Van een afstandje ziet hij ze komen. Statig, somber, zwart. „Verplicht zwarte kousen”, bromt de één. De hoge hoed wipte op en neer boven zijn strenge ogen. „Maar niet alleen voor de zondag”, vindt een volgende. De andere heren knikken instemmend. Verbijsterd staart hij het gezelschap na, dat in een koets stapt en om de hoek verdwijnt. Als hij zich omdraait, ziet hij een vrouw staan in de opening van haar huisje. Angstig kijkt ze om zich heen. In de wijde omgeving is geen zwarte man te bekennen. „Bevrijd ons alstublieft van deze onderdrukking!” roept ze hem wanhopig toe.
Hij kan het niet aanzien en rent weg over het hobbelige zandpad. Wat een verschrikkelijke zwarte wereld is dit. Sinds die zwarten aan de macht zijn, verkeert het land in middeleeuwse toestand. Bijna struikelt hij over een hoop afval. Langs zijn benen schiet een smerige straatrat weg. Sneller, sneller. Dan voelt hij zijn voeten glijden, zijn armen zwaaiden door de lucht en…
Met een schok opent Alexander Pechtold zijn ogen. 05.27, geven de rode cijfers op de wekkerradio aan. Hij zucht. Ongelofelijk, dat die SGP hem zelfs tot in zijn nachtelijke dromen achtervolgt. Het wordt tijd om Rutte weer eens wat Kamervragen te stellen. Naast hem klinkt de ringtone van zijn BlackBerry. Maar zelfs dat kan hem niet uit de droom helpen.
Reageren op columns van Anne? Dat kan altijd via puntuit.nl/anne.
