De coronapandemie knaagt aan de wortels van de samenleving. Dat blijkt onder andere uit de toenemende irritatie. Minister-president Rutte was maandag grof in de mond tegen voetbalsupporters die de maatregelen aan hun laars wilden lappen. Zangers en vloggers verenigden zich op sociale media met de kreet #ikdoenietmeermee om te vertellen dat ze de overheid niet vertrouwen. Dat was weer tegen het zere been van mensen die in de zorg werken. „Mogen de artsen als jij hulp nodig hebt dan ook zeggen #ikdoenietmeermee?”, vroeg een cabaretier zich af.
De binnenlandredactie van het Reformatorisch Dagblad heeft een paar weken geleden onderzoek gedaan onder zijn lezers en dan blijkt dat een meerderheid van de lezers vertrouwen heeft in de overheid. Tegelijkertijd is er een aanzienlijke groep lezers die twijfelt, kritisch of zelfs wantrouwend is.
Die uitkomst verrast ons niet helemaal. De hoofdredactie ontving de laatste maanden veel kritische vragen over het coronabeleid. Ze vallen grofweg in twee categorieën uiteen: die van bezorgde lezers en die van de klagers en schelders. De laatste categorie klagers overtreft minister-president Rutte als het gaat om grofheid. Het zijn er gelukkig niet veel. Sommige bevatten verkapte doodsbedreigingen of vergelijken de hoofdredacteur met Hitler en een kankergezwel. Daar verspillen we uiteraard geen energie aan.
De serie artikelen die deze zaterdag begint, richt zich op de eerste groep. In hun reacties proef je oprechte bezorgdheid, soms zelfs angst. Heel begrijpelijk, want het gaat om een onbekende ziekte met ernstige gevolgen. Geen wonder dat mensen in verwarring raken of zelfs overstuur zijn. Opvallend is dat de bezorgdheid groter is bij mensen die in hun directe omgeving de ernstige gevolgen van corona hebben gezien.
In een tweede serie, over enkele weken, willen we ingaan op de vele vragen rond complotten. We merken ook dat veel lezers zich afvragen hoe we deze ziekte moeten duiden in het licht van Gods Woord. Is het een teken van de eindtijd? Een roepstem of oordeel? Dat zijn geen eenvoudige vragen en dus passen er geen simpele antwoorden bij. Toch mag er geen twijfel over zijn dat God ons, christenen en niet-christenen, hiermee oproept tot oprechte bekering en het breken met de zonde. En laat ieder dan niet in de eerste plaats kijken naar nationale zonden maar de hand in eigen boezem steken.
Reageren? Hoofdredactie@rd.nl
