Het aantal legale abortussen in Engeland en Wales tikte al eens een record aan. In 2018 werden 205.295 zwangerschappen afgebroken, waarmee een einde kwam aan een tien jaar durende periode van gestaag dalende abortuscijfers.

Vorig jaar werd echter een nieuw record bereikt: uit cijfers van de Britse overheid blijkt dat 209.971 vrouwen hun zwangerschap vroegtijdig lieten afbreken. Dat is het hoogste aantal abortussen in Engeland en Wales sinds de invoering van de Engelse abortuswet (Abortion Act) in 1967. Dat betekent gemiddeld 575 abortussen per dag, 23 per uur.

Van de duizend vrouwen in de leeftijd van 15 tot en 44 jaar pleegden er 18,2 een abortus. Het jaar ervoor lag dat aantal nog op 18. Opvallend is dat vrouwen jonger dan achttien jaar minder vaak een abortus pleegden, terwijl de cijfers bij vrouwen ouder dan 35 een stijging laten zien – van 9,7 in 2019 naar 10,6 per duizend vrouwen.

De trend dat oudere vrouwen steeds vaker een abortus ondergaan zette een paar jaar geleden al in.

Een van de gronden die de Britse abortuswet noemt om het ongeboren leven van een kind te beëindigen is als „doorgaan met de zwangerschap een bedreiging is voor de psychische of mentale gezondheid van een vrouw.”

In 98,1 procent van de gevallen deden zwangeren een beroep op deze wettelijke mogelijkheid tot abortus. Legale abortus is in Engeland een zaak van de nationale gezondheidszorg, de National Health Service (NHS), gefinancierd door de overheid. Wie een legale abortus wil, kan gratis terecht bij een door de NHS aangewezen ziekenhuis of een kliniek met een licentie.

Pillen

Deskundigen vermoeden dat de vrije beschikbaarheid van middelen om zwangerschap vroegtijdig te beëindigen tijdens de coronapandemie een rol heeft gespeeld in de recordstijging. In normale tijden kunnen vrouwen tot aan de tiende week van hun zwangerschap twee abortuspillen slikken. De eerste moet in een ziekenhuis of kliniek worden ingenomen, onder streng toezicht van een arts, en de tweede thuis.

De regering besloot in de eerste lockdown, toen ziekenhuisbezoek niet mogelijk was, tot de campagne Do It Yourself, pills on the post (doe-het zelf, pillen per post). Vrouwen kregen toestemming ook de eerste pil thuis slikken. Ze hoefden daarvoor alleen maar contact te hebben met een arts per mail of via de telefoon.

Volgens Clare Murphy van een Britse Zwangerschapsadviesraad zagen veel vrouwen hun kans schoon om op een eenvoudige manier legaal hun zwangerschap af te breken. Ze hoefden niet buiten het reguliere medische circuit op zoek naar abortus, zei ze in The Guardian. „Maar de pandemie heeft ook invloed op de keuze om wel of niet door te gaan met een zwangerschap. Geconfronteerd met economische instabiliteit, onzekerheid over werk en jongleren met helpen bij het huiswerk van de kinderen en hun baan, zijn veel vrouwen en hun partners gedwongen moeilijke keuzes te maken als zich een ongeplande zwangerschap aandient.”

De toestemming om zelf thuis abortuspillen te gebruiken, geldt voor een periode van twee jaar. De overheid gaat het publiek polsen om deze mogelijkheid permanent te maken. Christelijke organisaties keren zich tegen de zogenaamde thuisabortus.

„Het is beter voor de veiligheid van de zwangere vrouw en haar ongeboren kind als er persoonlijk contact is met een arts. Medici zijn dan beter in staat te informeren over de risico’s van een vroege abortus”, zegt de Britse Evangelische Alliantie, een koepel van kerken en evangelische organisaties, in een nieuwsbrief van Evangelical Focus. Bij een-op-eencontacten is het volgens deze organisatie ook beter mogelijk om gedwongen abortussen te voorkomen.