De statuten van Stichting Residentie Pauze Diensten vermelden als doel „het met regelmaat verzorgen van oecumenische Residentie Pauze Diensten, waarin onder andere voorbede wordt gevraagd ten behoeve van Volk, Regering en Vorstenhuis.”

Die bijeenkomsten werden in 1971 gestart op initiatief van ds. Joh. Heule, destijds gereformeerd predikant in Den Haag-West, licht Fraanje toe. „Zijn mening was: de raad van kerken in Den Haag houdt elke derde dinsdag in september –bij de opening van het nieuwe parlementaire jaar– een interreligieuze gebedsdienst voor de regering. Laten wij als protestantse kerken van Den Haag voortaan elke derde dinsdag van de maand een specifiek protestantse gebedsdienst houden voor koningshuis, parlement en regering.”

Plaats van bijeenkomst was dicht bij het Binnenhof in de doopsgezinde kerk, later de Waalse kerk, gelegen aan Noordeinde, op steenworp afstand van Paleis Noordeinde. De kerk werd in 1807 gebouwd dank zij een royale gift van koning Lodewijk Napoleon en heeft haar wortels in de oorspronkelijke kerk aan het Binnenhof (de Hofkapel), die de Staten van Holland in 1579 ter beschikking stelden voor de protestantse eredienst in de Franse taal. Het interieur van de oorspronkelijke Hofkapel werd later naar de Waalse kerk overgebracht. Fraanje: „We komen niet ver van de parlementsgebouwen bijeen, wat de symbolische waarde van de relatie tussen kerk en overheid onderstreept. Regel was dat er jaarlijks zo’n negen diensten gehouden werden. In december en in de zomer werden er geen bijeenkomsten belegd.”

De gebedsdienst bestond doorgaans uit een bijdrage van een predikant van een van de Haagse kerken (of uit de regio) en een parlementslid van een van de drie christelijke partijen, te weten CDA, SGP en CU. Fraanje: „De politicus hield een toespraak van tien minuten en de predikant sprak een overdenking uit, waarna hij bad. Het geheel duurde niet langer dan veertig minuten, ergens tussen twaalf en één uur in de middag. Mensen die in het centrum van de stad werkten of politici aan het Binnenhof konden dan in de middagpauze de diensten bezoeken. Ieder jaar werd er een jaarthema vastgesteld en werden er bijpassende Bijbelgedeelten aan de beide sprekers toebedeeld.”

De huidige voorzitter ds. M. Groen, predikant van de christelijke gereformeerde kerk in Den Haag, zag in zijn gemeente geen opvolger voor het werk van de secretaris, zegt Fraanje, sinds 1982 secretaris van de stichting. Bestuurslid ds. C. Blenk, emeritus hervormd predikant in Den Haag, is ook te zeer op leeftijd om de kar te trekken. Kortom, vergrijzing is de oorzaak van het stopzetten van de diensten, aldus Fraanje.

Jammer dat er een einde aan deze traditie is gekomen?

„Zeker, heel jammer. Ze voorzag duidelijk in een behoefte, zeker in een tijd waarin het christelijk geluid in politiek en samenleving steeds minder doorklonk. De belangstelling voor de bijeenkomsten was altijd groot, al hing dat ook weer af van de politicus die sprak en van de predikant. Sowieso was het publiek altijd breed samengesteld. We betreuren het einde van de diensten, maar we kijken ook terug op een mooie periode, waarin deze bijeenkomsten duidelijk veel mensen hebben geïnspireerd.”