Zal ik die verjaardag overslaan? Dat kost me immers weer een cadeautje. En kan ik nog ergens een extra schrijfklusje oppakken? Dat levert weer een paar centen op.

Zulke afwegingen maakte ik pakweg een jaar geleden. Immers, de bruiloft kwam met rasse schreden dichterbij. De kosten voor het feest van ons leven probeerden we in de hand te houden, maar voor we het wisten, moesten we ons budget twee keer naar boven bijstellen. Toen we uitrekenden wat een daggast kostte, kwamen we in de verleiding om op een maandag na een gratis ceremonie in het ouderlijk huis broodjes kaas te kauwen en daarna iedereen nog een fijne dag te wensen.

Maar de dag van ons leven wilden we toch werkelijk gedenkwaardig maken. Mijn vrouw kreeg een vast contract, ik een intentieverklaring. Dus kregen we een hypotheek. De hypotheekadviseur snoepte meer dan 1000 euro van ons zuurverdiende spaargeld af en ook de notaris rekende enkele honderden euro’s voor een gesprekje. Toen was er nog zoiets als overdrachtsbelasting, een bouwkundig rapport en een inspectierapport. De spaarrekening slonk zienderogen. Mijn aquariumspullen belandden op Marktplaats.

Klein huis, oude auto

Vanaf de bruiloftsdag zagen we onze financiële toekomst weer wat rooskleuriger in. De gasten waren goed voor ons geweest. Vol gepaste trots stortten we onze muntschat de volgende ochtend bij de bank. Het verbaasde me dat de bankmedewerkers niet informeerden hoe we aan dit geld kwamen. Wellicht spraken onze verheugde snuitjes boek- delen.

Na het geldstortmoment negen maanden geleden lieten we het breed hangen. We betrokken een niet al te grote en dure tussenwoning, dus de hypotheeklasten en ozb-belasting zijn betrekkelijk laag. Ook de kosten van de auto zijn te overzien. Omdat we ruim 40.000 kilometer per jaar rijden, hebben we een dieselautootje. Uit 2003. In de magere jaren voor de bruiloft bleef ik op de snelweg achter vrachtauto’s plakken. Zo reed ik comfortabel en zuinig. Met 1 liter kwam ik 25 kilometer ver. Inmiddels mag het gas erop. Maar ook met 130 kilometer per uur leg ik met 1 liter diesel ruim 20 kilometer af. Het wagentje kost nauwelijks verzekeringsgeld en met 267.000 kilometer op de teller is het koekblikje van 1500 euro waardevast. Alleen op de gevreesde jaarlijkse apk-dag huilt de portemonnee.

We zitten dus in een tussenwoning en hebben een klein oud, maar trouw, wagentje voor de deur staan. Overdag besparen we op stookkosten omdat we aan het werk zijn. Ik vijf dagen in de week, zij vier. Kinderen zijn nog niet in beeld. De ideale ingrediënten dus voor een snel oplopende bankrekening.

Uitgeven is genieten

En we sparen heus wel, maar veel minder dan zou kunnen. Overigens voelen we ons daar comfortabel bij. Sparen voor later hebben we lang genoeg gedaan. Van geld geniet je, als het goed is, twee keer. De eerste keer als je het verdient, de tweede keer als je het uitgeeft. En uitgeven doen we, nu.

Het is niet zo dat we overdreven luxe dingen doen, bedenk ik als ik de drie weken van ons koopdagboek doorworstel. Maar we doen wel veel. In het boekje schrijven we al onze uitgaven waar we direct invloed op hebben, op. Dus wel onze boodschappen en huishoudelijke aankopen, maar niet onze hypotheeklasten, verzekeringen, zorgkosten en structurele giften.

Hamsteren

Boodschappen komen het vaakst voor in ons kasboek. Twee of drie keer per week zijn we in de supermarkt te vinden. Slimme shoppers schijnen maar één keer in de week de boodschappen te halen, maar onze kleine koelkast, grote maag en vergeetachtige geheugen staan dat niet toe. Het risico van regelmatig boodschappen doen, is volgens de experts dat we dingen kopen die we niet nodig hebben. Nog een inkoopdommigheidje: we doen al onze inkopen bij de lokale en enige supermarkt in het dorp. Het is die blauwe grootgrutter waar zo’n beetje alles altijd in de bonus is en je per saldo bij de kassa alsnog het duurst uit bent. Maar boodschappengemak is ook wat waard.

Toch doen we het volgens het Nibud, het onafhankelijke onderzoeksinstituut naar huishoudgeld, heel aardig deze drie weken. Vrouwen tussen de 14 en de 50 jaar zouden per dag minimaal 5,83 euro kwijt moeten zijn aan voedsel, mannen 6,48 euro. Over een periode van drie weken zouden we dus minimaal 244,86 euro moeten uitgeven om niet ondervoed te raken. Wij tellen deze drie weken slechts het luttele bedrag van 243,20 euro neer.

Maar het Nibud hoeft zijn ramingen niet enkele centen naar beneden bij te stellen. Want deze weken heb ik niet gehamsterd. Dat doe ik standaard bij producten die lang houdbaar zijn. Om een indruk te geven: op dit moment liggen er 48 Knorrwereldgerechten op zolder en telt de voorraadkast onder andere 23 tubes tandpasta en 12 potjes Niveagezichtscrème. Allemaal ingeslagen op het moment dat ik minimaal 33 procent korting kreeg. Nu wacht ik geduldig tot de Andrélonshampoo weer voor twee halen, één betalen in de schappen komt te liggen. Ik verheug me alweer op het gezicht van de caissière, waarop vaak een mengeling van verbazing, afgunst en bewondering valt af te lezen.

Slimme deals

Sommige organisaties zijn uitstekend in staat om je je eigen spendeerzucht te laten vergeten. Bij goededoelenrestaurant Happietaria eten we samen voor 60 euro –inclusief fooi– in drie gangen ons buikje rond. Het kost bijna niks en je steunt er nog een goed doel mee ook. Tijdens de maaltijd brengt een goochelaar je –als je dat wilt– in verwarring met zijn acts. De studentenbediening is gezellig en gedreven, de gerechten zijn bijzonder buitenlands en verrassend verrukkelijk.

Een nachtje weg –zomaar– kost via vakantieveilingen slechts 38,50 euro. En dat is inclusief een warme douche en een ontbijtje. Later regelen we een aantal overnachtingen in Israël, waar we begin april onze grote vakantie hopen door te brengen. Via Scyscanner vonden we het goedkoopste vliegticket en via Airbnb boeken we de overnachtingen. De reguliere hotels –in hostels overnachten vinden we iets te gek– beginnen in de meeste plekken bij 120 euro per overnachting exclusief. Via Airbnb huren we complete appartementen voor gemiddeld 58 euro per nacht. Inclusief keuken, zodat we zelf kunnen koken en niet drie keer per dag uit eten gaan.

Echt besparen

„Dit is geen gemiddelde maand”, zeiden mijn vrouw en ik tegen elkaar toen we ons kasboek nog eens doorliepen. Want bijna 1200 euro uitgeven in drie weken is bizar. Ik leg de bankafschriften van eerdere maanden ernaast. Het blijkt inderdaad geen gemiddelde maand te zijn geweest. We hebben rustig aan gedaan.

Volgende maand gaan we zuiniger doen, besluiten we. Want niet alles wat kan, hoeft ook. En de beste bespaartip blijft: niets kopen. Geen vliegticket is goedkoper en milieubewuster dan wél zo’n ticket, geen hotelovernachting beter dan wél een en thuis eten goedkoper –vaak zelfs lekkerder– dan uit eten.

serie Koopdagboek

Waar gaat ons geld aan op? RD-redacteuren houden gedurende de eerste drie weken van de maand hun aankopen bij die ze doen buiten hun vaste lasten om. Dit resulteert in een koopdagboek op elke laatste zaterdag van de maand op deze pagina. Vandaag deel 3: het huishouden van redacteur Arien van Ginkel (getrouwd, geen kinderen).

Hypotheekschuld toegenomen

De woningmarkt was in 2017 volop in beweging. Het aantal verkochte woningen nam met 12,6 procent toe ten opzichte van een jaar eerder en de waarde van bestaande woningen steeg met 7,6 procent. Dat meldde het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) deze week. De totale hypotheekschuld van Nederlandse huishoudens nam 1,2 procent (8,2 miljard euro) toe.

In de afgelopen tien jaar nam de hypotheekschuld jaarlijks gemiddeld met 8,7 miljard euro toe. Daarvoor, in 2012 en 2013, werd er per definitie afgelost op de hypotheekschuld. Ondanks de absolute stijging van de schuld in de afgelopen jaren daalt de hypotheekschuld als percentage van het bruto binnenlands product (bbp) wel. In 2012 lag deze schuldquote nog op 104 procent, eind 2017 was dit 92 procent.