„Terug naar één Gereformeerde Gemeenten (onder het kruis)” luidde Rozendaals oproep op petities.nl. Zelf is hij lid van de gereformeerde gemeente in Nederland te Gouda (Gerbrandyweg).

In een open brief aan de synode van zijn kerkverband in het Reformatorisch Dagblad van 22 mei stelde de initiatiefnemer dat de afgelopen jaren is „aangetoond” dat tussen de Gereformeerde Gemeenten (GG) en Gereformeerde Gemeenten in Nederland (GGiN) „geen wezenlijk verschil” is. Gescheiden voortleven is in zijn ogen dan ook „onverdedigbaar.” De GGiN ontstonden in 1953 na een scheuring in de GG.

In de aanloop naar de synode van de GGiN, op 13 juni, hebben 1176 mensen de petitie ondertekend. Hoe kijkt u tegen dit aantal aan?

„Natuurlijk hadden dit er veel meer kunnen zijn. Toch ben ik erg blij met het signaal dat hiermee vanuit het grondvlak is afgegeven aan het kerkelijk kader van de beide kerkverbanden. Een petitie wordt vaak ondersteund door prominenten; daar was nu geen sprake van. Dat kan een verklaring zijn waarom er niet meer mensen hebben gereageerd. Daarbij heeft de petitie maar één keer aandacht gekregen in het RD: middels de open brief. Ik heb begrip voor de terughoudendheid van het RD, maar het gevolg was wel dat mensen onbekend zijn gebleven met de petitie.”

Uw petitie richtte zich met name op (doop)leden van de GG en GGiN. Hoe kon u nagaan of de ondertekenaars tot deze kerkverbanden behoorden? Sowieso was meer dan de helft anoniem.

„De petitie liet ook ruimte voor andere adhesiebetuigers, door de toevoeging ”e.a.” Maar ik ben ervan overtuigd dat het overgrote deel lid is van een van beide kerkverbanden. Dit vermoeden wordt ondersteund door de soms bekende achternamen en plaatsnamen die vermeld zijn. Overigens is voor mij als petitionaris wel zichtbaar wie de anonieme ondertekenaars zijn. Daar treed ik ook niet mee naar buiten.”

Ontving u persoonlijk reacties?

„Heel veel zelfs! De reacties varieerden van: met deze zaak liep ik met Pinksteren op mijn hart tot „Wat jij doet is gelijk aan wat Korach, Dathan en Abiram deden.” Beide uitersten doen veel met je, en veroorzaken een hoge psychische druk. Toch denk ik dat het dit waard was, omdat in de gezinnen het gesprek weer eens werd gevoerd: wat is een wezenlijk verschil, binnen welke bandbreedte is er herkenning, welke Bijbelse opdracht hebben we?”

De gebruikelijke lijn om binnen een kerkverband zaken aan de orde te stellen is de „kerkelijke weg.” Hoe kwam u ertoe een petitie op te stellen?

„Sinds 2001 zijn de twee kerkverbanden met elkaar in gesprek. We zijn nu een generatie verder. Ik heb de petitie bedoeld als een steuntje in de rug voor beide deputaatschappen om door te gaan met de gesprekken – alleen dan in een versnelling hoger.”

Op petities.nl schrijft u dat u van de scriba van de GGiN-synode als reactie kreeg: „De door u toegezonden informatie is in goede orde door ons ontvangen. We zullen de synode voorstellen deze voor kennisgeving aan te nemen.”

„Met deze reactie ben ik ook zeer content. Ik had aangekondigd dat de petitie ter informatie aan de synode aangeboden zou worden. Dat is iets anders dan „ter behandeling.” Het signaal is afgegeven, daar gaat het mij om.”

Hoe nu verder, wat u betreft?

„Ik ben positief gestemd over het feit dat ons kerkverband op sommige terreinen nauwer gaat samenwerken met de GG, blijkens het synodeverslag in het RD. Overigens gaf iemand mij laatst de dichtregels mee: „Wie strijden wil voor een kerk, heeft heel zijn leven werk. Maar wie wil strijden tegen de zonden, heeft de goede strijd gevonden.” Daarmee wil ik de zaak afsluiten.”

GG en GGiN, kerkelijke eenheid is Bijbelse plicht (rd.nl, 22-05-2018)