Het komt voor Bart als een schok. Nooit had hij het idee dat zijn werkgever hem liever ziet gaan dan komen. Is dat veranderd nu hij kampt met overspanningsverschijnselen? Hij voelt druk. Wordt hij de laan uitgestuurd als hij niet snel gezond wordt?

Of is er sprake van een misverstand? Want voor de rest gaat alles zoals het hoort: Bart wordt begeleid en krijgt keurig zijn salaris overgemaakt.

Na een gesprek met een collega begint Bart te twijfelen. Zijn werkgever zegt het wel, maar klopt het en moet hij, ondanks zijn burn-out, gaan solliciteren?

Het idee dat iemand die in dienst is en ziek wordt, verplicht kan worden om te solliciteren, is vreemd. En zeker als het om een burn-out gaat. Voor zo iemand is rust vaak de eerste prioriteit, gevolgd door een geleidelijke re-integratie. Waarom zou solliciteren bij een andere werkgever dan aan de orde zijn? Hoe zit dit precies?

Er was – gelukkig! – inderdaad sprake van een misverstand, ontstaan door een best lastig te begrijpen set van regels rond ziekte en re-integratie.

In de eerste twee jaar van ziekte is de werkgever verplicht het loon van een zieke werknemer door te betalen. In deze periode ligt de verantwoordelijkheid voor herstel en re-integratie bij de werkgever en werknemer, die worden begeleid door een bedrijfsarts.

Solliciteren is in deze fase normaliter niet van toepassing. De focus ligt op wat haalbaar is. Kan de werknemer terugkeren in de eigen functie? Of is er binnen het bedrijf een andere passende rol te vinden?

Het idee van Barts werkgever dat Bart na één jaar ziekte verplicht zou moeten solliciteren, komt waarschijnlijk voort uit een misverstand dat te maken heeft met ofwel de Ziektewet of met de zogenaamde re-integratie tweede spoor. Wanneer een dienstverband eindigt, bijvoorbeeld omdat een tijdelijk contract niet wordt verlengd tijdens ziekte, komt een werknemer in de Ziektewet. Het UWV neemt dan de rol van de werkgever over. In die situatie kan het inderdaad gebeuren dat een werknemer moet solliciteren als hij (gedeeltelijk) arbeidsgeschikt wordt verklaard. Maar dit geldt dus alleen bij een Ziektewetuitkering, niet wanneer iemand nog in dienst is.

Re-integratie tweede spoor houdt in dat een werknemer, als terugkeer naar de eigen functie bij de huidige werkgever niet mogelijk blijkt, wordt begeleid naar passend werk bij een andere werkgever. Dit traject begint in het tweede ziektejaar en wordt ingezet wanneer duidelijk is dat er binnen het eigen bedrijf geen mogelijkheden voor terugkeer zijn. In deze fase kan solliciteren noodzakelijk blijken. Het gaat dan om het vinden van een nieuwe baan, die aansluit bij de mogelijkheden van de werknemer. De focus ligt daarbij op wat haalbaar is.

De auteur is coördinator arbeidsvoorwaardenbeleid bij de RMU.