En dat is een „understatement.” Woordvoerder Jakob Leidekker, hoofd bedrijfsvoering, is woest. Niet alleen op de vandalen –„we sluiten actievoerders niet uit”– die vrijwel dagelijks de 1,80 meter hoge en 40 kilometer lange afrastering rond het 5400 hectare natuurgebied vernielen, maar ook over de eenzijdige framing van de stichting die het park beheert. Iets tegen de wolf doen in Nederland is verboden. „Overal in Europa is bijvoorbeeld afschot toegestaan. Daar kan een afschotvergunning worden aangevraagd. Alleen in België en Nederland mag dat voor zover mij bekend niet”, verduidelijkt Leidekker.

Zelfs vangen of verjagen is verboden, waarschuwt de provincie Gelderland. De wolf is een beschermde diersoort. De ecologische schade is naar verwachting groot. „Het is te verwachten dat dit gaat komen”, denkt de beheerder van Stichting Het Nationale Park De Hoge Veluwe.

Dennen

„Het gaat op het Park om de instandhouding van de biodiversiteit van de open landschappen. De moeflon is de enige soort die jonge grove dennen eet. Onze kudde, die hier precies een eeuw rondloopt, houdt zo op een natuurlijk manier het terrein open. Het specifieke Veluwse en Drentse landschap –dat vanuit Natura2000 Europese bescherming geniet– is ontstaan door begrazing, zonder de wolf. Op de Hoge Veluwe hebben we misschien wel de grootste diversiteit op de droge zandgronden aan soorten. De moeflon helpt met het behoud van dit beschermde natuurgebied.”

Inmiddels heeft het roofdier diverse keren toegeslagen. Hoeveel moeflons precies in de bek van de wolf het loodje hebben gelegd, is niet helemaal duidelijk. „We hebben nu verschillende dode moeflons gevonden. Maar het terrein is enorm groot. En een gedood schaap wordt ook door andere dieren als vos en kraai verder uit elkaar getrokken en opgegeten.”

Probleem is niet zo zeer dat er af en toe een moeflon in de kaken van de wolf belandt, maar dat de canis lupis instinctief moordt. „Uit diverse kadavers was slechts een hap genomen. Het beest gedraagt zich als een vos in het kippenhok.” De parkbeheerder vraagt zich ook af waarom de wolf ecologisch een hogere waarde zou hebben dan de moeflon en de beschermde landschappen. „Ook de moeflon is een Europees beschermde diersoort op Sardinië en Corsica. Bovendien is het wilde schaap beter voor de biodiversiteit in de breedte.”

Prooi

Dat de wolf niet uit zichzelf het natuurgebied is binnengedrongen, is voor Leidekker glashelder. „De bovenzijde van het hek is voorzien van prikkeldraad. Nergens is een pluk haar gevonden. Bovendien springen ze niet zo hoog. Ook onder de afrastering is geen gang gevonden. Via de hoofingangen van het park is de wolf evenmin binnengekomen. Alle videobeelden zijn bekeken. Nee, de komst van dit roofdier is veroorzaakt door mensenhanden. Vermoedelijk via een gat in het gaas. Enkele weken terug hebben we twee personen daarbij op heterdaad betrapt. Zij zijn verhoord door de politie en bij de voorgeleiding bij de rechter horen we wel wat hun motivatie was.”

Dat de angst van de Hoge Veluwe voor het verdwijnen van „de grootste en mooiste moeflonkudde van West-Europa”, bepaald niet voorbarig is, bewijst de situatie op de Noord-Veluwe. De kudde van dertig tot vijftig stuks daar is ten prooi gevallen aan de wolf, vertelt jachtopziener Ger Verwoerd van Geldersch Landschap & Kasteelen. „Moeflons zijn niet aangepast aan de wolf. Dat maakt ze kwetsbaar. Op de Noord-Veluwe zijn ze erg snel verdwenen.”

Ook voor de dieren op de Elspeterstruiken en het Wekeromse Zand vreest hij. „De Elspeterstruiken is een klein gebied van 15 hectare. Daar zit er nog maar een handjevol. Omdat er een woning staat, is de wolf er nog niet geweest. Op het Wekeromse Zand loopt nog een zestigtal schapen. Dankzij die kudde hebben we ter plaatse een prachtige heide. De wolf heeft daar al een keer wat dieren gedood. Omdat het roofdier met een opmars bezig is, is de kans groot dat ze ook daar verdwijnen.”