Op vakantie: naar lokale kerk of naar Nederlandse dienst?
Ds. A. A. F. van de Weg en prop. C. Budding maken in hun vakantie op zondag verschillende keuzes. De een bezoekt met zijn gezin een lokale gemeente. De ander gaat twee keer voor in een vakantiedienst.
Zijn vakantie brengt ds. Van de Weg (35) door in Zwitserland en Italië. Afgelopen zondag luisterde hij thuis met zijn gezin via internet mee met de eigen kerk, de hersteld hervormde gemeente in Apeldoorn. Zondag hoopt hij met zijn vrouw en drie kinderen van 3 tot en met 7 jaar naar een protestants Italiaans kerkje te gaan. „Afgaand op de website hebben ze wat andere gebruiken dan wij gewend zijn. Ook is hun ambtsopvatting wat minder hoog. Maar we hopen daar toch iets te proeven van een Bijbelse gezindheid.”
Dat de dienst in het Italiaans wordt gehouden, ervaart hij niet als een bezwaar. „Als je om die reden wegblijft, ga je alleen voor jezelf naar de kerk. Door je aanwezigheid laat je de christenen daar blijken dat je oog voor ze hebt en voor ze bidt. Ik vind het van wezenlijk belang om mijn kinderen iets mee te geven van Gods wereldwijde kerk. Elke zondag zeggen we met de Twaalf Artikelen te geloven in een heilige, algemene christelijke kerk. Het is goed om als gezin juist in vakantietijd deze prachtige belijdenis in de praktijk te brengen.”
De predikant zou het daarom toejuichen als meer Nederlandse christenen eens een lokale dienst zouden bezoeken. „Ik geloof dat zoiets alleen maar goed is. Mogelijk levert het in gezinnen mooie gesprekken op over vormen en gebruiken die anders zijn en wat wezenlijk is en wat niet. Het kan ook de ogen ervoor openen hoe bevoorrecht we in Nederland zijn.”
Nieheim
Prop. C. Budding (46) uit Elspeet heeft al een leven lang ervaring met vakantiediensten. „Niet met voorgaan, want ik preek nog maar 2,5 jaar. Maar al van kinds af aan bezocht ik met mijn ouders de diensten in het Zwitserse Reichenbach. Ik heb er als jongetje zelfs gecollecteerd.”
Vorig jaar ging Budding voor het eerst voor in een door de christelijke reisorganisatie O&S georganiseerde dienst in Oostenrijk. Dit jaar zou hij niet op vakantie gaan omdat hij zijn studie aan het afronden is, maar O&S bracht hem op andere gedachten. „Ze zochten een voorganger in het Duitse Nieheim. Ik heb warme herinneringen aan vakantiediensten. Zeg dan nog maar eens nee.”
Budding onderschrijft de oproep van ds. Van de Weg en anderen om als het even kan een lokale gemeente te bezoeken. Zelf deed hij dat ook meermaals. Maar hij constateert dat een deel van de gereformeerde gezindte dat niet snel doet en eerder een dienst van de eigen gemeente meeluistert als er geen vakantiedienst wordt aangeboden. „Vakantiediensten voorzien in een behoefte, zeker omdat lokale kerken soms ver afstaan van de protestantse leer. Ik voel me dan ook vrij om eraan mee te werken.”
Winst
De proponent erkent dat preken voor een interkerkelijk publiek een zekere spanning met zich meebrengt. Met gevoeligheden wil hij rekening houden, maar niet tot elke prijs. „Zo lees en citeer ik uit de Statenvertaling, hoewel ik zelf een voorkeur heb voor de Herziene Statenvertaling. Maar een preek die ik ook in onze gemeente houd, pas ik inhoudelijk niet aan. Ik moet aan de Heere verantwoording afleggen, niet aan mensen.”
Aan de kerkdienst in Oostenrijk die Budding leidde, bewaart hij warme herinneringen. „Mensen uit allerlei kerken waren aanwezig en zelfs enkele Oostenrijkers. Het was zo druk dat sommigen buiten moesten zitten. Later hoorde ik dat een deel vooraf zo zijn gedachten had over een PKN-predikant, maar dat de boodschap redelijk aansloot bij wat ze gewend waren. Een vooroordeel werd zo ontkracht en er ontstonden mooie ontmoetingen en gesprekken. Ook dat is de winst van een vakantiedienst.”
