Pijn en verdriet bij ouders Groenendijk om paranormale sessie op begraafplaats Rusthof
De verontwaardiging is groot bij Wilco en Esther Groenendijk als blijkt dat een spirituele groep heeft geprobeerd geesten op te wekken op de begraafplaats waar hun Joost ligt. Vertrouwen is er ook. „De Heere staat boven het kwaad.”
Wat er zich precies heeft afgespeeld op de avond van 11 september op begraafplaats Rusthof in Leusden is Wilco (48) en Esther (44) Groenendijk uit Woudenberg nog altijd niet duidelijk. De Nationale ombudsman publiceert vrijdag de uitkomsten van een onderzoek in opdracht van de gemeente Amersfoort naar de paranormale sessie.
„Na sluitingstijd heeft een spirituele groep onder de grootste geheimhouding seances op de begraafplaats uitgevoerd”, weet Wilco. „Met toestemming van de begraafplaatsdirecteur.” Het optreden van de paranormale groep leidt tot grote opschudding bij mensen van wie een kind op de begraafplaats ligt.
Esther en Wilco, vader en moeder van vijf, hebben in juli 2011 hun Joost na 26 weken zwangerschap moeten begraven op Rusthof. „Joost was een volwaardige baby.” Het verdriet is groot.
Het nieuws dat een onbekende spirituele groep heeft geprobeerd contact te leggen met overledenen op de ”Vlindertuin”, het kindergedeelte van de begraafplaats slaat in als een bom. „Je bent lamgeslagen, murw”, geeft Wilco aan.„Ik heb Joost onder mijn hart gedragen”, zegt Esther. „Wilco heeft op zijn knieën Joost in zijn grafje gelegd. Nu liepen mensen misschien met blote voeten over zijn graf.”
Verdriet en verontwaardiging strijden om voorrang. „Het is óns kind. Daar blijft iedereen van af”, zegt Esther beslist. „Dit is onze emotie, onze rouwplek, daar ligt onze dierbare begraven.”
Het ouderpaar noemt het „onbestaanbaar” dat onbekenden met seances, zonder hun toestemming, de eerbaarheid van kindergraven hebben geschonden. „Onbegrijpelijk. Een normaal mens bedenkt dit niet.”
Ouders die een of meer kinderen hebben begraven op Rusthof hebben elkaar gevonden in een appgroep. „De boosheid en het ongeloof bij iedereen zijn groot. Of men kerkelijk is of niet.”
Of een begrafenis net heeft plaatsgevonden of tien, twintig jaar geleden, maakt niets uit, zegt Esther. „Deze gebeurtenissen halen oude wonden open.” Een van de moeders is psychisch beschadigd.
Ouders en andere nabestaanden willen de „onderste steen” boven hebben over de geheimzinnige spirituele gebeurtenissen. Een collectieve aangifte van 46 ouderparen wegens grafschennis ligt bij het openbaar ministerie.
Het ouderpaar Groenendijk hecht aan waarheidsvinding. „De gemeente heeft de zaak aanvankelijk klein gemaakt, geen openheid gegeven en informatie over de groep achtergehouden. Er is een rookgordijn opgetrokken.”
Een excuusbrief van burgemeester Lucas Bolsius en een informatieavond voor nabestaanden veranderden daar weinig aan. „De burgemeester had moeten doorpakken en openheid van zaken moeten geven.”
Vader en moeder Groenendijk zien daarom uit naar het rapport van de ombudsman. „Je hoopt te horen dat deze spirituele sessies op die avond niet hebben plaatsgevonden.” Tegelijk kennen ze de beperktheid van het onderzoek. „De ombudsman kijkt alleen of de procedures goed zijn verlopen. Niet naar wat er zich heeft afgespeeld op Rusthof”, legt Wilco uit.
De rol van de begraafplaatsdirecteur roept veel vragen op. Niet alleen omdat hij toestemming heeft gegeven voor de paranormale sessies, maar ook om zijn weinig empathische houding. „Op de infoavond ging hij met z’n rug naar ouders zitten bellen.”
Bovendien zou zijn vrouw lid zijn van de spirituele groep. „Zakelijke en privébelangen lopen door elkaar.” Mocht het onderzoek van de ombudsman de „dubieuze rol” van de directeur bevestigen, dan moet hij opstappen, zeggen Esther en Wilco resoluut.
Uit een zekere genoegdoening. Niet uit wraak, benadrukken ze. Op het graf van Joost staan de griekse letters alfa en omega, vertelt Esther. „De Heere is het begin en het einde. Hij heeft gegeven, maar ook genomen. Wij mogen weten dat de Heere boven alles staat. Hij heeft het kwaad overwonnen.”
Vanzelfsprekend is die wetenschap niet. „Bij het overlijden van Joost was ik de Heere kwijt. Ik was het echt niet eens met Hem. Juist als moeder niet. God heeft gegeven dat ik het met Hem eens mocht worden. Hij werkt dat.”
Beide ouders, lid van de Gereformeerde Gemeente, vertrouwen dat God over hun kind waakt. Esther: „Zondag zongen we in de kerk: „Hij heeft gedacht aan Zijn genade. Dát is het. Zijn raad zal bestaan. Hij staat boven de duistere machten.”
