Subthema 'Columns 2010'

Laatst las ik een artikel dat ging over de ontwikkeling van de inhoud van de damestas door de jaren heen. Het ging om hebbedingetjes die de vrouw compleet maken. Zonder Labello, bankpas, zonnebril en niet te vergeten de iPhone zal een zichzelf respecterende vrouw de deur niet uitgaan. Wat echter nog ontbreekt, is de Dopper.

Na een verhitte voetbalwedstrijd komt Lars achter zijn vader aan de keuken binnengesjokt. "En", vraagt moeder opgewekt, "gewonnen?" Lars'' antwoord komt met een zucht: "-k heb niet gewonnen, papa heeft gewonnen!"

Recht voor z''n raap zijn, daar heeft de gemiddelde Nederlander wel kaas van gegeten. Je komt het overal tegen, vooral ook in het onderwijs. Bijvoorbeeld die brutale jongen die zijn leraar wel eens in het bijzijn van de hele klas zal vertellen wat er allemaal anders gedaan moet worden. Hij krijgt het etiket brutaal of eigenwijs opgeplakt. Niets meer aan te doen: als de pot eenmaal stinkt, stinkt hij altijd.

In de magnifieke muziekkathedraal van onze hoofdstad woonde ik enkele weken geleden een concert bij. Het om zijn zuivere akoestiek geprezen en vanwege zijn ligging in stadsdeel Oud-Zuid uitermate goed bereikbare Concertgebouw maakt altijd een diepe indruk op me.

Als kleuter krijg je regelmatig een snoeptrommel voor je neus. De keuze is aan jou om het lekkerste snoepje eruit te pakken. Wanneer je de puberfase hebt bereikt, ga je een kwartier eerder uit bed om je kledingkast te inspecteren. Je wilt tenslotte goed voor de dag komen.

Voor mensen die het nieuws niet zo goed volgen, kan het ingaan van de zomertijd tot minder fijne situaties leiden. Bijvoorbeeld midden in de ochtenddienst de kerk binnenkomen. Anderen zien het nut er niet van in.

Eerste schooldag, examenklas. De leraar staat voor de klas vol vuur te vertellen dat je eindelijk in de examenklas bent aangekomen - alsof iemand dat niet door zou hebben. Jammer is dat veel leraren in de veronderstelling lijken te leven dat de motivatie van hun leerlingen stijgt door een pessimistisch praatje van hun kant. Spijtig dat dit meestal averechts werkt.

In de driewekelijkse Bijbelstudiegroep lieten we zaterdag de gedachten gaan over een gedeelte uit Markus 10. Het gaat in de bewuste passage om het woord "dienen".

Met een overheerlijke eiersalade vangt de maaltijd aan. Daarna komt de lamsbout in rode wijn op tafel, maar daar is het nog niet mee afgelopen. Als nagerecht wordt namelijk nog een mooi versierde ijstaart opgediend.

Bij afscheid nemen denk je algauw aan tranen. Dat is ook niet zo gek, je laat tenslotte iets achter wat waardevol was. Als afscheid geen pijn doet, is dat eigenlijk een teken dat je hetgeen je achterlaat niet als fijn ervaren hebt.