De voormalige zendeling uit Peru had in verband met de GZB-zendingsdag, die vorige week vanwege het coronavirus niet doorging, een ontmoeting met ds. Gerardo Castro en zijn vrouw Ysabel. „Gerardo was een straatjochie uit de buurt van de kerk in Trujillo. Nu is hij predikant van die gemeente.”

Ds. Poldervaart en zijn vrouw Anke zijn blij dat ds. Castro en zijn vrouw Ysabel naar Nederland kwamen, niet alleen omdat ze in het verleden goede contacten met hen gehad hebben en er vriendschap ontstaan is, maar ook omdat ds. Poldervaart niet meer naar Peru kan gaan. Hij heeft de ziekte van Parkinson en kan niet meer ver reizen. Om die reden moest de GZB-medewerker ook stoppen met het zendingswerk dat hij samen met zijn vrouw deed in Nicaragua.

De ontmoeting met het echtpaar Castro, dat ze in het GZB-pand in Driebergen voor het eerst na jaren terugzien, is hartelijk. Binnen laat Anke een fotoalbum zien uit hun tijd in Trujillo. Ze wijst Gerardo aan tussen de andere kinderen. Ds. Castro is verrast.

Hoe won u het vertrouwen van de mensen daar?

Ds. Poldervaart: „Werken in de zending was 35 jaar geleden heel anders dan nu. Nu staan zendingswerkers via de computer voortdurend in contact met het land waar ze vandaan komen en kunnen ze gemakkelijk hulp inroepen. Dat was in onze tijd niet zo. We waren op onszelf aangewezen. De kerk was maar klein en stond in een krottenwijk waar de meeste mensen niet naar de kerk gingen. Er was in de buurt veel sympathie voor Lichtend Pad, een op marxistische leest geschoeide terreurorganisatie. Goede betrekkingen met de mensen in de buurt waren van levensbelang.

Mijn vrouw Anke en ik wonnen het vertrouwen door er te zijn. We aten met buurtbewoners mee als het zo uitkwam, ook al zag een kippenpoot of een vissenoog er niet aantrekkelijk uit. We gingen met het openbaar vervoer en kwamen zo met velen in contact. Onze kinderen speelden met de kinderen in de buurt. Onze zoon Stefan heeft de beginselen van het vak geleerd toen hij bij een meubelmaker ging kijken. We gingen op bezoek in hun sociëteit en we hielpen met het opzetten van een medische post. Door dat alles hadden we veel contacten.”

Win je daarmee het vertrouwen?

„Ik heb geleerd om niet met westerse ogen naar hen te kijken maar ik heb geprobeerd te kijken met de ogen van Jezus. Wij accepteerden de mensen zoals ze waren. We waren positief naar de buurtbewoners toe. Mensen doen de dingen vanuit hun perspectief. Als mensen in een krottenwijk dingen anders doen dan je zou verwachten, dan heb je nog niet het recht om te zeggen wat je er zelf van vindt. Het is juist belangrijk om je af te vragen waarom ze bepaalde vragen stellen.

Als ze met goede voorstellen kwamen, veranderde ik van mening. De kerkenraad zei dat ik me niet moest bemoeien met een armoedeproject, omdat ik daar geen verstand van had. Zij hadden verstand van armoede en ik van theologie.”

Gerardo Castro stelde wel heel veel vragen.

„Gerardo was een bijzondere jongen die bij ons binnengekomen was door het kinderwerk. We namen alle kinderen serieus, ook Gerardo. Hij had veel in zijn mars. Hij bleef maar vragen en ik bleef maar antwoord geven. Gerardo liet me zien dat het wonen in een krottenwijk niet te maken heeft met intelligentie maar met gebrek aan geld.”

Wat heeft uw werk daar opgeleverd?

„Het aantal kerkgangers nam toe. We gingen van één naar drie kerken. Er kwamen mensen tot geloof. Een vrouw zei: „Ik weet niet wat er met mijn man is gebeurd sinds hij naar de kerk gaat. Vroeger sloeg hij me. Nu geeft hij me geld voor de boodschappen.”

We hebben geprobeerd hen te helpen om christen te zijn. Zendingwerkers zijn maar steigerwerk. Het gaat niet om ons, maar om Gods Koninkrijk.”

Ds. W. Poldervaart

Wim Poldervaart werd op 22 oktober 1954 in Vlaardingen geboren. Hij volgde een hbo-opleiding theologie en werd in 1979 evangelist in de Jacobikerk te Utrecht en jeugdevangelist in de Vredeskerk in de domstad.

In 1985 vertrok hij met zijn gezin voor zendingswerk naar de Peruaanse stad Trujillo, waar hij bevestigd werd tot predikant van de Presbyteriaanse Kerk. De Protestantse Kerk heeft het predikantschap in 2006 overgenomen.

In 1991 werd Poldervaart evangelist en missionair toeruster in Huizen. Van 2003-2017 was hij regiocoördinator Azië, en, later, van Latijns-Amerika bij de GZB. Van 2018 tot 2020 ging hij drie keer per jaar naar Nicaragua voor toerustingswerk.

Ds. Poldervaart gaat met vervroegd emeritaat. De afscheidsdienst zou op 19 april plaatsvinden in de Zenderkerk te Huizen maar wordt voorlopig uitgesteld.

Het echtpaar Poldervaart heeft vijf kinderen en veertien kleinkinderen.