Dat Kuijpers (66) directeur van een zendingsorganisatie zou worden, lag niet voor de hand. Als eerstejaarsstudent rechten nam hij afscheid van het christelijk geloof, nadat zijn moeder op jonge leeftijd stierf. „Mijn gebed dat ze beter zou worden, was niet verhoord. Ik kreeg een enorme klap en raakte het geloof kwijt, hoe indrukwekkend de kracht die mijn moeder op haar sterfbed uit haar geloof putte ook was”, vertelt hij in de woonkamer van zijn huis in Brummen.

Later in zijn studietijd ontstaan er in zijn studentenhuis „heftige discussies”, nadat er mensen van „een soort sekte” aan de deur zijn geweest. Kuijpers stapt naar een antiquariaat om een Bijbel aan te schaffen met de bedoeling hun ideeën te weerleggen. „Ik trof een kleine Joodse man en vroeg: „Verkoopt u Bijbels?” Hij zei: „Nee, maar loop even mee naar de kelder.” Daar stond een plank met oude Bijbels in de Statenvertaling. Hij gaf me er één en zei: „Ik verkoop ze niet, ik geef ze weg, onder één voorwaarde: dat je komt vertellen wat je erin gelezen hebt.””

Kuijpers gaat de Bijbel bestuderen en wordt erdoor gegrepen. „Enige tijd later was ik in Zuid-Afrika. Daar kwam ik tot geloof. Ik kreeg een persoonlijke relatie met de Heer.” Terug in Nederland, doet hij belijdenis in de hervormde gemeente die samenkomt in de Hoflaankerk in Rotterdam. Ook staat hij daar aan de wieg van de christelijke studentenvereniging Navigators.

Directeur rederij

Na zijn studie gaat Kuijpers eerst als bedrijfsjurist aan de slag. In 1989 wordt hij in Groot-Brittannië directeur van de Nederlandse rederij Nedlloyd. „In de Anglicaanse Kerk kwam ik in aanraking met een manier van kerk-zijn die me aansprak. Ik kon gemakkelijk onkerkelijke vrienden meenemen naar de dienst, zonder dat ik bij alles moest uitleggen wat er gebeurde.”

Tijdens zijn jaren in Engeland houdt de vraag of hij geroepen wordt tot het predikantschap hem bezig. Na gesprekken met zijn predikant in Wakefield gaat hij in Utrecht theologie studeren. Hij komt echter vanaf het begin diverse obstakels tegen, waardoor hij deze studie niet afrondt.

In 2001 wordt hij directeur van Willow Creek Nederland, een organisatie voor gemeenteopbouw, en in 2009 maakt hij de overstap naar European Christian Mission (ECM) Nederland. „ECM is in 1904 opgericht, na een nacht van gebed in Estland. In die nacht ervoeren mensen dat de Geest sprak en dat je bij zending niet per se moet denken aan verre naasten in de derde wereld, maar ook aan Europa.”

De interkerkelijke zendingsorganisatie, waarvan Kuijpers op 1 oktober afscheid neemt, is in 27 Europese landen actief. Zij werkt samen met diverse partners, waaronder Missie Nederland en zendingsorganisatie GZB. „We zijn betrokken bij de begeleiding, toerusting en bemoediging van zendingswerkers en pioniers”, zegt Kuijpers, die lid is van de Nederlands gereformeerde kerk in Apeldoorn.

ECM wil alle volken in Europa bereiken met het Evangelie. Op welke manier?

„De kerk heeft bij velen een slecht imago. Ik zag ooit een Amerikaans filmpje van Willow Creek. Mensen op straat werd gevraagd waar ze bij de kerk aan denken. De antwoorden waren: de kerk is saai, niet relevant en zit achter je geld aan. Dat was weliswaar in Amerika, maar als dit het beeld is dat mensen van de kerk hebben, doen we iets niet goed.

We hebben met het Evangelie goud in handen, maar een heleboel mensen verstaan de boodschap ervan niet. Nu heb je dat laatste niet helemaal in de hand –het is ook een geestelijk proces–, maar het is wel van belang het Evangelie uit te leggen met woorden en beelden die niet heel ver van mensen afstaan.”

Welke plek nemen Bijbelse begrippen als zonde en genade daarbij in?

„We doen daar niets aan af, maar beginnen er niet mee. Toen Jezus eropuit trok, zei Hij niet: „Ik ga voor je zonden sterven.” Maar: „Het Koninkrijk is nabij. Je bent op een doodlopende weg, maar dat hoeft niet zo te blijven. Dan moet je je wel bekeren, omkeren.””

Welke projecten waar ECM bij betrokken is, blijven u vooral bij?

„Ik denk aan twee projecten in voormalig Oost-Duitsland, in Schwerin en Rostock, waar we samenwerken met de FEG, de bond van vrije evangelische gemeenten. In Schwerin wordt in een achterstandswijk kinderopvang geboden. Mensen voelen zich daar welkom en gezien. Ze zijn blij dat er goed voor hun kinderen wordt gezorgd. Dat maakt hen ook nieuwsgierig: Wat doen jullie hier? Die mensen gaan vervolgens niet allemaal naar de kerk in het centrum van de stad. Maar dit project is wel een soort voorportaal van de kerk, waar mensen met alle geduld bij de hand worden genomen.”

Wat is uw advies aan gemeenten die in hun omgeving missionair willen zijn?

„Wees als kerk met woord en daad actief in de wijk, als liefdevolle gemeenschap van volgelingen van Jezus die samen zoeken naar het Koninkrijk dat nabij is. Help gemeenteleden om in begrijpelijke termen de essentie van het Evangelie uit te leggen en daarbij rekening te houden met wie ze tegenover zich hebben. Zoals Jezus de Schriftgeleerden en de farizeeën op een andere manier benaderde dan de discipelen en de menigte op nog weer een andere manier.

Vaak is het zo: we gaan naar ons werk en doen ons ding. Maar staan we erbij stil dat er enorm veel kansen zijn om het Evangelie te delen? Niet alleen door het te vertellen, maar misschien wel vooral door het in praktijk te brengen. Ik denk dat we meer vrucht kunnen dragen als we ons steeds afvragen: Wat wilt U dat we doen? Misschien is dat een wake-upcall die we als kerken nodig hebben.”