Af en toe valt er een kleine bui aan de Laan van Reagan en Gorbatsjov, hartje Den Haag. Capuchons gaan op, paraplu’s worden uitgeklapt.

Ook dit jaar zijn er opvallend veel jonge deelnemers aan de Mars voor het Leven. Lenneke en Lydia (beiden 14) uit Waddinxveen lopen nu al voor de derde keer mee. „Het is belangrijk dat ongeboren leven een stem krijgt”, motiveert Lenneke haar keuze om hier te zijn. Met zo veel mensen samen een tocht door de stad maken, schept een band, vinden beiden.

Een stukje verderop staan Nienke (9) en haar broertje Henri uit Berkenwoude. Ze zijn met hun opa en oma naar Den Haag gekomen. Het duo houdt een bord vast met daarop een foto van hun tante Alina, die het Downsyndroom heeft. „De liefste tante”, vindt Nienke. Ze loopt vandaag graag mee om te laten zien dat ook mensen met een handicap het leven verdienen. „En omdat ik pas een zusje gekregen heb.”

Voordat de mars van start gaat, houden diverse betrokken een toespraak vanaf het podium. „We zeggen vandaag ja tegen het leven, nee tegen abortus”, aldus Arthur Alderliesten, sinds kort directeur van Schreeuw om Leven. Ook hij kreeg in zijn persoonlijke leven met de gebrokenheid te maken: zijn zoontje overleed na een zwangerschap van 36 weken. Een zwangerschap die, zo zegt hij eerlijk, hem niet helemaal goed uitkwam. „Dat heeft me geleerd om mild te zijn richting mensen die worstelen met een onbedoelde zwangerschap.”

Keppeltje

De hersteld hervormde predikant A. A. F. van de Weg benadrukt dat in het hoeden van het leven iets zit van de navolging van Jezus. Volgens SGP-leider Kees van der Staaij, die via een videoboodschap aanwezig is vanwege de begrafenis van Bas van der Vlies, betekent prolife ook altijd prolove: voor liefde.

Volgens CU-Kamerlid Mirjam Bikker, ook op het scherm vertegenwoordigd, is het debat over abortus gepolariseerd. „Daar zijn die vrouwen –en mannen– niet mee geholpen.” Meer heil ziet de politica in het bieden van hulp en blijven voeren van het gesprek.

Tijdens de toespraken is af en toe geschreeuw van tegendemonstranten hoorbaar. Aan de overkant van het water heeft een klein clubje jongeren zich opgesteld, sommigen met de buik ontbloot. ”Baas in eigen buik” is op een spandoek te lezen. Slechts flarden van wat ze roepen is te verstaan: „Abortus is een recht.”

Gewenning aan abortus ligt ook voor christenen op de loer, zegt Gerie (61), die samen met haar man Johan (65) naar Den Haag is gekomen. „Daarom is het goed om er vandaag weer bij stil te staan. En om deze gebeurtenis met de rest van het land te delen.”

De mars trekt mensen uit alle geledingen van de maatschappij. Een boomlange Joodse man met keppeltje houdt zijn handen met de palmen naar boven bij het lied ”Ik bouw op U”; bij het standje van Schreeuw om Leven staan twee zusters uit een klooster in Breda. Zuster Maria is –net als diverse andere vrouwen die er vandaag bij zijn– ook waker bij abortuscentra.

Verkeer

Tegen 14.00 uur stelt de groep zich op voor de mars. Spandoek vooraan, met een stuk of vier dragers – onder anderen Diederik van Dijk, voorzitter van de NPV en van het Platform Zorg voor Leven. Op gaat het richting het centrum. Het verkeer moet wachten als de groep de straat oversteekt.

Paul uit Rijswijk staat op zijn gemak de stoet gade te slaan. De zestiger –op mountainbike– heeft „respect” voor de mensen die meelopen. „Tegenwoordig lijkt het vanzelfsprekend te zijn als je voor abortus bent. Het is goed dat er een tegenhanger is.” Zelf vindt hij de keuze voor abortus niet vanzelfsprekend. „Beginnend leven is ook leven.”

Yent (17) en zijn vriendin Anne (16) kijken er iets anders naar. Het stel komt uit Leeuwarden en is voor een dagje in Den Haag. „Vreselijk”, zegt Anne als ze hoort waar de mars over gaat. „Stel dat abortus illegaal zou zijn, dan krijgt een jonge vrouw die dat niet aankan een kind. Die situatie is nadelig voor zowel kind als moeder.”

Yent kan er wel inkomen dat abortus mensen op de been brengt, zeker vanuit religieuze overtuigingen. Wel vindt hij het zorgelijk dat er kinderen meelopen die allerlei teksten op hun spandoeken hebben staan die ze zelf misschien niet eens begrijpen. „Dat zag je pas ook met de klimaatmarsen. Kinderen worden overal in betrokken.”

Bij de Hofvijver, tegenover het Binnenhof, houdt de club een paar minuten halt. Dagjesmensen kijken vanaf de bankjes langs het pad nieuwsgierig toe. Niet iedereen begrijpt meteen waar de mensen tegen demonstreren. „Gaat het over het klimaat?” vraagt een jongen. Een stel van middelbare leeftijd uit Arnhem loopt in snelle pas langs de groep. „Ik houd niet van demonstraties”, verduidelijkt de man. „De laatste tijd lijkt iedereen wel ontevreden”, vult zijn vrouw aan. Als haar man hoort waarvoor het is, draait hij iets bij. „Ik heb ook een mening over abortus, die misschien best lijkt op die van deze mensen. Maar ik zou er niet mee te koop lopen.”

Tegen 15.00 uur is de groep terug op de beginplek. Daar zijn de tegendemonstranten inmiddels allang verstomd. Wel staat er een enkele man met een bord ”Prolife is misleiding en bedrog”. De 34-jarige Max is helemaal vanuit Deventer gekomen om te protesteren tegen de mars. Eerst stond hij wat dichterbij, maar omdat de politie –er is een tiental agenten op de fiets aanwezig– zijn bord „te provocerend” vond, is hij een stukje naar achteren gegaan.

Zijn grootste bezwaar tegen de prolifebeweging: vrouwenrechten zijn in het geding. „Het is belangrijk dat mensen in een vrij land zelf mogen bepalen wat er met hun lichaam gebeurt. En dus kunnen kiezen voor abortus of om een kind geboren te laten worden.”

Hysterisch

Met alle kritiek die de afgelopen week op het spotje van de Week voor het Leven afkwam, valt de opkomst van tegendemonstranten erg mee, blikt Diederik van Dijk, voorzitter van Platform Zorg voor Leven, terug. Ook onderweg ondervonden de deelnemers aan de mars weinig kritiek. „Voorgaande jaren werd er soms naar ons geroepen. Nu viel er geen onvertogen woord. Mensen keken vooral met interesse.”

Wellicht is de geringe opkomst van tegendemonstranten juist te danken aan de reuring die er afgelopen week al was. „De tegenreactie op ons radiospotje was ook weer hysterisch, vonden veel mensen. Juist door de kritiek kan er een kantelpunt zijn gekomen. De sympathie is misschien meer richting de prolifekant verschoven.”