De Marokkaanse linzensoep –harira heet hij– was en is in het gezin van Heleen de Rooij een favoriet gerecht. „Onlangs verhuisde onze dochter naar het buitenland. Ze vroeg om het recept voor deze soep. Natuurlijk heb ik met liefde het oude krantenknipsel uit mijn receptenmap voor haar gekopieerd. En toen ik de oproep voor favoriete RD-recepten las, dacht ik: ik stuur deze soep in. Omdat ik de kookrubriek erg waardeer en er vaak wat uit maak, leek het me leuk om te reageren.”

Wat haar indertijd in het recept aansprak? Vooral drie ingrediënten: linzen, saffraan en lamspoulet. „Een paar jaar eerder had ik een kookboek gekregen dat vooral op natuurvoeding was gericht. Daarin worden verschillende soorten granen en peulvruchten gebruikt. Ook linzen. Recepten daarmee zag je toen nog niet zo veel. Dus trok de harira meteen mijn aandacht.”

Ook met saffraan had ze al wat ervaring. „In die tijd experimenteerde ik met het bakken van vlechtbroden, omdat de kinderen dat zo leuk vonden. Bijvoorbeeld Joodse challe. Daar gaat ook saffraan in.”

En dan was er nog het lamsvlees, dat in het oorspronkelijke recept vermeld stond. „Ik ben op Texel opgegroeid, daar worden vanouds veel schapen gehouden. Maar ik had zelf nog nooit lamsvlees gegeten.” Het recept voor harira was een aanleiding om het eens te proberen.

Uiteindelijk maakte ze de soep maar twee keer met lamspoulet. „De smaak is wat specifiek. Ik vind het zelf wel lekker, maar m’n gezin was minder enthousiast.” Ze maakt de harira nu meestal met gehaktballetjes, maar soms ook wel met runderpoulet. En: „Zonder vlees is het ook een heerlijke soep.” Sowieso verminderde de hoeveelheid vlees in de loop der jaren flink. „Oorspronkelijk gaat er voor zes personen 500 gram in, nu gebruik ik 150 gram. Met de verse kruiden ben ik juist royaal. Zo’n bakje uit de supermarkt gebruik ik helemaal. De koriander voeg ik pas aan het eind toe. Ik vind het erg lekker, maar volgens de kinderen smaakt het naar zeep. Daarom strooi ik het alleen over mijn eigen bord. En over dat van m’n schoonzoon, als hij mee-eet. Hij houdt er ook van.”

Deze soep staat in de wintermaanden zo eens in de vier, vijf weken op het zondagse menu. „Het is geen ingewikkeld recept. In ieder geval is het veel minder werk dan een pan erwtensoep maken.” Vaak verdubbelt ze de hoeveelheden van het recept. „Iedereen vindt harira lekker. Er eten op zondag regelmatig kinderen mee, dan is de pan zo leeg. En het is trouwens ook helemaal niet erg als er wat overblijft.”

Ingrediënten (voor 6 personen): 150 g runderpoulet of -gehakt, 250 g rode linzen, 3 sjalotten, 2 blikjes tomatenblokjes (à 400 g netto), 1 blikje kikkererwten,1 blikje tomatenpuree, 1 bouillontablet, 60 g spaghetti in stukjes van 4 cm gebroken, bakje verse koriander, bakje verse peterselie, bakje verse selderie, 2 tl versgemalen zwarte peper, zout, 1 envelopje saffraandraadjes, 
2 tl paprikapoeder, olijfolie, sap van 1 citroen.

Was de linzen in een zeef. Doe ze in een kom met water en zet ze een kwartiertje apart.

Meng, als er gehakt gebruikt wordt, peper en zout door het vlees. Draai er kleine balletjes van. Pel en snipper de sjalotjes. Bak ze samen met de poulet of de gehaktballetjes in de olijfolie in een braadpan of koekenpan bruin. Voeg peper, paprikapoeder, saffraan en wat zout toe en bak het geheel nog zo’n 5 minuten.

Giet de linzen af en doe ze samen met de tomaten, de fijngeknipte peterselie en de selderie, de bouillontablet en 2 liter water in een grote soeppan. Breng het geheel aan de kook. Roer de soep af en toe goed door, totdat de linzen en het vlees gaar zijn. Dat duurt bij gebruik van runderpoulet zeker 2 uur. Houd als er gehaktballetjes gebruikt worden de kooktijd op de verpakking van de linzen aan.

Laat de kikkererwten uitlekken. Roer de kikkererwten, de tomatenpuree en de in stukjes gebroken spaghetti door de soep. Laat de soep nog circa 10 minuten koken, tot de spaghetti gaar is. Voeg naar smaak citroensap toe.

Zet een schaaltje fijngehakte koriander op tafel, voor de liefhebbers. „Een lekkere maaltijdsoep in combinatie met stokbrood of volkorenbrood”, vermeldt het originele recept.

Het oorspronkelijke recept is van Ada Crezée-van Weelden en werd gepubliceerd op 3 maart 2001.

In de aanloop naar het 50-jarig jubileum van het Reformatorisch Dagblad vertellen lezers over hun favoriete recept uit de krant.
Deel 2: harira van Heleen de Rooij.