„Christenvervolging in doofpot door politieke correctheid"
De schrikbarende cijfers over christenvervolging spreken boekdelen. Media zwijgen echter goeddeels en Westerse regeringen pakken niet door. „Politieke correctheid”, stellen christelijke partijen. Ze luiden de noodklok: „We hebben een verantwoordelijkheid voor onze broeders en zusters.”
Genocide – in verschillende gebieden komt christenvervolging gevaarlijk dicht bij volkerenmoord. Begin deze maand verscheen een rapport over dit onderwerp van de Brits-anglicaanse bisschop en zendeling Philip Mounstephen met alarmerende conclusies (zie ”Exodus in het Midden-Oosten”).
Volgens de opdrachtgever van het onderzoek, de Britse minister van Buitenlandse Zaken Jeremy Hunt, hebben overheden lange tijd „zitten slapen” als het gaat om christenvervolging. „Dit rapport en de aanslagen in Sri Lanka hebben iedereen met een enorme schok wakker geschud”, aldus Hunt tegen de BBC.
Ondanks de omvang van het probleem krijgt het relatief weinig aandacht in de media en in regeringsbeleid. Daarmee is christenvervolging de spreekwoordelijke olifant in de kamer. Hunt spreekt over „een sfeer van politieke correctheid.” Uit angst voor kolonialisme –waar juist het christendom en zijn zendelingen boegbeeld van zouden zijn geweest– wordt het thema te veel verzwegen, stelt de minister.
Kamervragen
Het rapport bleef ook in Nederland niet onopgemerkt. De drie christelijke partijen stelden vorige week Kamervragen over het onderzoek aan minister Stef Blok (Buitenlandse Zaken). Een van hun voorstellen is het organiseren van een internationale top rond christenvervolging.
Dat het rapport spreekt over genocide is volgens SGP’er Kees van der Staaij „een krachtige onderstreping van de ernst van de situatie. Het gaat er niet om dat er zomaar van alles mis is, en dus ook met christenen –dat hoor je nog weleens–, maar er is sprake van systematische en welbewuste vervolging van christenen.”
Zijn ChristenUniecollega Joël Voordewind zegt dat het rapport „het belang aangeeft van de strijd om godsdienstvrijheid wereldwijd.” Volgens Voordewind is dit een belangrijk speerpunt van het kabinet, „maar het kan en moet beter met meer concretere doelen en acties. De mensenrechtennota van dit kabinet besteedt er welgeteld één pagina aan. Tweehonderd miljoen christenen worden dagelijks vervolgd in landen als China, Pakistan en Iran. Dit zijn onze broeders en zusters die niets anders doen dan alleen Jezus volgen. We hebben de verantwoordelijkheid voor hen op te komen.”
Volgens Van der Staaij moet de inzet van het kabinet voor vervolgden „nog aan kracht winnen. Bij het kabinet moet er stevig op het onderwerp geloofsvervolging worden gedrukt. Dat zag je bij de speciale gezant voor de godsdienstvrijheid. De minister vond het eigenlijk niet nodig dat die er kwam, maar uiteindelijk hebben we het als Kamer met een motie toch voor elkaar gekregen.”
Gelijkheidsdenken
De SGP’er herkent de uitspraken van de Britse minister Hunt over politieke correctheid. „Mij is in de Kamer ook weleens verweten dat christenen te veel voor christenen opkwamen. Er is een doorgeslagen en politiek-correct gelijkheidsdenken; het lijkt wel alsof je alleen over christenvervolging mag praten als je eerst ook 26 andere groepen benoemt die het moeilijk hebben. Terwijl de christenen nota bene de grootste groep vervolgden zijn.”
Van der Staaij signaleert dat collega’s die vanuit dat gelijkheidsdenken voor mensenrechten in het algemeen willen opkomen „het vervolgens als je niet oppast, laten afweten als het om geloofsvervolging gaat.”
Ook ziet de politicus „verlegenheid rond het thema godsdienst, of zelfs een negatieve houding. Daardoor wordt christenvervolging niet door iedereen serieus genomen als mensenrechtenthema. Er wordt onvoldoende stevig gereageerd op de problemen van christenen. Ook in Europees verband wordt er te weinig aandacht aan christenvervolging besteed.”
Exodus in het Midden-Oosten
Volgens de Britse onderzoeker bisschop Mounstephen zijn de slachtoffers van vervolging om het geloof in 80 procent van de gevallen christenen.
Christenvervolging leidt volgens zijn recente rapport hierover tot een massale exodus van christenen uit sommige gebieden, zoals het Midden-Oosten. Het christendom dreigt hier uit te sterven, aldus Mounstephen. In Syrië daalde het aantal christenen van 1,7 miljoen in 2011 tot onder de 450.000. In Irak zijn minder dan 120.000 christenen over – dat waren er voor 2003 nog 1,5 miljoen.
Het rapport is voorlopig; in de zomer worden de definitieve uitslagen van het onderzoek verwacht.