Dat hebben de gezamenlijke ministers van Cultuur van de deelstaten en de Duitse regeringscommissaris voor Cultuur en Media deze week bekendgemaakt.

Vertegenwoordigers van de twee grote Duitse kerken, de Rooms-Katholieke Kerk en de Evangelische Kerk in Duitsland (EKD), reageerden verheugd op het besluit. „We mogen dit zien als een waardering voor de kerken”, zei de voorzitter van de Duitse bisschoppenconferentie, bisschop dr. Georg Bätzing. „Van alle klokken in Duitsland is tenslotte 85 procent kerkklok. Ze zijn in opdracht van een kerk vervaardigd, door haar gelovigen betaald en worden vrijwel dagelijks geluid. Van hun edele klank profiteert iedereen – tot ver buiten de kerk.”

Bisschop Kirsten Fehrs, voorzitter van de EKD-Raad, zei in een persverklaring: „Het geluid van kerkklokken klinkt ons even vertrouwd in de oren als dat van onze eigen ademhaling. En dat deze prachtige muziekinstrumenten al duizend jaar op dezelfde, traditionele manier met de hand worden vervaardigd, is echt een unieke culturele prestatie. Het nu genomen besluit is een schitterende gelegenheid om de klokkengieters daarvoor hartelijk te bedanken.”

Duitsland telt naar schatting meer dan 90.000 (kerk)klokken, aldus de EKD. Het comité van de Duitse afdeling van Unesco wijst erop dat het bij klokken gieten om een eeuwenoud ambacht gaat. Het gietproces werd in de twaalfde eeuw ontwikkeld en sindsdien nauwelijks meer gewijzigd. De oudste intacte, gegoten klok in Duitsland, de Lullusklok in de keizerlijke abdij van Hersfeld, is nog ouder: deze dateert uit 1038.

Overigens zijn tal van klokken in het land lang niet zo oud: tijdens de Eerste en Tweede Wereldoorlog werden meer dan 80.000 kerkklokken vernield door omsmelting of bombardementen. Duitsland telt nog vijf actieve klokkengieterijen.