Grote opwinding donderdag onder buitenlandse journalisten in de Noord-Koreaanse hoofdstad Pyongyang. Ze werden opgeroepen om zich te verzamelen, om per bus naar een „bijzonder groot gebeuren” te worden gebracht.
Stond de gevreesde kernproef dan toch te gebeuren? Gevreesd, omdat de Amerikaanse president Trump heeft gezworen die prompt te vergelden met een preventieve aanval? Of werden ze soms ingezet als menselijk schild?
Enkele uren later kwam de aap uit de mouw: dictator Kim Jong Un stond op het punt een nieuwe weg in Pyongyang te openen en daarvan moest de buitenlandse pers verslag doen.
Niet zozeer de weg zelf, bekend als de Ryomyong, als wel de enorme wolkenkrabbers, monumentale gebouwen en winkels aan weerszijden moesten worden gefilmd, want vooral die maken indruk.
Nadat Kim per limousine was gearriveerd, knipte hij zonder ook maar iets te zeggen een rood lint door, waarna massa’s mensen over het asfalt stroomden. Verder veel applaus, vlagvertoon en heel veel ballonnen.
Economisch succes
Wie dacht dat de Noord-Koreanen in Pyongyang bezig zijn zich vanwege oorlogsgevaar in te graven, die heeft het mis. Pyongyang viert nieuwbouw! Byungjin, het ontwikkelingsplan van Kim voor zijn land, heeft twee doelen: economische ontwikkeling en nucleaire opbouw. De aandacht voor Ryomyong was bedoeld om het succes van die ene poot te suggereren. „Kijk maar: Noord-Korea is onder Kim Jong Un een economisch succes.”
De tweede poot –van Noord-Korea een kernmacht maken– zou vandaag bewezen moeten worden met een kernproef. Vandaag vieren Kim en de kliek rondom hem de 105e verjaardag van zijn opa Kim Il Sung, die als vader des vaderlands wordt gezien. De nietsnut Kim Jong Un vereenzelvigt zich om die reden graag met zijn opa.
De Amerikaanse president Trump dreigt Kims feestje te verknoeien door een preventieve aanval in het vooruitzicht te stellen zodra die proef plaatsvindt. Laat Kim het met de VS tot een militaire confrontatie komen door die proef toch te houden?
John Adams Wickham, die enkele jaren commandant van de Amerikaanse troepen in Zuid-Korea was, waarschuwde eind vorige maand Trump om zo’n aanval toch vooral niet uit te voeren. Zijn argument: de nabijheid van de Zuid-Koreaanse hoofdstad Seoul maakt hem onverantwoord omdat Pyongyang zal terugslaan met een aanval in de richting van Seoul. Verder heeft het regime zijn kernwapens en raketinstallaties diep onder de grond verborgen en verspreid over het land, zodat een directe uitschakeling van de Noord-Koreaanse slagkracht onwaarschijnlijk is.
Wellicht dat de gevaarlijke patstelling tussen Trump en Kim zaterdag wordt doorbroken door de Chinese president Xi Jinping, die tot nog toe het Noord-Koreaanse regime de hand boven het hoofd hield. Xi is geschrokken van Trump en lijkt serieus werk te maken van zijn invloed op Kim. Via de Chinese staatsmedia klonken deze week harde woorden aan het adres van Pyongyang. Stop met het testen van raketten, anders draaien we de oliekraan dicht.
Stoere taal
Nu staat het stopzetten van die toevoer zo’n beetje gelijk aan het platleggen van het land, dus deze dreiging moet bij Kim Jong Un indruk hebben gemaakt. En het is vaker voorgekomen dat ondanks stoere taal van Noord-Korea het toch niet tot stoere daden kwam. Maar van China is die dubbelhartigheid ook bekend, en Pyongyang weet dat.
Alleen Trump lijkt de daad wél bij het woord te voegen – raketten gingen eerder richting Syrië en woensdag ontplofte er een megabom in Afghanistan. Zeg nu zelf: die wil je toch niet op je nieuwe straat hebben?
