Torenhoge coronacijfers teisteren Genemuiden
Donkere wolken drijven over Genemuiden. Het tapijtstadje aan het Zwarte Water kleurt donkerrood op de coronakaart. Opnieuw. „Ik kan wel janken.”
Op de markt in het centrum van „Gaellemuun” loopt het niet storm. Groentekraam, visboer, notenboer, poelier en bloemenkraam vullen het plein voor ’t Olde Staduus. Gele borden manen 1,5 meter afstand te houden.
In de haven dobbert een driemaster. De Brandaris. Het donkere water kabbelt. Aan de overkant ligt ”Willem”, de GM 57. Genemuiden –pakweg 10.000 inwoners– is groot geworden aan het water.
Ben Boer (71) –klompen aan, pet op– haalt een visje op de markt. „Ik kan wel janken, het is echt ernstig met corona”, zegt de bouwvakker in ruste, elektrische fiets aan de arm. „Heel zorgelijk. Je moet maar afwachten hoe het zich ontwikkelt.”
Het virus treft Genemuiden niet voor het eerst, benadrukt Booij (34) –„geen voornaam”– naast de groentekraam. Tijdens de eerste lockdown vorig jaar was corona zelfs „voelbaar” in het stadje. „Ambulances en begrafenisauto’s reden maar rond.” Ze is „blij en dankbaar” dat nu een mildere variant rondwaart.
Klanten slenteren over het marktplein. Cashewnoten 250 gram voor 3,95 euro. Noten zijn bijna niet aan te slepen op de markt bij notenhandel Van Dalen. „Onze omzet hier is 50 tot 70 procent hoger dan vóór de lockdown”, zegt Melinda van Dalen (33). „Omdat mensen thuiswerken hebben ze meer tijd om te eten. Het is voor ons bijna niet te behappen.”
Muzikaal evangelie
Onverwacht verheft de monumentale Hervormde Kerk z’n stem. Het carillon strooit klanken uit over de smalle steegjes van het oude centrum. Gepast. Gedragen. „Leer mij, o Heer…” Lijdensevangelie. Muzikale verkondiging. Ook dát is Genemuiden.
Hannie (71) –„niet mijn echte naam”– koopt katjes bij de bloemenkraam. „Heel erg. Waar komt dat virus toch zo snel vandaan?” Een kennis van haar bezoekt twee keer in de week de fysio. „Meer niet.” Toch is ze besmet. Hannie’s broer van 84 is er wonderwel bovenop gekomen. „Hij fietst weer.”
De grijzende dame blijft zo veel mogelijk thuis. „Heb ik geen moeite mee”, zegt ze. „Mensen noemen mij niet voor niets een nuchtere Gaellemuunse.”
Moeite met vaccineren heeft Hannie –Hersteld Hervormd– niet. Toch is ze huiverig. „Mijn kleindochter in de zorg heeft AstraZeneca gehad. Na de tweede prik kreeg ze koorts, spierpijn en lag ’s nachts te zweten.” Hannie kijkt zorgelijk. „Ik weet het niet met dat vaccin. Ik ben er nog niet aan toe.”
Winkeliers in het kerkdorp nemen de coronamaatregelen serieus. Bij elke winkeldeur staat een Shoplicht. Groen? „Welkom.” Rood? „Graag even wachten.”
De coronabrandhaard moet ergens vandaan komen. Inwoners van Genemuiden verschillen van mening of iedereen de coronaregels netjes naleeft.
„Ja”, betoogt Booij op de markt. „Nee”, stelt Bart van der Steege, teamleider bij tapijtfabriek Timzo. Hannie biecht eerlijk op: „Ik knijp weleens een oogje toe. Met soms twee of drie bezoekers.” Haastig, vergoeilijkend: „Daar zitten ook kleintjes bij.”
Genemuiden gaat „laconiek” met de regels om, stelt Van der Steege uit Hasselt op het industrieterrein vast. „Mensen gaan gewoon bij elkaar op visite. Heel anders dan in Hasselt.”
De teamleider van Timzo –„40.000 vierkante kilometer tapijt per jaar”– pikt met een heftruck een rol tapijt op. Hijsklusje van 600 kilo. „Het is zo jammer dat 80 procent zich houdt aan de regels en de rest z’n kop ertegen gooit.”
Superlastig
Een vrolijke kinderstem pakt de telefoon op. „Met de Johannes Bogermanschool.” Alle scholen in Genemuiden kampen met corona. Ouders houden zich –volgens critici– niet aan de regels. „Klopt”, stelt directeur Marida de Leeuw (58) van de Bogerman.
„Ik vind dat moeilijk. Iedereen heeft zijn verantwoordelijkheid gekregen. Maar wie ben ik om daar iets van ouders te zeggen. Onze taak houdt op buiten het schoolplein.”
Kinderen hollen door de gang. De Bogerman –165 leerlingen– staat met de rug tegen de muur. „Het cluster zit niet in school, het komt van buiten.” De drie hervormde scholen hebben ouders vorige week een brief gestuurd met de dringende oproep de regels na te leven. „Wij houden ons op school ook aan alle maatregelen.”
Pasen
Desondanks sluipt corona de klassen binnen. Groep 2 en 6 van de Bogerman –samen 32 leerlingen– zijn naar huis gestuurd door besmetting in één gezin. De leerlingen krijgen online les.
De extra maatregelen door de besmetting vergen veel van de schoolleiding. Lastig? „Superlastig. Hier wordt echt niemand blij van.” Maakt de directeur zich zorgen? „Zorgen…?! Het is vooral ingewikkeld.”
De Leeuw wijst ook op een andere kant. „We zijn op school bezig met het thema Samen op weg naar Pasen. Dát is hoopvol. Dáár moeten we onze hoop vandaan hebben. Er is er Eén Die ons leven bestuurt. Als we dat weten, dan kunnen we onze zorgen loslaten. Bij het kruis.”
