Julianne van Meerten studeerde vorige week af aan het University College Roosevelt (UCR) in de vakken taalwetenschap en religie. Ze komt uit een protestants gezin in Nijkerk. Julianne merkte tijdens haar opleiding soms dat medestudenten haar christelijke overtuiging niet konden rijmen met het wetenschappelijke denken dat op het UCR van de studenten wordt verlangd. „Je wordt heel erg aangemoedigd om kritisch te denken, aan alles te twijfelen, de discussie aan te gaan – ook met hoogleraren. Dat kan op gespannen voet staan met je overtuiging”, licht ze toe. „Het is belangrijk dat je de Bijbel niet als wetenschappelijk artikel gaat lezen, dan gaat het mis. Maar ik denk dat uiteindelijk christen en wetenschapper zijn wel degelijk hand in hand kunnen gaan. Er waren tijdens mijn studie wel momenten waarop ik dacht: waar sta ik eigenlijk? Maar in plaats van me op te sluiten in mijn kamertje en alleen nog maar te studeren, heb ik aansluiting gezocht bij andere christelijke studenten op het college. Ik ben ook lid geworden van de christelijke studentenvereniging CURA en ik zit in een Bijbelstudiegroep. In mijn contacten met andere mensen probeer ik zo dicht mogelijk bij mijn geloof en principes te blijven, dat werkt uiteindelijk gewoon het beste.”

Julianne kwam bij het UCR terecht omdat ze na haar middelbare school niet voor één bepaalde studierichting kon kiezen; ze had te veel interesses. De opleiding in Middelburg stelde haar in staat gelijktijdig aan uiteenlopende studies te snuffelen. „Ik kon verschillende interesses combineren en zo ontdekken wat ik het leukst vond.”

Anton van de Woestijne uit Veenendaal behoorde tien jaar geleden tot de eerste lichting studenten die aan het UCR (toen nog Roosevelt Academy) afstudeerde. „Het was een heel hechte groep van maar honderd studenten. Iedereen kende elkaar en respecteerde elkaar”, vertelt de dertigjarige waarnemend huisarts. „Toch voelde ik me af en toe een buitenbeentje, bijvoorbeeld als de hele campus een avondje ging stappen en ik niet. Over mijn bidden voor het eten kreeg ik elke dag wel vragen of opmerkingen. De reacties waren niet haatdragend van toon, maar soms veroorzaakten ze bij mij wel de behoefte om me even terug te trekken. Je zit op zo’n campus natuurlijk op elkaars lip, we woonden met zestien studenten in een huis. Soms ging ik even terug naar mijn ouders in Aagtekerke om me te kunnen afzonderen.”

In de groep van honderd studenten zaten zo’n tien christenen, van wie drie met een reformatorische achtergrond zoals hijzelf, herinnert Van de Woestijne zich. „Eens in de twee weken kwamen die ’s avonds een uurtje of zo bij elkaar. Zo had je wat steun aan elkaar. Ik heb me nooit door niet-christelijke studenten aangevallen gevoeld vanwege bepaalde standpunten, maar soms had je behoefte om even niet steeds keuzes te hoeven maken die je in een vertrouwde omgeving als vanzelfsprekend achterwege kon laten.”

Net als Julianne koos Anton voor het UCR om de mogelijkheid meerdere studies te beproeven. „Zo kon ik me oriënteren en geleidelijk tot een definitieve keuze komen.” Het werd uiteindelijk het ”department of science”. Voor Julianne speelde bij haar keuze ook mee, dat ze tijdens een open dag op het UCR verliefd werd op het kleinschalige en sfeervolle Middelburg. „Je komt elkaar ook buiten de collegemuren vaak tegen. Ik sta gewoon met mijn professor in de rij bij Albert Heijn.”

Hele wereld studeert in Middelburg

Middelburgers kijken niet meer vreemd op als ze op straat in het voorbijgaan jonge mensen Russisch, Nepalees of Chinees horen praten. Ze weten dat het studenten van het University College Roosevelt zijn.

Sinds 2004 heeft Middelburg een academische opleiding waar je een bachelordiploma kunt halen. De 600 studenten van het University College Roosevelt (UCR) vormen een internationaal gezelschap in de Zeeuwse hoofdstad. „Ze komen uit alle delen van de wereld”, weet directeur-bestuurder dr. Jorrit Snijder. „En aan het eind van hun studie zwermen ze weer over de wereld uit.”

Pakweg de helft komt uit het buitenland. Snijder: „De andere helft zijn Nederlanders, en daarin hebben de Zeeuwen de overhand.” Vorige week was de graduation week, de week waarin de bullen worden uitgereikt. Vrijdag liepen de UCR-studenten, voorafgegaan door hun professoren, in toga en met afstudeerhoedje op van het collegegebouw in een lange stoet via de Markt naar het Abdijplein, waar ze hun bul in ontvangst namen. De traditie is het hoogtepunt van het studiejaar.

De voertaal is Engels. Alle colleges worden in die taal gegeven. De klassen zijn klein en tellen niet meer dan 25 studenten. Het UCR is gevestigd in en om het voormalige stadhuis aan de Markt. Uit cijfers blijkt dat het instituut de plaatselijke economie jaarlijks zo’n 15 miljoen euro oplevert. „Maar je ziet dat ook studenten zélf hier onderneminkjes beginnen”, aldus Jorrit Snijder. „Een student uit Nepal is zijden shawls uit zijn geboorteland gaan importeren die zijn gemaakt van de wolsoort kasjmier.”

Naast enkele verplichte vakken kunnen de studenten hun eigen leerplan samenstellen. „Door die vrijheid om zelf combinaties te maken en te kiezen welke vakken het beste bij je passen, ontdek je gaandeweg wat je talenten zijn.”