De liefde voor fotografie zit er al vroeg in. Als Dijkstra een jaar of acht is, maakt hij zijn eerste foto’s. Van landschappen en van paarden. „De voorlopers van auto’s”, grapt de Nijmegenaar. Dat hij graag plaatjes schiet, heeft hij niet van een vreemde. Zijn moeder en opa bezaten beiden een spiegelreflexcamera.

Op zijn tiende ontstaat er een passie voor auto’s. Tijdens een vakantie naar Spanje koopt hij zijn eerste schaalmodel van een vierwieler. Hij wordt dan ook „verliefd” op een Dodge Viper, een blauwe sportwagen met witte strepen.

Na zijn middelbare schoolopleiding studeert Dijkstra eerst een jaar architectuur, maar schakelt dan over naar een fotografieopleiding aan het Koning Willem I College in Den Bosch.

Tijdens zijn opleiding ziet hij het aantal medestudenten kelderen. Van de vier eerstejaarsklassen van elk dertig leerlingen blijft er na vier jaar nog één groep van 28 leerlingen over. Van hen worden er uiteindelijk slechts zes beroepsfotograaf, weet Dijkstra, die met een aantal oud-studenten nog contact heeft. „Wil je overleven als beroepsfotograaf, dan moet je niet alleen het vak beheersen, maar ook ondernemer zijn en over goede sociale vaardigheden beschikken. Ook een specialisme helpt. Als je zegt dat je alles doet, zul je weinig klanten krijgen. Kun je daarentegen aantonen dat je heel goed bent in het maken van bijvoorbeeld babyfoto’s, dan mag je zeker op klandizie rekenen.”

Monsterklus

De eerste opdracht die Dijkstra na het afronden van zijn opleiding in 2008 krijgt, is gelijk een monsterklus: in twintig dagen tijd moet hij in een Ford S-Max alle hoofdsteden van Europa aandoen, een rit van een slordige 22.000 kilometer. Elke dag maakt hij foto’s voor Autovisie.

In hetzelfde jaar krijgt hij nog een andere mega-opdracht. Tijdens de ”LatAm Cabrio Challenge” rijdt hij met een groep cabrio’s van Belém in het noorden van Brazilië naar Vuurland, een eilandengroep in het zuidelijkste puntje van Zuid-Amerika. Het is een tocht van 15.000 kilometer, die hij in circa vier weken aflegt.

Hollen

Van zijn werk kan Dijkstra goed rondkomen, zegt hij. „Ik mag niet klagen. Het is wel hollen of stilstaan. Van januari tot maart is het rustig, bij lekkerder weer krijg ik juist heel veel opdrachten.”

De fotograaf richt zich op de zakelijke markt; particulieren verwijst hij door naar een bevriende collega. Zijn belangrijkste opdrachtgever is de Nederlandse autofabrikant DAF, die hem behalve voor foto-opdrachten ook inzet voor het maken van brochures en online reclamecampagnes.

De doorgewinterde fotograaf deelt zijn kennis graag met anderen. Zo heeft hij zes stagiaires begeleid. Daarnaast geeft hij op verzoek fotografieworkshops.

Dijkstra gebruikt verschillende technieken. Eentje heet de hengelshot. Daarbij is een camera via een aluminium staaf met zuignappen aan de auto verbonden. De auto komt daardoor scherp op de foto, terwijl de achtergrond onscherp wordt door de beweging die het voertuig maakt. Omdat het overdag vaak te licht is voor een lange sluitertijd, maakt Dijkstra gebruik van een ND-filter die als een zonnebril het meeste licht wegvangt.

Een andere methode is car-2-car, van voertuig tot voertuig. Daarbij zit of staat Dijkstra in een auto (of helikopter), terwijl hij een tweede auto fotografeert. De ene keer hangt hij met open portier half uit het voertuig, de andere keer staat hij in een open kofferbak of torent hij door een open dak boven de auto uit.

Dijkstra zorgt ervoor dat hij zijn werk veilig kan doen. Zo rijden de auto’s nooit hard, vaak zo’n 20 kilometer per uur – al suggereren de foto’s veel hogere snelheden. Ook laat hij zich steevast rijden door ervaren autojournalisten, die weten wat ze doen. Bovendien rijdt hij meestal op een circuit, vrij van ander wegverkeer.

Momenteel houdt Dijkstra een sabbatical. De rustperiode wil hij gebruiken om na te denken over een mogelijke carrièreswitch. Na vijftien jaar autofotografie heeft hij ongeveer alles al voorbij zien komen, verklaart hij. „Ik voel me een beetje uitgespeeld en ben toe aan een nieuwe uitdaging.”