”Teruggaan naar Gods Woord is de enige manier om Vooruit te gaan…” Een handgeschreven tekst voor het raam van de woning van Jürgen (45) en Sherida (44) Tholel maakt duidelijk wat hun leidraad is. Dat de Bijbel voor hen betekenis kreeg, sprak niet vanzelf, blijkt tijdens een ontmoeting met de geboren Rotterdammers. Hun beider ouders kwamen begin jaren zeventig vanuit Suriname naar Nederland en gaven hun kinderen geen christelijke opvoeding.

Jürgen vertelt dat hij als kind wel een zeker Godsbesef kende. „Ik had op jonge leeftijd last van stemmen waardoor ik heel angstig was. Een buurvrouw nam me mee naar een kerk. Ze vertelde me dat dit Gods huis was. Ik bad: „God, als U er bent, wilt U dan geven dat ik nooit meer stemmen hoor.” De stemmen verdwenen en daarna bleef ik uit dankbaarheid naar de kerk gaan.”

Sherida groeit grotendeels op bij haar moeder. „Mijn ouders zijn nooit getrouwd geweest en hebben kort samengewoond.” Als kind hoort ze weleens over God spreken, maar komt ze ook in aanraking met een wereld van bovennatuurlijke krachten. „Mijn moeder was een medicijnvrouw, die zich bezighield met voodoo. Ze voerde rituelen uit waar ik me onprettig bij voelde. Nadat ze overleed –ik was zestien jaar–, woonde ik bij mijn vader. Hij was niet zo met deze dingen bezig, behalve soms op Surinaamse feesten.”

Sherida „omarmt” de Westerse cultuur. „Dat leidde ertoe dat familieleden afstand van me namen. Ze zeiden dat ik vernederlandst was. Ik vond mezelf goed en wilde alles doen wat mogelijk was om nog beter te worden, bijvoorbeeld door te studeren.”

Zonden belijden

Jürgen maakt sinds zijn vroege jeugd een behoorlijke ontwikkeling door. „Vanaf mijn twaalfde ging ik met een klasgenoot mee naar een pinkstergemeente die zich sterk richtte op de heiliging. Ik hield me in die tijd onder meer bezig met telefoonseks en dacht: hier hoor ik niet thuis, ik ben het niet waard bij de gemeente te horen. Ongeveer vanaf mijn vijftiende ging ik niet meer naar de kerk en trok ik de wereld in. Ik deed bijna alles wat God verboden had.”

Hij gaat samenwonen met Sherida als ze al een tweejarig kind hebben. Op dat moment heeft Jürgen ook een eenjarig kind uit een andere, buitenechtelijke relatie. In 2008 besluit hij weer eens naar een zondagse dienst te gaan. „Een lekenprediker sprak over ”Wie is je vriend?” Ik zag in gedachten al mijn vrienden passeren, maar ze vielen een voor een weg. Aan het eind bleef alleen de Heere Jezus over. Toen heb ik gezegd: „Heere, hier ben ik.” Ik kreeg de kracht om al mijn zonden te belijden voor God en voor mensen, onder wie Sherida. Dat was heftig.”

Vanaf dat moment maakt hij radicale keuzes. „Ik wist dat het niet goed was om ongehuwd samen te wonen en heb meteen aan Sherida gevraagd: „Wil je met me trouwen?” Daarna ben ik bij mijn moeder ingetrokken, totdat we acht maanden later in het huwelijk traden.”

Sherida wordt overvallen door de plotselinge verandering bij Jürgen, maar aarzelt niet om positief op zijn huwelijksaanzoek te reageren. „Het ging allemaal heel snel, maar ik zag aan zijn gezicht dat het serieus was. Nog dezelfde dag vertrok hij naar zijn moeder. Op weg naar onze trouwdag kregen we Bijbelse counseling vanuit de gemeente.”

Sherida gaat met Jürgen mee naar de kerk. „Ongeveer twee maanden na zijn bekering ben ik tot geloof gekomen. Het was alsof het licht ineens voor me aan ging. Ik kreeg een passie voor de dingen van God.”

Een paar weken voor hun trouwdag houden ze grote opruiming. Sherida: „We gingen alle kamers door en gooiden weg wat niet meer in ons huis hoorde. Aan het eind hadden we twee vuilniszakken vol met onder meer foute boeken en dvd’s. Het was een vreugdevol moment toen we als gezin alles weggooiden.”

Puriteinen

Via zijn „geestelijke vader” en oud-voorganger van de gemeente Stanley Dissels komt Jürgen in aanraking met de puriteinen. Hij raakt onder de indruk van Gods soevereiniteit en wordt geraakt door „de blijdschap die het geeft dat God mensen uitverkiest en hen tot het einde vasthoudt. De puriteinen zijn na de Heere Jezus mijn grootste voorbeeld. Ik voel me vooral sterk verbonden met Jonathan Edwards en als het om evangelisatie gaat met George Whitefield.”

Naast zijn werk als aannemer begint Jürgen een theologische studie aan het Evangelisch College in Zwijndrecht, die hij nog moet afronden. Sinds enkele jaren is het gezin aangesloten bij de Family Bible Church in Rotterdam (zie ”Family Bible Church is een familie”). „De voorganger en kerkplanter, Sam Jayasinghe, ging een maand op vakantie en vroeg of ik de gemeente in die tijd wilde toerusten met prediking.”

Na die periode sluit het echtpaar zich bij deze interculturele gemeente aan. Een jaar later wordt Jürgen tot oudste benoemd. Hij preekt gemiddeld twee keer per maand in de Family Bible Church en gaat daarnaast soms voor in gemeenten elders in het land.

Als Jürgen een preek heeft gehouden naar aanleiding van de Nashvilleverklaring wordt hij benaderd door het Bijbels Beraad Man/Vrouw. Hij geeft aan dat de thema’s van de verklaring in zijn kerk veel aandacht krijgen. „We hebben als ouderlingen bijvoorbeeld een standpunt ingenomen over homoseksualiteit. Daarbij heeft de Bijbel het hoogste gezag. Hierin lezen wij dat God het huwelijk duidelijk heeft bedoeld voor exclusief één man en één vrouw. We kunnen daarom als gemeente niet positief tegenover homoseksuele relaties en gevoelens staan. Wel vinden we het belangrijk om naast mensen met deze gevoelens te staan en hen als mens te respecteren en niet af te wijzen.”

Jürgen erkent dat de visie van de Family Bible Church over seksualiteit en relaties soms op weerstand stuit. „Het roept natuurlijk tegenreacties op, want je preekt tegen de cultuur in. Veel mensen, ook in de kerk, zijn erg beïnvloed door de cultuur en de media. Op basis van de Bijbel proberen we met hen in gesprek te blijven. We willen geen mensen pijn doen, maar wel Gods waarheid doorgeven. In Hosea staat dat Gods volk ten onder gaat door gebrek aan kennis. Dat zien we in onze tijd ook gebeuren. Onderwijs is daarom nodig.”

Korinthe

Jürgen benadrukt dat dit begint in de gezinnen. Sinds twee jaar geven hij en zijn vrouw daaraan extra invulling door een dagelijkse ”family worship”, samen met hun twee jongste kinderen –een tweeling van dertien jaar– die nog thuis wonen. „Na het avondeten nemen we de tijd om God te aanbidden, de Bijbel te lezen en over het gedeelte door te praten. Welke eigenschappen van God komen er bijvoorbeeld in naar voren?”

Ook in de zondagse samenkomsten ligt er een sterk accent op Bijbels onderwijs, geeft Jürgen aan. „Onlangs zijn we in een serie preken de brieven van Paulus aan Korinthe doorgegaan. Dan komen allerlei concrete zaken aan de orde, zoals de hoofdbedekking en de emancipatie van de vrouw. De hoofdbedekking is bij ons gangbaar, maar niet verplicht. Ook onderwerpen als verkering, huwelijk, opvoeding en een Bijbelse dresscode komen in preken aan bod.”

Tijdens de studiedag van het Bijbels Beraad M/V, donderdag in Ablasserdam, zullen Jürgen en Sherida iets vertellen over de wijze waarop ze in hun gemeente invulling geven aan Bijbels man/vrouw-zijn. Tijdens een eerdere bijeenkomst van het Beraad was Jürgen een van de weinige aanwezigen uit de kring van interculturele kerken. „Misschien ben ik een pionier. Ik hoop dat meer voorgangers uit multiculturele kerken bij het Bijbels Beraad betrokken raken.”