De Lausannebeweging –een wereldwijd netwerk van evangelicale leiders die zich samen inzetten voor wereldevangelisatie– signaleerde het al in 2010: een van de grootste problemen in de kerk is dat veel christenen een scheiding maken tussen geestelijk en seculier, tussen de zondag en de maandag. „Deze kloof doordrenkt het denken en handelen van de kerk”, zo klonk het in de slotverklaring van het wereldevangelisatiecongres in Kaapstad, de Cape Town Commitment. „Religieuze activiteiten zijn gericht op God, andere activiteiten niet.”

Het gevolg is dat veel kerken zending en evangelisatie overlaten aan „professionals.” Maar dat is niet Bijbels, vindt de Lausannebeweging. „We moeten weer uitgaan van de Bijbelse waarheid dat alle goede arbeid –en niet alleen een professionele bediening– in zichzelf waardevol is en integraal deel uitmaakt van het zendingswerk van Gods Koninkrijk.”

De praktijk is echter dat 99 procent van de christenen het werk van de overige 1 procent ondersteunt. Het zou eerder andersom moeten zijn, vindt de Lausannebeweging. „De Reformatie riep christenen 500 jaar geleden terug naar het Woord van God. Zo moeten wij terug naar de Bijbelse waarheid dat iedere gelovige betrokken is bij het werk van God. Want alleen wanneer het christelijk geloof alle aspecten van het menselijk bestaan doordrenkt –inclusief het dagelijks werk– zal de kerk werkelijk in staat zijn het hele Evangelie aan de hele wereld te verkondigen.”

Om ‘gewone’ christenen toe te rusten voor hun missionaire taak in de samenleving, wordt volgend jaar juni in de Filipijnse hoofdstad Manilla het Lausanne Global Workplace Forum (GWF) gehouden. En om te voorkomen dat er straks alleen theologen aanwezig zijn, stelt de Lausannebeweging strikte eisen aan de deelnemers. Minstens de helft van de duizend aanwezigen moet een „seculiere” baan hebben (en daarvoor niet worden betaald door een kerk of christelijke organisatie). En ten minste 30 procent van bezoekers dient uit vrouwen te bestaan. En een derde van de deelnemers mag de grens van 40 jaar niet hebben gepasseerd.

De organisatie van dit Global Workplace Forum is misschien wel de grootste klus die Michael Oh tot nu toe heeft gehad. Maar de 47-jarige Amerikaan met Koreaanse wortels blijft er rustig onder. Omdat het congres volgens hem van groot belang is voor de zending wereldwijd.

Het Evangelie kan volgens u effectiever verkondigd worden?

„Christenen worden geroepen om deel uit te maken van de maatschappij, zoals zout smaak geeft en ervoor zorgt dat er geen bederf optreedt. Christenen zijn het licht dat in de duisternis schijnt. In elk deel van de samenleving, onder elke onbereikte bevolkingsgroep op aarde.

Er is dus behoefte aan samenwerking tussen zendelingen en kerkleden die geen volledige bediening in Gods Koninkrijk hebben, maar die wel strategische plekken in de samenleving innemen.

Christenen moeten zich in moreel en geestelijk opzicht onderscheiden van niet-christenen. Maar niet op sociaal gebied. De kerk heeft altijd geworsteld met de vraag hoe ze zich tot de wereld moest verhouden. Er was altijd de verleiding tot separatisme, tot afscheiding. Maar dat is iets anders dan je in geestelijk en moreel opzicht onderscheiden van de wereld.

Een andere valkuil is assimilatie: het overnemen van de heersende cultuur. „Als we de wereld niet kunnen verslaan, laten we ons er dan maar bij aansluiten.” Maar daarmee heeft de kerk haar macht verloren. Zout en licht staan diametraal tegenover corruptie en duisternis. Christenen moeten de cultuur binnengaan, daar aanwezig zijn én zich onderscheiden.”

Hoe luidt dan hun boodschap?

„De Lausannebeweging verwoordt dat duidelijk in het Lausanne Covenant. Daarin staan onze theologische kenmerken.

Er bestaat trouwens een mooie, krachtige samenvatting van dit document, die sommige kerken ’s zondags in hun liturgie gebruiken: „We bevestigen ons geloof in de enige eeuwige God, Schepper en Heere van de wereld, Vader, Zoon en Heilige Geest, Die alle dingen regeert volgens Zijn wil. Hij heeft voor Zichzelf een volk uit de wereld geroepen, en Hij stuurt Zijn volk terug de wereld in om Zijn dienaren en Zijn getuigen te zijn, voor de uitbreiding van Zijn Koninkrijk, de opbouw van Christus’ Lichaam en de heerlijkheid van Zijn Naam.”

En dan volgt een schuldbelijdenis: „We erkennen met schaamte dat we vaak geen gehoor hebben gegeven aan onze roeping, dat we faalden in onze opdracht door gelijkvormig te worden aan de wereld of door ons eruit terug te trekken.”

Tegelijkertijd is er sprake van blijdschap en verwondering: „Het Evangelie is een kostbare schat in aarden vaten. We willen ons opnieuw wijden aan de taak om die schat bekend te maken, in de kracht van de Heilige Geest.””

U was zendeling in Japan. Niet het gemakkelijkste land om het Evangelie te brengen.

„Mijn vrouw en ik dienden in 1998 en 1999 in Japan en, samen met onze kinderen, van 2004 tot 2014. We stichtten het Christ Bible Institute, waartoe onder meer een seminarie, een kerkplantingsorganisatie en een christelijk pastoraal centrum behoren.

Ik zie het als een van de grootste voorrechten in mijn leven om zij aan zij met Japanse christenen te hebben gewerkt. Het Japanse volk is de op een na grootste bevolkingsgroep ter wereld die nog niet met het Evangelie is bereikt. Ik geloof dat vriendschap een heel belangrijk middel is om mensen met het Evangelie in aanraking te brengen. En vriendschap sluiten met Japanners is heel eenvoudig. Dus we werden gezegend met veel vrucht op ons werk: in de verkondiging, maar ook in de toerusting van jonge Japanse christenen en voorgangers.

Als zendeling in Japan heb ik veel waardevolle lessen geleerd over geloof en leiderschap. Ik had geen betere voorbereiding kunnen krijgen op het leiden van een wereldwijde beweging als ‘Lausanne’. Ik leerde geduld, het belang van goed luisteren, doelbewust beslissingen nemen, volharden in de hoop.”

De Amerikaanse prediker Billy Graham, die in februari overleed, stond mede aan de basis van de Lausannebeweging. Hoe herinnert u zich hem?

„Kort na mijn benoeming als leider van de Lausannebeweging in 2013 kreeg ik de gelegenheid om een middag met Billy door te brengen. Toen ik hem vroeg waarom hij met ‘Lausanne’ was begonnen, antwoordde hij: „Ik heb over de hele wereld gereisd en fantastische leiders ontmoet. Maar ik ontdekte dat ze elkaar niet kenden.”

Billy Grahams vriendschap met duizenden christelijke leiders uit de hele wereld én zijn hart voor wereldwijde zending leidden in 1974 tot het wereldevangelisatiecongres in Lausanne, Zwitserland, en de oprichting van de Lausanne Commissie voor Wereldevangelisatie. Toen ik Billy ontmoette, was zijn lichaam zwak, maar zijn geest sterk. Hij sprak vaak over de „geest van Lausanne.” Dat was een geest van nederigheid, vriendschap, studie, gebed, partnerschap en hoop. Die geest weerspiegelde zich in zijn eigen leven en bediening, en vandaag de dag ook in de Lausannebeweging.”

De Lausannebeweging is niet altijd even zichtbaar. Wat heeft ze bereikt?

„De Peruaanse missioloog Samuel Escobar stelde dat de Lausannebeweging niet alleen heeft geleid tot meer zendingsactiviteiten, maar ook tot de theologische reflectie daarop, in het licht van Gods Woord. Het evangelicalisme ontdekte opnieuw de holistische dimensie van christelijke zending: die is gericht op de hele mens. Je kunt Evangelieverkondiging en hulpverlening niet los zien van elkaar.

De Lausannebeweging bevorderde ook zendingswerk op basis van onderzoek. Heel goede leiders kunnen heel slechte beslissingen nemen als ze geen goede informatie tot hun beschikking hebben. Door de beste missiologische onderzoeken onder de aandacht van zendingsorganisaties te brengen, wordt er beter met de middelen omgegaan.

Dat gebeurde bijvoorbeeld na de introductie van het begrip „onbereikte volken” door Ralph Winter in 1974, of door het boek ”Operation World”. Dat wordt wereldwijd gebruikt als middel om voor alle volken en naties te bidden – en in actie te komen. We zijn dan ook blij dat de organisatie achter ”Operation World” sinds vorig jaar deel uitmaakt van de Lausannefamilie.”

In 2010 verscheen de Cape Town Commitment, een verklaring over hoe het Evangelie beter kan worden verkondigd. Wat is er na die tijd veranderd?

„Sinds het wereldevangelisatiecongres in Kaapstad zijn er allerlei netwerken ontstaan, bijvoorbeeld op het gebied van kunst, zorg voor de schepping, de islam, godsdienstvrijheid en de studie van het wereldwijde christendom. Op al die gebieden –en vele andere– oefent het Evangelie steeds meer haar heilzame invloed uit.”

Michael Oh

Dr. Michael Young-Suk Oh is directeur van de Lausannebeweging, een wereldwijd netwerk van evangelicale leiders die zich samen inzetten voor wereldevangelisatie. De naam is ontleend aan de Zwitserse stad waar in 1974 het eerste internationale congres over wereldevangelisatie werd gehouden.

Oh (47) is geboren in een Koreaans gezin in de Verenigde Staten. Hij studeerde aan de University of Pennsylvania, Trinity Evangelical Divinity School en Harvard University. Hij was bijna twaalf jaar zendeling in Japan, waar hij het Christ Bible Institute (CBI) oprichtte.

Michael Oh raakte in 2004 betrokken bij de Lausannebeweging. In maart 2013 volgde hij Doug Birdsall op als directeur.

Oh was betrokken bij de uitgave van de ESV Global Study Bible. Ook werkte hij voor Desiring God, de organisatie van de Amerikaanse predikant John Piper.

Michael Oh en zijn vrouw Pearl hebben vijf kinderen: vier dochters en een zoon.

Lees ook in Digibron:

Koreaan Oh leider beweging van Lausanne (Reformatorisch Dagblad, 07-02-2013)