Het is toch onmogelijk om ook maar iets begrijpelijks over de Drie-eenheid van God te zeggen?

Een haring schoonmaken blijkt een vak apart. De graat kan breken en de rugvin kan blijven zitten. Gelukkig krijgt Daniëlle in haar twintigste vlog les van de beste. Haar vader schat al minstens een miljoen haringen klaar te hebben gemaakt voor consumptie. 

Toen we laatst op een terrasje zaten, gebeurde er iets waardoor mij weer eens een verschil tussen de Oostenrijkse en Nederlandse cultuur opviel. Een verschil, waaraan je als Nederlander in Oostenrijk moet wennen.

Als ik op pad ga om een bestelling te bezorgen, gaat zo’n beetje alles fout wat fout kan gaan. Ik rij over een autoweg, verdwaal en bel aan bij het verkeerde huis.

In het magazine De Grote Smurf of De Blauwe Plato”, dat filosofieleerlingen van de Jacobus Fruytier Scholengemeenschap in Apeldoorn vorige maand uitbrachten, doen ze een poging om „het huidige tijdsgewricht op filosofische wijze te ontleden.”

De schoolbel klinkt, de pauze begint. Talloze lokaaldeuren op het Calvijn College in Middelburg vliegen open en scholieren drommen door de gangen. Bij de conciërge verdringen een stuk of dertig leerlingen elkaar voor een pizzabroodje of fruitsalade. Hoe is het om weer elke dag op school te zijn, om terug te gaan naar het oude normaal?

Daniëlle stelt in haar tweede visvlog alle vitrinebeesten aan je voor. De makreel is het best herkenbaar, want die heeft nog een kop.

Ook in Oostenrijk wordt er van je verwacht dat je op school presentaties houdt. Ook zonder dat het in een vreemde taal is, ziet de gemiddelde leerling daar meestal al niet naar uit. Wanneer het in een taal is die je nog niet volledig of volledig niet beheerst, wordt het er niet gemakkelijker op.

Het examen is binnen, dus nu is het tijd om geld te verdienen. Daniëlle werkt de komende vier weken in de viswinkel van haar vader.

Op Vaderdag mag papa in zijn luie stoel blijven zitten en wordt hij getrakteerd op cadeautjes, vertellen drie jongeren. Gewoon, omdat ze op hun vader kunnen rekenen.