Juist in haar laatste levensjaar overkwam prinses Christina wat ze niet wilde: ophef in de media. De prinses, die vrijdagmorgen aan botkanker overleed, bleef graag buiten de schijnwerpers.
De publiciteit ontstond toen de jongste zus van prinses Beatrix kunstvoorwerpen liet veilen die daarmee naar het buitenland dreigden te verdwijnen. Cultuurminister Van Engelshoven stelde in februari dan ook een onafhankelijke commissie in om te onderzoeken of de Erfgoedwet moet worden verbeterd.
Christina’s transacties zijn typerend: ze stelde zich graag onafhankelijk op. Een onafhankelijkheid die ze als gevolg van haar visuele handicap moeizaam moest bevechten.
De prinses woonde een groot deel van haar leven in het buitenland, maar overleed op 72-jarige leeftijd in haar vaderland, op het terrein van Paleis Noordeinde in Den Haag. Daar had ze een appartement boven de Koninklijke Stallen. Haar lichaam is op het terrein van Noordeinde opgebaard in de Koepel van Fagel. Het afscheid heeft in besloten kring plaats, evenals de crematie. Er komt geen instructie om de vlag halfstok te hangen. Het Prinses Christina Concours is vorige week door de Dienst Koninklijk Huis benaderd om mee te denken over de muzikale omlijsting van de uitvaart.
De koninklijke familie, die een condoleanceregister heeft geopend, bracht het overlijdensbericht „met groot verdriet” naar buiten. „Wij zijn verdrietig door het overlijden van onze lieve zus en tante”, lieten koning Willem-Alexander, koningin Máxima en prinses Beatrix via Twitter weten. „Christina was een markante persoonlijkheid met een warm hart. Met haar muzikale gedrevenheid en talent wist zij velen te beroeren. Wij koesteren de vele mooie herinneringen aan haar.” Prinses Christina hield zich naast zang en muziek de laatste jaren bezig met dans- en klanktherapie, onder meer voor blinden en slechtzienden.
Zelfstandig
Maria Christina prinses der Nederlanden, prinses van Oranje-Nassau, prinses van Lippe-Biesterfeld werd op 18 februari 1947 op Paleis Soestdijk in Baarn geboren als jongste dochter van kroonprinses Juliana en prins Bernhard. Haar zussen Beatrix (81), Irene (80) en Margriet (76) hebben haar overleefd.
De prinses heette aanvankelijk Marijke, maar op 16-jarige leeftijd toonde ze haar eigen wil toen ze aangaf dat ze voortaan bij haar tweede naam genoemd wilde worden. Doordat haar moeder tijdens de zwangerschap rode hond opliep, had Christina een oogafwijking. Aan één oog was ze nagenoeg blind, met het andere zag ze ook slecht, als gevolg van een vertroebelde lens. Ze bleek een doorzetter. Vanaf 1966 studeerde ze pedagogiek aan de Rijksuniversiteit Groningen. Vervolgens ging ze naar het Canadese Montreal voor een zangopleiding aan een conservatorium. Ze gaf daarna zangles aan kinderen in New York. „In Amerika leef ik veel vrijer dan hier”, zei ze.
Huwelijk
Christina was 28 jaar toen ze op 28 juni 1975 in Baarn in het huwelijk trad met de even oude Jorge Pérez y Guillermo, die in 1960 met zijn ouders vanuit Cuba was uitgeweken naar de Verenigde Staten. Hij behoorde tot de Rooms-Katholieke Kerk en in 1995 werd ook Christina daar lid.
„Ik wil gewoon leven in een simpel flatje, zonder huisbedienden”, zei Christina toen ze trouwde. Het echtpaar ontving drie kinderen: Bernardo (42), Nicolás (40) en Juliana (37). In 1996 werd het huwelijk door echtscheiding ontbonden.
Omdat Christina geen parlementaire toestemming voor het huwelijk vroeg, kwam ze niet meer in aanmerking voor troonsopvolging. „Haar betrokkenheid en haar warme persoonlijkheid zullen door velen in binnen- en buitenland worden gemist”, zei premier Rutte vrijdagmorgen. „Door bewust afstand te doen van het recht op de troon creëerde zij voor zichzelf de ruimte een eigen invulling te geven aan haar leven.”
Op landgoed De Horsten bij Wassenaar lieten de prinses en haar man Villa Eikenhorst bouwen. Daar vestigden ze zich in 1987. Nadat het huwelijk strandde, vertrokken ze weer naar het buitenland. Hun neef Willem-Alexander werd met zijn gezin de nieuwe bewoner van Eikenhorst, totdat hij dit jaar naar Paleis Huis ten Bosch in Den Haag verhuisde.
Christina trok met haar twee zoons naar New York, terwijl dochter Juliana bij haar vader in Londen ging wonen. In 2004 ging Christina ook naar de Engelse hoofdstad. Een deel van haar tijd bracht ze door het Italiaanse Porto Ercole. Uiteindelijk is ze toch in Nederland overleden.
