Subthema 'Columnisten : Arjan'

Op een Amerikaanse crowdfundingswebsite werd het idee gelanceerd om een nieuwe Barbie pop in productie te gaan brengen. Het idee werd goed ontvangen want binnen een dag was het benodigde geld binnen. De productie van nieuw kinderspeelgoed; op zich niet zo bijzonder natuurlijk, maar deze keer toch ook weer een beetje wel: deze keer ziet Barbie er namelijk ‘normaal’ uit. Juist, je hoort het goed. Een normale Barbie. Dát is pas bijzonder. Want de gangbare barbiepoppen zijn verre van normaal.

Onze partij heeft een aantal buitengewoon goede standpunten. Zo zijn wij 100 procent voor de vrede, juist als daarvoor gevochten moet worden. Ook willen wij door middel van slim bezuinigen en handige maatregelen Nederland uit de crisis brengen.

De Nederlandse politiek gaat prat op zijn verlichte idealen. Man en vrouw zijn 100% en helemaal gelijk, tot op de kieslijsten van politieke partijen. Homoseksuelen hebben recht op dezelfde plek in de samenleving als alle andere mensen, juist bij instellingen die het daarmee vanuit hun grondslag fundamenteel oneens zijn. Iedereen moet gelijke rechten hebben en alles is geoorloofd. Mensen die het daar niet helemaal mee eens zijn, hebben alleen het zwijgrecht.

Ik weet niet wat jullie ervan vinden, maar de manier waarop de Nederlandse regering omgaat met de provincie Groningen maakt mij toch wel een beetje bang. Niet dat ik zelf wat te vrezen heb van de Groningse aardbevingen (Overijssel ligt daarvoor te ver weg, hoop ik), maar de manier waarop de zaken afgehandeld worden maakt me toch niet bepaald vrolijk over hoe de Nederlandse overheid blijkbaar met haar onderdanen omspringt.

We zijn weer zo’n beetje aan het einde van het jaar gekomen en het overgrote deel van de mensheid heeft dan op de een of andere manier de neiging om terug te blikken. Niet omdat daar enige goede reden voor is (waarom zou je het nou uitgerekend aan het einde van het jaar doen en bijvoorbeeld niet op de helft van het jaar?), maar kuddedieren en gewoonteverslaafd als we zijn doen we het gewoon.

Met Gods wet is het nog niet zo eenvoudig rechtertje spelen. Het zesde gebod bijvoorbeeld lijkt heel simpel: „Gij zult niet doden”. Duidelijke taal, nietwaar? Mensen dood meppen is niet oké, dus als je iemand doodt ben je fout: simpeler kan niet. Toch lijkt de Bijbel hier uitzonderingen op te maken. Iemand als bijvoorbeeld Simson sloeg bij bosjes mensen tegen de vlakte, als je rechtlijnig vanuit de Tien Geboden gaat redeneren kun je niet anders concluderen dat Simson hierdoor een moordenaar was en dit dus nooit van zijn leven had mogen doen.

In het dagelijks leven zijn er nogal wat dingen die ik behoorlijk irritant vind. Lekkende kranen, krakende deuren, speeches van Marianne Thieme; dat soort dingen. Toch zijn dat nog altijd irritatiefactortjes waar makkelijk iets aan gedaan kan worden: normaliter worden scharnieren gesmeerd, kranen gerepareerd en Marianne Thieme genegeerd. In tegenstelling tot deze eenvoudige zaken zijn er echter ook dingen in het dagelijks leven die maar door blijven etteren, die op de een of andere manier niet beter lijken te willen worden.

Iedereen kan met verf kliederen. Maar mooi kliederen is een vak apart en om die reden zeker niet voor iedereen weggelegd. Sommige mensen heten Picasso, Rembrandt of Mondriaan en kunnen het daarom heel goed. Zulke mensen noemen we artiesten.

Je kent ze wel. Ze zijn er in je straat, op ’t werk en op school. Het zijn die types die als het ’s winters vriest dat het kraakt zeggen dat warmte ook niet alles is en –als ’s zomers de mussen van het dak vallen– beweren dat het nog altijd beter is dan kou. In het alledaagse taalgebruik noemen we hen ”positivisten”. In principe is er niets wat zij niet positief kunnen duiden. Toch denk ik dat ik iets gevonden heb: de Nederlandse politiek.

Je zou je kunnen afvragen welke rol satan eigenlijk nog speelt in de westerse wereld anno nu.