Vrijheid van godsdienst

In Nederland heeft ieder mens het recht om zijn of haar eigen religieuze overtuiging te hebben. Ook mogen religieuze overtuigingen publiekelijk uitgedragen worden, door middel van religieuze uitingen.

Dat recht op vrijheid van godsdienst is gewaarborgd in artikel 6 van de Nederlandse grondwet: „Ieder heeft het recht zijn godsdienst of levensovertuiging, individueel of in gemeenschap met anderen, vrij te belijden, behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet.”

De vrijheid van godsdienst ligt in groter verband ook verankerd in het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM). Dit blijkt uit artikel 9, waarin het recht op vrijheid van gedachte, geweten en godsdienst, beschreven staat. Dit recht geldt voor zowel privéuitingen als belijdenissen in het publieke domein. De enige beperkingen waaraan dit recht is onderworpen, zijn beperkingen „die bij de wet zijn voorzien en in een democratische samenleving noodzakelijk zijn in het belang van de openbare veiligheid, voor de bescherming van de openbare orde, gezondheid of goede zeden of voor de bescherming van de rechten en vrijheden van anderen”. Dit komt overeen met het „behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet” uit de Nederlandse grondwet.

Buiten Europa zijn veel landen waarin godsdienstvrijheid niet is gewaarborgd in de grondwet. Dit blijkt in het bijzonder in landen waar christenen of andere religieuze minderheden verdrukt worden. Organisaties als Open Doors en SDOK proberen de aandacht te vestigen op deze verdrukking.

Hoewel in Nederland godsdienstvrijheid dus vastligt in de grondwet, zijn er regelmatig stemmen die zeggen dat de godsdienstvrijheid ook in Nederland onder druk staat. Dit bleek bijvoorbeeld toen het wetsvoorstel informeel onderwijs in 2024 op tafel kwam.