Rita Renema-Mentink werd zondag in de protestantse gemeente Kerk in Nesselande in Rotterdam uitgezonden als geestelijk verzorger van de stichting ”Als kanker je raakt”.
Ze is sinds 1999 geestelijk verzorger bij de Lelie zorggroep, in palliatief centrum de Regenboog te Rotterdam. Renema werkt daar samen met artsen, psychologen en maatschappelijk werkers. „De mensen die we verzorgen, hebben nog maar kort te leven”, vertelt ze. „Je merkt dat naast de dokter de geestelijk verzorger een heel belangrijke rol vervult. Mensen willen graag vertellen over hun leven, ze willen terugkijken op de keuzes die ze gemaakt hebben. Zeker nu de secularisatie meer vorm krijgt, wordt de vraag gesteld: Waarom leef ik eigenlijk? Wat is de zin van het gebeuren?”
De stichting ”Als kanker je raakt” werd in 2011 opgericht door Renema en ds. Arie van der Veer, emeritus predikant in de Christelijke Gereformeerde Kerken en oud-voorzitter van de Evangelische Omroep. Zondag werd Renema uitgezonden voor de stichting als geestelijk verzorger.
U heeft zelf drie keer met kanker te maken gehad. Hoe heeft u deze tijd ervaren?
„Toen ik in 2003 voor het eerst kanker kreeg, dacht ik: Tjonge, hey, wat komt de dood dichtbij. Wij woonden drie weken in de Rotterdamse wijk Nesselande, en zaten daar nog maar heel kort in de kerk. De gemeente kende ik niet. En toch kon ik er zijn met mijn verdriet. Vanuit de kerk hebben mijn man en ik heel veel steun gekregen. Ook al ken je elkaar niet, je bent verbonden in God. Dat heeft diepe indruk op me gemaakt. Ik kon ergens schuilen en huilen. Als je ziekt bent, lukt het vaak niet goed om te bidden. Dan is het prachtig als anderen dat van je overnemen.”
Wat was de aanleiding voor het oprichten van de stichting in 2011?
„Ik kreeg een tweede keer kanker. Toen kwam de EO met het verzoek om mee te werken aan een uitzending over de vraag: hoe is het als geestelijk verzorger om zelf geestelijke zorg te krijgen? Op die uitzending kwamen heel veel reacties. Terwijl we ermee bezig waren kreeg ds. Van der Veer voor de tweede keer kanker, en ik mijn derde kanker met een slechte prognose. Toen hebben we het initiatief genomen voor de oprichting van deze stichting. Wij merkten namelijk dat je met een kerk en met goede vrienden na zo’n diagnose toch een gelukkig mens bent. Want je hebt mensen om je heen. En we merkten ook dat veel mensen dat niet hebben. De medische zorg in Nederland is heel goed, maar deze is gericht op het beter maken van mensen of op het rekken van het leven. Ze gaat niet over zingevingsvragen, over jouw angsten en vragen. Daar steken wij als stichting op in.”
Wat zijn jullie activiteiten?
„Wij organiseren ontmoetingsdagen voor mensen die met kanker te maken krijgen, hetzij zelf, hetzij bij kinderen of andere dierbaren. In 2018 staan er drie landelijke ontmoetingsdagen gepland. Daar komen zo’n 100 tot 130 mensen. Ook regionaal hebben we ontmoetingsdagen, op vijftien plekken in Nederland. En we hebben het verlangen om ook in België te beginnen.
We werken veel samen met kerken en ziekenhuizen. De zestig vrijwilligers zijn allemaal christen en professional, en hebben allen ook zelf of in hun omgeving met kanker te maken gehad. Daarom zijn we als stichting zo’n sterke kracht en kunnen we ons richten op herkenning, erkenning en geloofsbemoediging. Ik vind het zo ontroerend dat God dit werk zegent.”
U bent al langer werkzaam met kankerpatiënten. Wat is de extra waarde van een officiële uitzending?
„Ik had de keus tussen me vrij vestigen, of namens een kerk te worden uitgezonden. Door deze uitzending heb ik een soort kwaliteitskeurmerk, wat verband houdt met het register van de Vereniging van Geestelijk VerZorgers (VGVZ). Veel mensen worden uitgezonden als predikant. Ik ben uitgezonden voor mensen met kanker. Dat er een kerk achter mij staat, geeft mijn werk een toegevoegde waarde.”
