mensen bij. Onder meer melk en dadels - waarmee het vasten traditioneel wordt verbroken - harira (een Marokkaanse soep), bami en allerlei fruit stonden op tafel.

In De Foyer zijn 35 appartementen voor (jonge) mensen met een licht verstandelijke beperking. Ze wonen zelfstandig, met persoonlijke begeleiding en dagbesteding of werk. De koningin sprak tijdens het dineren met verschillende bewoners, onder wie Anton. Hij woont al tientallen jaren in de wooninstelling. „Ik heb uw man een brief gestuurd om eens langs te komen”, zei hij direct toen de koningin binnenkwam. „Oh, maar nu krijg je de koningin. Is dat beter of slechter?”, zei Máxima lachend. „Beter”, grinnikte Anton.

Dochters

De koningin nam ook een kijkje in de keuken, waar de geur van verse kip en bami de ruimte vulde. „Ik heb hoge verwachtingen”, zei ze vrijwel direct. De koks vertelden haar over de zorginstelling en de vrijwilligers die er werken. „We gaan proberen uw verwachtingen waar te maken”, zeiden ze. Aan tafel sprak de koningin nog met een man uit Syrië. Hij vond het fijn dat hij de iftar nu niet alleen thuis hoefde door te brengen, maar dat hij het samen met anderen kon doen bij Cordaan.

Aan tafel ging het ook nog even over de gezinssituaties, onder meer die van Douwe van Riet, lid van de Raad van Bestuur bij Cordaan. „Ik weet dat u drie dochters heeft”, zei Máxima. „En dat is heel veel werk. Zeker na hun vijftiende”, zei ze lachend. „Nee hoor, maar meisjes na een bepaalde leeftijd...” Van Riet stemde in: „Die weten wat ze willen”. Máxima gaf hem mee dat hij nog maar goed van zijn dochters moest genieten. „Want ik heb ze niet meer thuis en ik mis ze elke dag.”

Bij het vertrek werd de koningin uitgezwaaid door de bewoners, onder wie Anton. „Dag Máxima, ik hoop dat u nog eens langskomt”, zei hij zwaaiend. „Ga maar fijn naar huis. Naar Den Haag, naar uw dochters.”