Subthema 'Columnisten : Anne'

„Dames en heren. Vanwege de hevige sneeuwval is er geen treinverkeer mogelijk van en naar Utrecht Centraal. Via de omroepberichten houden wij u op de hoogte wanneer de treinen weer gaan rijden. Onze excuses voor het ongemak.” Het is vrijdag en het winterweer zorgt voor chaos op de Nederlandse Sneeuwwegen. Het openbaar vervoer komt niet bepaald beslagen ten ijs.

Met gerimpeld gezicht, scheve lach en handen in de zakken kijkt hij het winkelend publiek aan. ”God bestaat niet en Jezus is zijn zoon” verkondigt de titel. Op de plank staat het nieuwste boek van Klaas Hendrikse, de dominee die niet gelooft dat God bestaat.

Vaste prik tijdens de laatste weken van het jaar is een terugblik op wat geweest is. In eindejaarsbijlagen en jaaroverzichten trekt de wereld van 2011 nog een keer aan ons voorbij.

Gij zult wel denken, maar niet doen. Zo luidt de nieuwe wet in onze tolerante samenleving. Je mag veel denken en veel vinden, maar naar je overtuiging handelen is verboden.

Mijn dagelijkse fietstocht langs de snelweg is eigenlijk ontstaan uit een het-kan-niet-anderssituatie. Bij het ov gaat het tenslotte van kwaad tot erger. Bussen zitten overvol, treinen komen vertraagd aanzakken, wachttijden bij het overstappen zijn waardeloos en bij hoge nood sturen de NS je met een plaszak het machinistenhok in.

Prinsjesdag heeft zo z’n eigen karaktertrekken. De minister van Financiën presenteert zijn koffertje vol spraakmakende papieren en de koningin begroet vanuit haar rijtuig de toegestroomde menigte rond het Binnenhof. Dan is er ook nog de dresscode: heren in jacquet of donker pak, dames in een mantelpakje of geklede jurk. En laat het nou juist daar misgaan: op de hoofden van onze vrouwelijke volksvertegenwoordigers prijken vogelnestjes, bloementuinen en andere knutselwerken.

Hoe bestaat het in de wereld dat een liberaal als Rutte zich laat paaien door de mannenbroeders van de SGP? Hij, Alexander Pechtold, snapt er niets meer van. Zo’n partijtje met waanzinnige ideeën dat in dit land de dienst uitmaakt; het moet niet gekker worden!

Sinds één decennium woont Máxima in Nederland. Tien jaar geleden verhuisde ze “van de pampa’s naar het glazen huis”, zoals de Amsterdamse burgervader het verwoordde tijdens de huwelijkssluiting. Máxima zou door het leven gaan als prinses, waarbij Jan en alleman haar doen en laten kritisch tegen het licht houden. Zo was haar uitspraak “dé Nederlander bestaat niet” een beetje dom en haar spijkerjasje te gewoon.