Psalmen 22:6-22:7

(22:7) Maar ik ben een worm en geen man, een smaad van mensen, en veracht van het volk. (22:8) Allen, die mij zien, bespotten mij; zij steken de lip uit, zij schudden het hoofd, zeggende: (22:9) Hij heeft het op den HEERE gewenteld, dat Hij hem nu uithelpe, dat Hij hem redde, dewijl Hij lust aan hem heeft! (22:10) Gij zijt het immers, die mij uit den buik hebt uitgetogen; die mij hebt doen vertrouwen, zijnde aan mijner moeders borsten. (22:11) Op U ben ik geworpen van de baarmoeder af; van den buik mijner moeder aan zijt Gij mijn God. (22:12) Zo wees niet verre van mij, want benauwdheid is nabij; want er is geen helper. (22:13) Vele varren hebben mij omsingeld, sterke stieren van Basan hebben mij omringd. (22:14) Zij hebben hun mond tegen mij opgesperd, als een verscheurende en brullende leeuw. (22:15) Ik ben uitgestort als water, en al mijn beenderen hebben zich vaneen gescheiden; mijn hart is als was, het is gesmolten in het midden mijns ingewands. (22:16) Mijn kracht is verdroogd als een potscherf, en mijn tong kleeft aan mijn gehemelte; en Gij legt mij in het stof des doods. (22:17) Want honden hebben mij omsingeld; een vergadering van boosdoeners heeft mij omgeven; zij hebben mijn handen en mijn voeten doorgraven. (22:18) Al mijn beenderen zou ik kunnen tellen; zij schouwen het aan, zij zien op mij. (22:19) Zij delen mijn klederen onder zich, en werpen het lot over mijn gewaad. (22:20) Maar Gij, HEERE! wees niet verre; mijn Sterkte! haast U tot mijn hulp. (22:21) Red mijn ziel van het zwaard, mijn eenzame van het geweld des honds. (22:22) Verlos mij uit des leeuwen muil; en verhoor mij van de hoornen der eenhoornen. (22:23) Zo zal ik Uw Naam mijn broederen vertellen; in het midden der gemeente zal ik U prijzen.

Uitleg

Psalm 22 is geschreven door David. Als we de psalm lezen lijkt het wel of David wist wat de Heere Jezus moest gaan lijden. David, de man naar Gods hart, is door de Heilige Geest geïnspireerd om dit op te schrijven. Het zou nog eeuwen duren voordat Christus geboren zou worden en toch al een gedetailleerde beschrijving van levens- en lijdensweg van Christus. ‘Een worm en geen man’, denk daarbij maar aan Gethsemane. Gods Zoon kroop daar door de hof als een worm. De toorn van God over de zonde drukte zo zwaar op Hem. Kan jij je voorstellen wat daar gebeurde. De nood werd zo groot, dat Zijn zweet werd als druppels bloed. Zo smartelijk valt dit lijden. Als je ziet hoe rechtvaardig God de zonde straft dat zelfs Zijn eigen Zoon zo gebukt ging, dan mag dat je wel aan Zijn voeten brengen. Nooit, tot in eeuwigheid kunnen we als mensen de straf dragen die we door eigen schuld verdiend hebben.

Maar de Zaligmaker wilde die straf dragen, zodat verloren, zondige, vuile mensen vrijgesproken kunnen worden. Dan is er hoop! Nooit hebben de Israëlieten tevergeefs tot God geroepen (vers 5). En Hij is dezelfde. Toen, vandaag en tot in eeuwigheid. Hij wil nog steeds zondaren verlossen uit het verderf. Ook vandaag is er de hoop. Ga dan met je zonden en schuld tot Hem! Hij kan en wil en zal in nood, volkomen uitkomst geven. Is het voor jou al zo’n wonder geworden dat Hij in de hof gekropen heeft en daar tot het uiterste geperst werd? Heeft Hij dat voor jou gedaan?

Zingen: Psalm 22:1

Terug naar Bijbel & leesplannen
Deze Bijbelstudie maakt deel uit van een groter Bijbelrooster.
Download het Leesplan als PDF