Je wilt niet dat anderen kritiek op je hebben, je afkeuren, je gek vinden, of onverantwoord vinden wat je doet. Of je wilt graag indruk maken op anderen. Je wilt gezien worden. Niet alleen pubers hebben daar last van. Mensenvrees is voor bijna iedereen herkenbaar. Je houdt toch maar je mond. Of je praat toch maar mee. Je doet het toch maar zoals anderen het ook doen. Je zet toch maar niet de stap waarvan je eigenlijk weet dat die de juiste is.

Mensenvrees is een strik, zegt Salomo. Een valstrik van de boze. De duivel is eropuit om ons weg te trekken van God. Hij wil ons bij Christus en bij de gehoorzame navolging van Hem vandaan houden. Ons meeslepen naar de eeuwige ondergang. En daarbij kan hij goed gebruiken dat we zo belangrijk vinden wat anderen van ons denken. Koning Saul loopt in die strik als hij koning Agag en de beste dieren van de Amalekieten in leven laat, omdat hij het volk vreest. Pilatus vreest het volk en geeft Jezus over om gekruisigd te worden. Zelfs Abram, de vader van alle gelovigen, loopt in de val. Uit angst voor zijn leven liegt hij over zijn relatie met zijn vrouw Saraï. Petrus verloochent Zijn lieve meester omdat hij bang is voor een dienstmeisje. Waar ligt voor u de strik?

Wie zich veilig wil voelen bij mensen, wie mensen wil behagen, maakt van mensen een afgod. Dat is de zonde tegen het eerste gebod. Hoe kun je aan die strik ontkomen? Door op de Heere te vertrouwen. Niet sidderen, maar vertrouwen. Wat een milde, liefdevolle remedie! In Christus is er bij God een hoog vertrek, een schuilplaats voor zondaren. Omdat Gods Zoon op Golgotha
geen schuilplaats vond toen Hij onze zonden droeg. Met al onze onheiligheid en verlorenheid mogen we vluchten tot Hem. U bent welkom bij Christus! Alle einden van de aarde worden genodigd om tot Hem te komen (Jes. 45:22). Om met diep ontzag te mogen weten: Ik ben veilig!

Zondaren

Geen mensenvrees, maar vreze des Heeren. „In de vreze des Heeren is een sterk vertrouwen” (Spr. 14:26). Ik steun op Hem, zou vlees mij deren? En ja, het kan zijn dat je soms alleen komt te staan. Je wordt niet altijd begrepen. Of je blijft onzichtbaar, omdat je met het dienen van anderen geen indruk maakt. Maar we hoeven de mensen niet te vrezen. We mogen hen liefhebben. De liefde drijft de vrees uit. Laat de kritiek maar komen. God kijkt heel anders dan de mensen. Toen Hij ons Zijn Zoon gaf, wist Hij wel dat wij zondaren waren. Bij Hem ben ik veilig. Zijn genade is voor mij genoeg. Met Hem sta ik niet alleen. Met Hem kan ik mijn gebreken onder ogen zien, om door Zijn Geest vernieuwd te worden. Hij handelt nooit met ons naar onze zonden. „Ik vertrouw op God, ik zal niet vrezen; wat zou mij de mens doen?”

„De siddering des mensen legt een strik; maar die op de Heere vertrouwt, zal in een hoog vertrek gesteld worden.”
Spreuken 29:25