Sommige afgevaardigden wilden de relatie met de CGK naar een lager niveau brengen: van ”volledig” naar ”beperkt”. Hoewel de zorg groot is, is er toch de hoop dat de CGK duidelijk en wijs zal handelen in de zaken die nu op de agenda staan, zo was het gevoelen van de vergadering, zegt synodelid Connor Keuning, ouderling in Hamilton, desgevraagd.

De FRC zijn de zusterkerken van de CGK. De FRC vergaderde van dinsdag tot en met vrijdag in het Canadese Hamilton, Ontario.

De synode heeft ds. D. Kranendonk benoemd als hoogleraar aan het Puritan Reformed Theological Seminary (PRTS) in Grand Rapids (Michigan, VS). De benoeming moet nog bekrachtigd worden door het bestuur van de PRTS en vervolgens voorgelegd worden aan de synode van de Heritage Reformed Churches (HRC), die het definitieve besluit neemt.

De HRC zijn ontstaan uit de Netherlands Reformed Congregations (NRC), de zusterkerken van de Gereformeerde Gemeenten. FRC en HRC hielden de afgelopen jaren hun synodevergaderingen in hetzelfde gebouw, maar vanwege de coronacrisis vinden deze nu afzonderlijk plaats.

Ds. Kranendonk is 17 jaar predikant binnen de FRC en promoveert volgend jaar aan de Theologische Universiteit Apeldoorn op Paul Baynes’ pastorale onderwijzing van de predestinatie. Baynes was opvolger van William Perkins.

De synode heeft verder twee studenten beroepbaar gesteld, te weten de kandidaten Benjamin Hicks en Ben van Lier.

Relatie met HRC

De FRC is al jarenlang in gesprek met de HRC over meer toenadering. Een eenheid tussen beide kerken is voorlopig echter nog niet in zicht, zegt Keuning. „Er is terughoudendheid binnen verschillende delen van de FRC. Sommigen vrezen een verlies van de eigen erfenis en die van de Christelijke Gereformeerde Kerken, zoals deze gestalte kreeg in de prediking van vroegere leiders, zoals ds. J. Tamminga, ds. W. F. Laman, ds. P. den Butter en ds. A. Baars. Sommigen in de FRC vrezen ook dat de HRC te conservatief is. Omgekeerd denk ik dat er ook angst heerst binnen de HRC, dat ze verzwolgen wordt door de FRC, die twee tot drie keer zo groot is als de HRC.”

Keuning zegt dat het gevoelen van beide kerkverbanden is dat men elkaar nodig heeft en dat men tot een zegen voor elkaar kan zijn, zoals dat het geval is ten aanzien van het PRTS –waarin beide kerken participeren– en ontmoetingen tussen predikanten onderling.

Keuning betreurt het moeizame proces van eventuele eenwording, zegt hij desgevraagd. „Wat we erg missen, is de gezindheid van Calvijn, die oceanen wilde oversteken om de verschillende kerken van de Reformatie uit zijn tijd bij elkaar te brengen. Waar blijft de schuld over de gebrokenheid van de kerk? Wat ik over de bevindelijk-gereformeerde kerken in Nederland lees, schijnt het daar niet veel beter te zijn. Wat dat betreft heb ik veel respect voor ds. G. H. Kersten, die het niet bij klagen liet zitten.”