Kroonprinses Amalia (18): pittig, spontaan en verstandig
Kroonprinses Amalia lijkt meer dan haar voorgangers te accepteren dat haar levensbestemming vastligt. Ze lijkt haar rol zelfs te omarmen, al zegt ze zelf dat ze zover nog niet is.
Of het de invloed van prinses Beatrix is? Daar zijn de koningshuiskenners nog niet over uit die maandagavond aan het woord kwamen in een van de documentaires die zijn vervaardigd voor de achttiende verjaardag van de troonopvolger. Daarin wordt Amalia geroemd om haar spontaniteit, haar gezonde zelfvertrouwen. „Ze straalt nu al uit: dit is de toekomstige koningin.”
En o ja, ze houdt van tiara’s. En ze lust graag chocola. Voor mensen die elk detail uit het leven van de koninklijke familie interessant vinden, was er genoeg te smullen in ”Prinses Amalia: Tiener op weg naar de troon” van vrouwentijdschrift Linda. Al blijft zo’n film een mengeling van feiten en van wat deskundigen over iemand denken te weten, maar waarin de persoon in kwestie zich misschien helemaal niet herkent. Amalia zal dat niet zeggen. Ze zal het waarschijnlijk ook niet laten merken, of misschien soms toch even, heel subtiel. Zo is het leven als royal. Zo open als nicht Eloise op sociale media is, zal Amalia nooit kunnen zijn.
Niet iedereen wilde ook meewerken aan de documentaire. Docenten en vrienden hielden hun mond, want ook een koninklijke familie heeft haar privacy en juist ook een koningskind verdient bescherming.
Beveiliging
Amalia werd deze dinsdag achttien jaar en daarmee meerderjarig en troongerechtigd. Achttien jaar geleden toonde haar vader haar aan de pers als „de mooiste baby” die hij kende. Ze groeide op in Wassenaar, waar oud-burgemeester Hoekema zich herinnert dat kringen rond het hof zijn aandacht vestigden op een bocht in een tunneltje waar Amalia met haar fiets ongelukkig ten val was gekomen. Dat leverde overigens geen wijziging van de infrastructuur op: „Een burgemeester is tot veel in staat, maar niet om eigenhandig even een tunnel te repareren.” De bocht bleef.
De Bloemcampschool komt in beeld, waar zeven camera’s rond het gebouw werden opgehangen voordat Amalia er haar basisschooljaren kwam doorbrengen. Er waren altijd beveiligers in en buiten de school. Die beveiligers kwamen ook een huis bekijken voordat Amalia er een verjaardagsviering kon bijwonen. Daarvoor werd ze vaak gevraagd, want een gewone leerling werd ze nooit helemaal en het was merkbaar interessant om te kunnen vertellen dat prinses Amalia op het feestje was geweest.
De persoonsbeveiliging is een noodzakelijk kwaad. „Die wens je geen kind toe; ontzettend indringend in je privéleven”, zegt iemand die in het vak zit. Prins Friso heeft weleens verteld hoe vrij hij zich in Engeland voelde, waar hij zonder beveiligers kon leven.
In beeld
Amalia’s ouders schakelden een psycholoog in toen ze niet lekker in haar vel zat doordat een vriendinnetje haar claimde en haar daarna liet vallen. Later leerde ze kritiek, ook op haar uiterlijk, te parkeren; een muur om zich heen te bouwen. Het volk kreeg een enthousiaste, ontspannen prinses te zien.
In de documentaire komen meer typeringen voorbij: Amalia is verstandig, pittig, stabiel, sterk, niet verlegen. Ze maakt grapjes. Ze was altijd beschermend richting haar jongere zusjes. Haar verantwoordelijkheid nam ze ook door alle jaren op Christelijk Gymnasium Sorghvliet in de leerlingenraad te zitten en mediator te zijn bij conflicten tussen leerlingen. Intussen wil ze gewoon zichzelf zijn, „geen showversie” laten zien.
Op Koningsdag en tijdens fotosessies kwam de kroonprinses letterlijk en figuurlijk in beeld. Ze trad de camera’s met opvallend veel gemak tegemoet.
Buiten die georganiseerde momenten wordt de privacy van het vorstelijke gezin gekoesterd. In Nederland biedt de mediacode bescherming, in Argentinië heeft de pers daar geen boodschap aan: bij de begrafenis van Amalia’s tante Inés hingen zelfs drones met camera’s in de lucht. Het overlijden van Máxima’s zus was niet het enige verlies waarmee Amalia in haar jonge leven werd geconfronteerd: in Nederland overleed oom Friso na een ski-ongeval.
Benaderbaar
Amalia is bezig aan een tussenjaar, met reizen en stages die bijdragen aan haar vorming. „Ze heeft het aardige en benaderbare van haar vader”, luidt de conclusie van mensen die haar meemaken. Als ze die eigenschappen met het zakelijke van grootmoeder Beatrix weet te combineren, „krijgen we een koningin die we nog nooit hebben gezien.”