Verwarring rond handelsverdrag
Wat ga ik doen? Bij het vorige referendum –in 2005, over de Europese grondwet– heb ik uit volle overtuiging tegen gestemd. Nu komt er een nieuwe vraag op me af: „Bent u voor of tegen het associatieverdrag met Oekraïne?”
Geen idee. En een volksraadpleging over dat akkoord hoeft van mij ook niet. Laat de Kamer daar maar over beslissen. Journalistiek gezien is zo’n plebisciet wél een uitdaging en een welkome aanvulling op de normale Haagse hectiek, natuurlijk. Dus: laat dat referendum toch maar komen.
Wat ga ik doen? Samen met collega Evert van Vlastuin zet ik een plan de campagne op: hoe gaan we de lezer zo goed mogelijk informeren, zodat die op 6 april een gefundeerde keuze kan maken? Uiteraard laten we beide kampen aan het woord. We zetten de voors en tegens op een rij. Gaan een SGP’er of CU’er interviewen.
Wat ga ik doen? De referendumdatum komt snel dichtbij. Voor, tegen? Ik weet het niet. De SGP is tegen het referendum en voor het verdrag, maar geeft geen stemadvies. Andere christenen pleiten voor de volksraadpleging en tégen het akkoord.
Wat ga ik doen? De dienstdoende coördinator vraagt me om een luchtig artikel over de verwarring in de christelijke gezindte. Met een grijns zet ik me achter mijn toetsenbord. Ik schrijf een verhaal vanuit het –verzonnen– perspectief van premier Rutte, die zich koortsachtig oriënteert op de voorkeuren in onze kring. Kan ik zo mooi alle perspectieven op een grappige manier langslopen.
Alleen, kan dat zo wel in het RD? „Kees wordt kolumnist”, grapt Evert als hij het concept onder ogen krijgt. Hij kan er wel om lachen. De coördinator is ook in voor een geintje. Het verhaal gaat door. Als het op papier staat blijven de reacties niet uit. Op geen ander artikel ben ik sinds mijn aantreden op de redactie eind 2002 zo vaak aangesproken. De meeste lezers genoten ervan, maar niet iedereen vat het verhaal. Zo word ik vanuit Zeeland gebeld: „Je hebt toch niet écht met Rutte gesproken?” „Nee, hoor.” „Oké, dacht ik ook al, maar mijn vrienden…”
Wat ga ik doen? Het is 6 april. De stembussen gaan open. Ik blijf thuis. Voor het eerst sinds ik actief kiesrecht geniet, ga ik niet stemmen. Zelfs de waterschapsverkiezingen sloeg ik nooit over. Maar nu weet ik het gewoon écht niet.
Wat ik doe? Ik ga ’s avonds wel de deur uit. Naar Nieuwspoort, om verslag te doen van de uitslag. Die verrast me niet: nee. Net als in 2005. Aan de bak ermee.
Het jaar 2016 was het jaar van de brexit, het Oekraïnereferendum en de couppoging in Turkije. In het thema Terugblik 2016 blikken RD-verslaggevers terug op de grote onderwerpen van het afgelopen jaar.
