Een moeder van een gezin met vier kinderen zei: „Van mij mogen er wel meer christenen naar onder de rivieren verhuizen; dat zou goed zijn voor Noord-Brabant.” Ze kozen voor Tilburg, juist omdat daar relatief weinig geloofsgenoten wonen. ”Missionair verhuizen” noemen we dat. Naar aanleiding daarvan is ons regelmatig gevraagd: Moet elke christen uit de Biblebelt serieus overwegen om naar een minder christelijke omgeving te verkassen?

Nu zouden wij niet graag alle lezers de kost geven die alleen al bij het stellen van die vraag vlekken in de nek krijgen. Maar als we de vraag simpelweg met ”nee” beantwoorden en overgaan tot de orde van de dag, is dat ons te kort door de bocht.

Dezelfde vragen

Iedere christen is geroepen om missionair te leven. Wie die roeping serieus neemt, ontkomt er niet aan om zichzelf af en toe af te vragen hoe en wáár die roeping het beste tot haar recht kan komen. Daarin spelen het gebed en de leiding van de Heilige Geest een essentiële rol. Sommigen komen zo tot verhuisplannen, anderen niet. Maar of je nu blijft of verkast, dezelfde vragen zijn van toepassing: Sta je open voor deze roeping? Ga je het appel niet te snel uit de weg? Geloof je dat het ertoe doet wáár je God dient? Ben je je ervan bewust dat God via jouw leven zegenrijk wil werken in je omgeving?

Bubbel

Er kunnen in de persoonlijke sfeer of in de werksituatie redenen zijn waarom ”missionair verhuizen” naar onbekend gebied geen goed idee is. Het is ook goed mogelijk dat je je juist door God geroepen weet om vruchtbaar te leven op vertrouwd terrein. Een roeping ver weg onderscheidt zich principieel niet van een roeping dichtbij. Maar het leven kan ook zo gesetteld zijn geraakt, dat alle ‘speelruimte’ eruit is verdwenen. Hoe zorg je ervoor dat je blijft nadenken over de roeping op de plek waar je woont? Sta je open voor nieuwe verbindingen, buiten de vertrouwde kerkelijke en sociale bubbel?

Hernieuwde oriëntatie op je roeping kan betekenen dat je informatie inwint: waar kunnen we onze talenten, kennis en ervaring inzetten? In ons werk voor de IZB hebben we geregeld contact met kleine kerken en missionaire initiatieven die goed versterking zouden kunnen gebruiken. Een grote, bloeiende kerkelijke gemeente in de Biblebelt kan de verhuizing van enkele leden moeiteloos opvangen, terwijl hun overkomst naar een kleine geloofsgemeenschap betekent dat het werk over meer schouders verdeeld kan worden. Nog afgezien van de betekenis die een christelijk gezin kan hebben in de straat of de buurt.

Grondige herziening

Mensen die missionair verhuizen, maken in korte tijd een grondige herziening van hun leven door. Een nieuwe woonomgeving, een ander sociaal leven, vaak een totaal andere kerkelijke setting. Dat vergt goede voorbereiding, waarbij vooraf een reëel beeld moet worden gevormd van de situatie: Hoe kunnen we een kerk of pioniersplek ondersteunen? Hoe praktiseren we gastvrijheid? Met wie kunnen we ons leven delen? Hoe kunnen we iets zichtbaar maken van Gods aanwezigheid in ons?

Er ontstaat ruimte om dingen anders te doen in het leven van alledag. Ver van de vanzelfsprekendheden van de Biblebelt is er ook de noodzaak om het geloof ”opnieuw uit te vinden”: wat betekent het in déze context om Jezus Christus te volgen? Van mensen die missionair verhuisd zijn, horen we vaak terug dat ze deze uitdagende processen zoekend en biddend doormaken, in afhankelijkheid van Gods Geest.

Onbevangen

Of je nu gaat of blijft, het belangrijkste is dat iedereen geroepen wordt tot een missionair leven. En dat begint met een leven dicht bij God, zodat Hij de verlangens van ons hart kan vormen en we ons kunnen laten inschakelen in Zijn dienst. Dat vertaalt zich in praktische keuzes en alledaagse daden. Een gastvrij huis, een behulpzame hand, een luisterend oor, een opmerkzaam oog dat waarneemt wat er speelt in de buurt, een agenda waarin ruimte is om te doen wat goed is. Dat is spannend, want het goede doen is niet altijd comfortabel.

Wie zich geliefd weet door God, voelt zich vrij om anderen te leren kennen en lief te hebben, ongeacht hun sociale of culturele status. Die onbevangenheid is een voorwaarde om verbinding te maken met anderen. Zo staat of valt missionair leven met openstaan voor Gods Geest. En is het gegarandeerd een heilig avontuur.

Ter afsluiting een citaat van missioloog Elliot Clark: „Je kunt overal wonen en die plaats liefhebben. Meer nog, je zult van die plaats móeten leren houden. Je woonomgeving leren liefhebben, is misschien wel de belangrijkste stap in missionair zijn waar je geplant bent.”

De auteurs zijn coördinatoren missionair pionierswerk bij de IZB en schreven de gids ”Missionair Verhuizen”.