„Afgelopen zondag baden we in onze kerk met Psalm 13: „Hoe lang nog, Heere? Zult U mij voor altijd vergeten? Hoe lang zult U Uw gezicht voor mij verbergen? Hoe lang zal ik mijn hart vervullen met angstige zorgen; elke dag pijn in het hart hebben? Hoe lang zal mijn vijand over mij heersen?”

Die woorden klinken steeds weer in mijn hart sinds de explosie hier in Beiroet. „Hoe lang nog, Heere? Zult U me voor altijd vergeten?” Vanavond is dit de kreet van mijn stad. De mensen hier voelen zich vergeten. Ze voelen zich vervloekt omdat Libanon de afgelopen maanden geteisterd is. Het lijkt onvoorstelbaar dat zoiets juist nu gebeurt.

Corrupt

De gruwelijke explosie was geen op zichzelf staand incident in een verder stabiel land. Libanon zit middenin een economische crisis. De lokale munt heeft 80 procent van zijn waarde verloren. Al maandenlang hebben banken de toegang van mensen tot hun geld beperkt. In het land is ook sprake van een revolutie tegen een corrupte regering. Er heerst een hongersnood op het platteland, er zijn grote bosbranden en er is de Covid-19-pandemie. Deze explosie heeft de belangrijkste haven van een land verwoest, dat om te kunnen overleven juist sterk afhankelijk is van import.

Er zijn geen woorden om het gevoel van hopeloosheid, wanhoop en woede uit te drukken dat mensen nu voelen. Zoveel mensen hebben hun leven verloren. Duizenden mensen zijn gewond. Duizenden zijn plotseling dakloos. Mijn hart is gebroken nu mijn stad te maken heeft met deze verwoesting zonder hoop op een levende God te hebben.

Gods goedheid

Ons kerkgebouw stond slechts 400 meter van de plek van de explosie. Ik was er woensdag met een aantal leden. We wilden kijken of er nog iets viel te redden. Maar ons gebouw is totaal verwoest. Huizenblok na huizenblok is gewoon vernietigd. Het lijkt wel een oorlogsgebied.

Het valt me moeilijk om uit te drukken wat er in mijn hart en geest omgaat. Ik heb een overweldigend gevoel van Gods zorg, hoewel ik vol met vragen zit. Ik blijf maar denken aan de vernietiging van het kerkgebouw en dat, door Gods goedheid, de explosie niet gebeurde tijdens een zondagse dienst. Geen van onze leden heeft ernstige verwondingen opgelopen – ze zijn alleen ontdaan omdat ze door de huiskamer werden geslingerd toen hun ramen ontploften. Hoewel ons huis slechts anderhalve kilometer van de ontploffing staat en ook schade heeft opgelopen, is ons stadsdeel nauwelijks aangeraakt. De Heere is goed voor ons geweest.

Mijn familie en ik waren op het moment van de explosie niet in Beiroet. We waren een paar uur eerder vertrokken naar de bergen om onze tiende trouwdag te vieren. En toch hoorden we bijna 100 kilometer verderop de klap. Dat dit zo samenviel is onverdiende goedheid van onze Heere.

Ik herinner me dat ik diep werd geraakt door de nood in Beiroet toen we besloten om hiernaartoe te verhuizen. Hoe mooi Beiroet ook is, de stad is altijd door pijn en lijden geplaagd. Ik herinner me dat ik toen dacht en bad: „Waar moeten we beginnen, God? Er is zoveel te doen.” Ik stel nu weer dezelfde vragen.

Er is zoveel hulp nodig. Er moet zoveel worden herbouwd. Zoveel gezinnen zullen langdurige zorg nodig hebben. Maar ik geloof, zoals ik voor het eerst deed bij het stichten van onze kerk, dat Beiroets grootste hoop geen stabiele economie of eerlijke politici is, maar door bloed gekochte gelovigen die de hoop en kracht van het Evangelie met zich meedragen. Dus we bidden en vertrouwen erop dat de kerk van Jezus Christus in Libanon een stralend licht zal zijn te midden van alle duisternis en vernietiging.

Bid mee

Bid alsjeblieft met ons voor dat doel. Bid omdat de oogst overvloedig is, maar de arbeiders weinige zijn. Bid voor wijsheid als kerken zich inspannen om zorg aan de slachtoffers te bieden. Bid dat de kracht van Christus in onze zwakheden wordt vergroot. Bid ook dat we in deze ongelooflijk turbulente tijd aan het Evangelie zouden vasthouden.

Bid dat de verlorenen naar Jezus zouden kijken om in hun grootste behoefte te voorzien. En geloof, dat niets –geen recessie, geen explosie, geen verwoesting– de kracht van Koning Jezus kan dwarsbomen om Zijn Kerk te bouwen.”