Een krachtig beeld, een pakkende metafoor; hoe nuttig zijn ze in een politieke strijd! Neem FVD-leider Baudet. In het Kamerdebat over de bestrijding van het coronavirus, donderdagavond, vergeleek hij de kabinetsaanpak met staren naar de sterren. „Omdat sterren zó ver weg zijn, kan het zijn dat je, als je ernaar kijkt, dingen ziet die inmiddels al lang niet meer bestaan.”

Een mooie beeldspraak. Want wie heeft nu niet het gevoel dat het kabinet inzake Covid-19 voortdurend achter de feiten aanhobbelt?

De ministers en wij zien niet wat we zien. Zijn er vandaag, volgens officiële cijfers, circa 600 coronabesmettingen? En zeggen deskundigen dat dit zich per week met een factor tien vermenigvuldigt? Oké, dan zijn het er volgende week 6000. Toch?

Fout. Gelet op de incubatietijd zijn het er nú al 6000. Wie op officiële cijfers let, tuurt –alsof hij naar een oude ster kijkt– naar iets wat al niet meer bestaat.

Spits van Baudets betoog: Kabinet, doe meer! Loop niet achter, maar voor. Neem liever te forse maatregelen dan te zwakke. En sluit nu al alle scholen.

Tegenover deze beeldspraak plaatste Rutte, eveneens dol op metaforen, het beeld van Nederland als patiënt. „Pas als een zieke onvoldoende verbetering laat zien, besluit de arts –exact op dat moment en niet eerder– de medicatie op te voeren”, beklemtoonde de premier. Te snel te veel pillen geven „heeft geen zin.”

Toch, hoe fraai metaforen kunnen zijn, doorslaggevend zijn ze in een debat niet. Dat zijn aan het Binnenhof zelfs rationele argumenten zelden of nooit. Want met hoeveel redelijkheid donderdag de oppositie, en soms de coalitie, ook betoogde dat een patiënt soms preventief een zwaar medicijn toegediend moet krijgen, Rutte bleef onvermurwbaar: Het kabinet loopt níét achter. En nu reeds alle scholen sluiten is „disproportioneel”.

Dat in zijn betoog eenvoudig gaten konden worden geschoten, bleek in het Kamerdebat voortdurend. Beriep Rutte zich voor het open houden van scholen op het oordeel van experts? Maar in Frankrijk, Polen, Hongarije en Oostenrijk gaan de scholen wel dicht, hield PVV’er Wilders hem voor. „En”, vulde Kuzu (DENK) aan: „Die hebben toch ook experts? Zijn díé dan soms gek?”

PvdA-leider Asscher maakte gehakt van Ruttes argument dat scholen best open kunnen blijven omdat kinderen en jongeren weinig vatbaar zijn voor het virus. „Hmm. Weleens gezien hoe om 8.25 uur honderden ouders zich met hun kleuters gehaast door de nauwe gang van een basisschool wringen? Voor wie dat verschijnsel kent, is het sluiten van scholen, als hij circulatie van het virus wil beperken, toch het eerste waar hij aan denkt?”

Het mocht allemaal niet baten. Rutte had het, na intensief beraad in de coalitie, zó besloten. Punt uit. Met, vooruit dan, één minieme concessie: het kabinet evalueert het scholenbesluit van dag tot dag.

Tja, zo gaat het vaker in de politiek. Meer dan redelijke redeneringen zijn machtsposities beslissend. Wie weet dat hij de meerderheid achter zich heeft, hoeft zich minder te bekommeren om een zwakke argumentatie.

Jammer, maar het is niet anders.