Ter gelegenheid van het 75-jarig bestaan houdt dagblad Trouw tien lezersbijeenkomsten in het land over verschillende onderwerpen. Abonnees van de krant kunnen tijdens zo’n avond in debat gaan met hoofdredacteur Cees van der Laan en met verslaggevers en columnisten.

Hoe religieus is Nederland eigenlijk (nog)? Die vraag stond donderdagavond centraal tijdens een van de bijeenkomsten in Aviodrome in Lelystad.

Van der Laan schetst de context waarin Trouw 75 jaar geleden ontstond: als verzetskrant in de Tweede Wereldoorlog. Het was een andere tijd. Van der Laan verwijst naar de executie van 23 Trouwmedewerkers in Vught. De waarden waar de oprichters voor streden zijn gebleven, aldus de hoofdredacteur. „Nog steeds maken wij een krant vanuit het idee van geestelijke vrijheid die beschermd moet worden.”

Aan de basis van Trouw staan gelovige en diepgelovige mensen, aldus Van der Laan. „Van hen loopt een lijn naar het heden. Maar we doen de dingen nu wel anders. Ons doel is niet het christelijk geloof te verspreiden. Wel werken we vanuit christelijke waarden zoals solidariteit, gerechtigheid en barmhartigheid. Als humanist kun je ook vanuit die waarden werken.”

Verhuizing

Oud-chef kerkredactie Monic Slingerland vertelt over de grote impact die de verhuizing van de kerkpagina destijds had. „Het kerknieuws ging van pagina 2 naar pagina 10 in de krant. Dat hebben we geweten. Heel veel lezers reageerden met bijna existentiële noodbrieven: wat gebeurt hier nu?”

Slingerland plaatst de ophef in de context van de secularisering. „Men had het gevoel: aha, dus zij vinden religie ook al minder belangrijk. Dat maakte de verhuizing tot iets heel groots.”

Volgens redactiechef religie en filosofie Nico de Fijter schrijft de krant „op een meer ontspannen manier” over kerk en godsdienst dan 15 jaar geleden. Wel melden zich met regelmaat lezers die vinden dat er aan bepaalde onderwerpen te weinig wordt gedaan, verklapt De Fijter. „Niet zelden zijn dat kerkelijke bijeenkomsten.”

De Fijter legt uit dat er bijvoorbeeld geen verslaggever naar de Open Doorsdag gaat, maar dat de krant eerder een reportage plaatst over iemand die met christenvervolging te maken krijgt. Slingerland: „Vroeger namen we de instituties en de kerk serieus, nu nemen we de gelovige mens serieus.”

Van der Laan: „We willen dicht bij de harten van de lezers en hun zingevingsvragen blijven. Dan kan het bijvoorbeeld ook over yoga gaan.”

Identiteit

Veel mensen in Nederland hebben volgens journalist Yvonne Zonderop het gevoel „dat we met het afscheid van religie veel waardevols hebben weggegooid. We zijn veel kwijtgeraakt dat bij onze identiteit, moraal en geschiedenis hoort.”

Zonderop publiceerde onlangs het boek ”Ongelofelijk. Over de verrassende comeback van religie” (uitg. Prometheus). Ze wijst erop dat religie wereldwijd groeit. Volgens haar namen mensen in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw niet zozeer afscheid van God, maar van „een sociaal construct dat heel benauwend was.” Ze spreekt van een „verzuilingstrauma.”

Trouw-columnist Stijn Fens is het niet eens met zijn voorganger Bert Keizer, die kerk vergeleek met de Titanic die op een onzichtbare ijsschots afstevende. „Ik vergelijk de kerk met het pontje achter het Centraal Station in Amsterdam, dat tien keer per dag heen en weer vaart naar Amsterdam-Noord. Hij gaat toch maar mooi.”