Zoals we allemaal weten is dit echter niet wat de Bijbel ons verteld: Simson was een man die al vanaf zijn geboorte aan God gewijd was (Richteren 13:5). En zeker de Bijbel noemt een heleboel zonden van hem, maar nergens staat dat hij zondigde omdat hij mensen dood sloeg. Toen golden blijkbaar andere regels.
Uiteraard kun je wel verklaren waarom het in Simsons geval geen zonde was om “dood te slaan” maar dat het juist Gods bedoeling was dat Simson dit deed. Zo was het in zijn geval bijvoorbeeld zo dat hij aangevallen werd, het om een vijandig volk ging, enz.: zo vreemd was deze “uitzondering” nou ook weer niet.
Wat de geschiedenis van Simson ons in ieder geval leert, is dat er uitzonderingen worden gemaakt: in principe zeggen de Tien Geboden wat goed en kwaad is, maar er zit wel een bepaalde gedachte achter, waardoor Gods recht in sommige situaties heel anders is dan je op basis van de letter van de wet zou verwachten. Voorbeelden daarvan zijn er te over, zowel binnen als buiten de bijbel: mensen die logen over Joodse onderduikers, Rachab, de Egyptische vroedvrouwen, David die de toonbroden at, enz. Andersom zijn er overigens ook voorbeelden van mensen die op het eerste gezicht niet veel fout doen, maar toch zondigen. Denk bijvoorbeeld aan Achaz (die zei dat hij de HEERE niet wilde verzoeken) of David die het volk wilde laten tellen.
De manier waarop God rechtspreekt is dus soms heel anders dan wij verwachten. Hoewel je natuurlijk niet de Bijbelse wetten moet gaan ‘wegredeneren’ kan een beetje voorzichtigheid bij het oordelen over een ander vaak bepaald geen kwaad. Misschien vallen barrières tussen verschillende personen dan ook weg. En wellicht ook kerkmuren.
----
Reageren kan hieronder. Meer lezen van Arjan? Kijk op www.puntuit.nl/arjan.
