William Macleod werd in 1951 geboren in Stornoway, de hoofdplaats van de Hebriden, de eilandengroep ten westen van Schotland. „Mijn ouders waren ware christenen. Zij voedden ons streng op, maar met grote liefde, en zij zochten in alles ons geestelijk heil”, vertelt de predikant.

Hij zat als kind onder het gehoor van ds. Kenneth MacRae (1883-1964), een man met een „diep” geloofsleven. „Zijn dagboek is gepubliceerd door de Banner of Truth Trust. Onze gemeente was naar Schotse maatstaven erg groot met meer dan 2000 leden.”

Tijdens zijn tienerjaren worstelde Macleod erg met de vraag over de zekerheid van het heil. „Gelukkig schonk God me, kort voordat ik van huis ging om aan de universiteit te gaan studeren, een diepe ervaring van die verzekering. Die zal me heel mijn leven bijblijven.”

Eerst studeerde hij natuurwetenschappen aan de universiteit van het Schotse Aberdeen. „Ik genoot van de wetenschap en had een natuurlijke aanleg voor deze vakken. Ik had echter al op zeer jonge leeftijd diep vanbinnen het gevoel dat God wilde dat ik predikant zou worden. Maar ik was erg verlegen en de gedachte om voor een gemeente te preken, vervulde me met angst. Maar ik merkte dat ik in studentenkringen en in de kerk gedwongen werd leidinggevende posities in te nemen. Mijn zelfvertrouwen groeide langzaam. Toen ik mijn bachelor voor natuurwetenschappen afrondde, voelde ik de drang om mij bij mijn kerk aan te melden om voor predikant te mogen studeren. Ik werd aangenomen en ging naar het Free Church College in Edinburgh. Daar voltooide ik de driejarige opleiding. Daarna ging ik naar Amerika en deed een master in theologie aan het Westminster Theological Seminary in Philadelphia.”

Toen Macleod thuiskwam uit de VS werd hij beroepen door de Partick Free Church of Scotland in de Schotse stad Glasgow en werd er op 12 oktober 1976 bevestigd.

Ds. Macleod ging er aan de slag. „Ik was jong, pas 24, en ongehuwd. Er was een groot veld voor mij in Glasgow. De stad is de grootste van Schotland en als je de buitenwijken meetelt, heeft zij meer dan een miljoen inwoners. We zagen zegeningen: mensen die gered werden en zich bij de kerk voegden.” Macleod zou zeventien jaar in Glasgow blijven. In die tijd trouwde hij en kreeg twee zonen en een dochter.

In 1993 kreeg de predikant een beroep van de Free Church in Portree, op het eiland Skye, vijf à zes uur rijden van Glasgow. Het was een heel andere situatie: op een eiland, een landelijk gelegen dorp met circa 3500 inwoners. „Ik was actief in de omgeving en iedereen kende mij. De eerste paar jaar zagen we enige zegen.”

Onrust

Maar toen kwam er een moeilijke periode voor ds. Macleod en de Free Church, zo vertelt hij. Er trad verdeeldheid op in de kerk „en de lokale pers stond erg vijandig tegenover mij.” In 2006 keerde ds. Macleod terug naar Glasgow, waar hij sindsdien de gemeente Knightswood diende.

De onrust in de Free Church ontstond in de jaren negentig vanwege een prominent lid van de kerk dat zich „immoreel” zou gedragen tegenover verschillende vrouwen. Ds. Macleod: „Vanwege de vooraanstaande plaats van de predikant worstelde de kerk ermee hoe hiermee om te gaan. Enkelen hadden het gevoel dat gepoogd werd de zaak geheim te houden, te verdoezelen. We voelden dat dit niet klopte en protesteerden. Dit leidde er uiteindelijk toe dat dertig predikanten werden geschorst, inclusief ikzelf. We geloven dat het naar de wil van God was wat we deden. Met de steun van onze gemeenten bleven we prediken. We moesten onszelf reorganiseren als de Free Church of Scotland (Continuing). Het was een trieste tijd van verdeeldheid en een tijd die schadelijk was voor de kerk. Maar we voelen en voelden dat we niet anders konden doen dan oproepen tot het volgen van de juiste kerkelijke tuchtmaatregelen.”

Hoe zou u de huidige situatie van de Free Church Continuing willen omschrijven?

„Het is duidelijk dat de Free Church (Continuing) veel kleiner is dan de Free Church waarvan we ons moesten afscheiden. Maar de kerk is stabiel. We begonnen ons maandblad ”The Free Church Witness”, dat ik van 2000 tot 2017 redigeerde, en ook ons eigen seminarie –The Free Church Seminary– waarvan ik lang directeur was. Ik doceerde er systematische theologie.”

Hoe ziet u de situatie van de kerk in Schotland in het algemeen?

„De kerkelijke situatie in Schotland is niet goed. Als land zijn we erg seculier geworden. De Church of Scotland, de grote nationale presbyteriaanse kerk, is zeer liberaal, met praktiserende homoseksuelen als predikanten. Er zijn enkele evangelicalen in de kerk. Alle kerken lopen hard achteruit qua ledenaantallen. Er gaan weinig mensen naar een kerk. Er is weinig Godsvreze in ons land.”

Welke toekomst ziet u voor de kerk in Schotland?

„Als de dingen blijven gaan zoals ze gaan, ziet de situatie er erg somber uit. Wij geloven echter in een soevereine, almachtige God. Hij verrast ons steeds. Het is vaak het donkerst voor de dageraad aanbreekt. We zien op God. Hij kan het tij keren.”

De jeugd vormt de toekomst van de kerk. Wat is uw verwachting?

„Met betrekking tot de jeugd is de situatie in Schotland het ergst. In Nederland heb je christelijk onderwijs. De kerken in Schotland droegen hun scholen echter in 1872 over aan de staat. Tegenwoordig is het onderwijs op school erg seculier, waarbij de evolutie als een feit wordt beschouwd en zelfs transgenderisme actief wordt bevorderd. Veel kinderen die in christelijke gezinnen opgroeien, raken geheel los van God en de kerk.”

Ondanks alle zorgen is ds. Macleod hoopvol. „Soms voelde ik me overweldigd, maar dan ging ik naar mijn studeerkamer en stortte ik mijn hart uit voor God. Dan stond ik iedere keer weer bemoedigd op van mijn knieën. De beloften van God in de Schrift geven veel steun. Als we bij God pleiten, past Hij deze beloften met overtuiging op ons toe. Hij zal ons nooit teleurstellen. En ik kijk ernaar uit om te zien dat de Joden zich bekeren en tot het geloof in Christus als de Zaligmaker komen, naar Romeinen 11. Dat zal voor de kerk wereldwijd zijn alsof het leven uit de dood voorkomt.”