Wie in een complex, tijdrovend proces verkeert, heeft aan raadgevers die ongevraagd hun advies ten beste geven vaak geen gebrek. Dat is dezer dagen ook de ervaring van ChristenUnie-voorman Segers.
Hij staat voor de lastige taak een opvolger voor te dragen voor de vorige week opgestapte CU-landbouwminister Staghouwer.
Via de kolommen van dagblad de Telegraaf kreeg Segers bij monde van oud-PvdA-minister Plasterk toegeroepen dat hij op die post maar iemand moet neerzetten die het stikstofbeleid van het kabinet fundamenteel ter discussie stelt. Geen doener dus, maar vooral een prater die stikstofminister Van der Wal zoveel mogelijk voor de voeten loopt.
Duidelijk is dat de route die Plasterk schetst voor de nieuwe minister –wie dat ook moge worden– niet begaanbaar is. Uit een reeks juridische oordelen in stikstofkwesties blijkt immers dat het de rechter menens is. Afgegeven vergunningen, bijvoorbeeld voor de uitbreiding van de veestapel, worden nu al zonder pardon vernietigd als niet onomstotelijk vaststaat dat de natuur daarvan geen schade ondervindt. Dat is voor nu de juridische realiteit.
Het is dan ook lastig in te zien hoe een minister die alleen het debat aangaat en intern de boel op stelten zet daarmee de boeren vooruithelpt. Als het proces om serieus werk te maken van de stikstofdepositie stagneert, maakt dat het toekomstperspectief voor de sector alleen maar somberder, in elk geval op de korte termijn.
Kan Staghouwers opvolger dan maar beter het profiel hebben van een houwdegen? Een sector in korte termijn een ingrijpende transitie laten doormaken, vereist zeker doortastendheid, maar voor alles overredingskracht, kalmte en tact. En bovendien, de krachtpatser uithangen klinkt misschien mooi, maar zeker in de hedendaagse politiek waarin de kiezer soms alle kanten lijkt op te schieten, is het voor een bewindspersoon zaak de achterban zoveel mogelijk mee te nemen in het beleid. Dat raakt aan weer een andere vraag: hoe zitten de CU-leden eigenlijk in dit debat?
Wat het coalitieakkoord voor de boeren in petto had, was bij de presentatie ervan nog niet helemaal duidelijk. Inmiddels wel en welke –naar eigen zeggen– verstandige dingen over het stikstofbeleid gespreksleider Remkes straks ook zal roepen en tot welke bijstellingen die ook zullen leiden; dat ook Staghouwers opvolger in de schaduw van stikstofminister Van der Wal zal staan en dat ook hij of zij een lastige klus te klaren heeft, staat vast. Segers heeft voor dit akkoord en voor de consequenties getekend en te hopen is dat de 351.275 kiezers die in maart vorig jaar het CU-stemvakje rood kleurden dat inmiddels tussen de oren hebben.
Is dat om welke reden dan ook niet het geval, dan heeft Segers het nodige achterstallige onderhoud te verrichten. En doet hij er verstandig aan om parallel aan het zoeken naar een nieuwe bewindspersoon wat aan verwachtingsmanagement te doen.
