De Oostenrijkse predikant Reinhard Mayer gaf zaterdag op een ontmoetingsdag van Stichting Steun Reformatie Oostenrijk (SSRO) antwoorden. „Het onderscheidene ligt niet alleen daarin dat Gods Woord en de preek centraal staan, maar het bijzondere ligt ook in de visie op Gods wet en de uitleg van Gods geboden in de lijn van de Reformatie en de Westminster Belijdenis.”

Ds. Mayer, predikant in het Oostenrijkse Rankweil, sprak op de bijeenkomst die was georganiseerd ter gelegenheid van het 35-jarig bestaan van de SSRO. Deze stichting, die in 1986 door vier leden van de gereformeerde kerk vrijgemaakt in Dalfsen werd opgericht, ondersteunt enkele gemeenten van de Evangelisch Reformierte Kirche Westminster Bekenntnisses (ERKWB) in Oostenrijk en Zwitserland en –sinds kort– een gemeente in Duitsland. De SSRO is uitgegroeid tot een breedkerkelijke organisatie, waarin ook gemeenten participeren uit de Christelijke Gereformeerde Kerken, de Hersteld Hervormde Kerk en de Gereformeerde Bond binnen de Protestantse Kerk in Nederland.

In zijn lezing lichtte ds. Mayer bij ieder gebod toe hoe dit in de prediking wordt behandeld. „Neem bijvoorbeeld het tweede gebod. Dit gebod staat niet alleen haaks op de praktijk in de Rooms-Katholieke Kerk, maar leert ons dat alle beelden, ook de denkbeelden die mensen maken over God, altijd verkeerd zijn. Alleen God Zelf mag Zichzelf uitbeelden en dat doet Hij in Jezus Christus, Die het enige Beeld van Gods zelfstandigheid is.”

In zijn uitleg over het vierde gebod, noemde de Oostenrijkse predikant behalve de noodzaak samen te komen met de gelovigen in Gods huis, ook het oudtestamentische voorschrift tot reiniging, namelijk om zich te ontdoen van de vuiligheid bij het betreden van het heiligdom. Volgens ds. Mayer geeft de Westminster Belijdenis –het belijdenisgeschrift waarop zijn kerk is gefundeerd– een goede richtlijn voor de uitleg van Gods geboden. „De wet functioneert op drieërlei wijze. Allereerst diagnostisch, als de zonden worden ontdekt. Vervolgens puur evangelisch, als Jezus Christus als de Verlosser en Wetsvervuller wordt aangewezen. Ten slotte leidt de wet tot reiniging en heiligmaking van de gelovigen. Elk belijden van de zonden en ontvangen van vergeving mondt uit in de verheerlijking van God en is op zich al een lofprijzing.”

Vorming

Dr. A. J. Kunz, onderzoeker en godsdienstdocent bij Driestar Educatief, behandelde in zijn toespraak de functie en betekenis van belijdenisgeschriften bij godsdienstige vorming en geloofsonderricht. Belijdenisgeschriften zijn goede hulpen bij godsdienstige vorming, betoogde dr. Kunz: „Geloofstaal moet je leren. In de ons omringende geseculariseerde cultuur vinden wij geen bewoordingen voor geloofszaken. Ouders, opvoeders en kinderen die moeite hebben de woorden voor het geloof te vinden, krijgen door het leren van de Heidelberger Catechismus en andere belijdenissen geloofstaal aangereikt.”

Reformatie

Ds. Kurt Vetterli, predikant in Bazel (Zwitserland) sprak over reformatie en de noodzaak tot voortdurende reformatie. „In de Bijbel en kerkgeschiedenis zijn voorbeelden van perioden van kerkelijk verval en reformatiebewegingen met geestelijke vernieuwingen. Oostenrijkse en Zwitserse kerken die on-Bijbelse visies op ethiek en seksuele verhoudingen tolereren, maar intolerant zijn voor Bijbelgetrouwen, hebben een reformatie nodig”, zo zei ds. Vetterli.

Emeritus hoogleraar aan de TUA dr. A. Baars hield een lezing over de historische achtergronden en de actuele betekenis van de Westminster Confessie en de ”Grote” en ”Kleine Catechismus”.