Toegegeven, het is een eigen vrije keus, waar ik zo’n vijf jaar geleden al afspraken over heb gemaakt met de directie en de raad van commissarissen. Maar nu het zover is, raakt me dat meer dan ik dacht.

Er is een einde gekomen aan werk waarvan ik heb gehouden en genoten tot de laatste dag. Hoofdredacteur van het Reformatorisch Dagblad te mogen zijn, is prachtig werk. Ik heb het als een voorrecht beschouwd die taak jarenlang te mogen vervullen. Dat ik daarvoor de gezondheid en de kracht ontving, is een bijzondere zegen van de Heere. Hem past daarvoor de dank.

Toch is het goed dat er een nieuwe man op de brug komt om het schip van de redactie te besturen. Een nieuwe stuurman kan de steven weer nieuwe wendingen geven. Hij heeft zijn eigen aanpak en ideeën. Wat dat betreft kan ik u verzekeren dat de nieuwe roerganger een bekwaam man is.

Meer dan twaalf jaar was Steef de Bruijn mijn directe plaatsvervanger. Dat is mede de reden dat ik met vertrouwen het stuurwiel aan hem overgeef. Samen met de andere leden van het hoofdredactionele team zal hij de krant door soms heftige brandingen van polarisatie of secularisatie weten te sturen.

Een krant te maken die wil staan op de grondslag van de Bijbel en de gereformeerde belijdenis, is een mooie en tegelijk moeilijke opgave. De taak van de redactie is het nieuws te brengen en te duiden door achtergronden bij het nieuws te bieden en door er commentaar op te geven. Daar spant de redactie zich voor in.

Als hoofdredacteur heb ik keer op keer geconstateerd dat de collega’s dit met overtuiging en met volle inzet proberen te doen. Waarbij het natuurlijk zo is dat dit de ene keer beter lukt dan de andere. Dit gebeurt met vallen en opstaan.

Dank

Als scheidend hoofdredacteur wil ik publiekelijk mijn collega’s van de verschillende redacties bedanken voor al hun werk. Vrijmoedig en met overtuiging wil ik zeggen dat er bij het RD op elke afdeling ontzettend hard gewerkt wordt. Dat geldt overigens niet alleen de redactie, maar ook alle andere afdelingen: van directie tot bezorging. Ja, vergeet ook die laatste zeker niet. Bezorgers brengen door weer en wind de krant bij u in de bus! Een topprestatie.

Wie, zoals ik vandaag, terugkijkt, zal constateren dat zijn werk onvolkomen is. Wat goed ging, was onverdiende zegen; wat misging, is door eigen falen. Ontegenzeggelijk zijn er fouten gemaakt. Daarbij was het goed dat lezers door hun kritische kanttekeningen ons soms corrigeerden. Daarvoor wil ik hen danken – ook al sneed hun kritiek soms diep in ons vlees. De kritische noten die werden gekraakt, stemden tot nadenken. De complimentjes, die ook werden gegeven, waren pleisters op wonden.

We maakten als redactie de krant voor de lezers. Velen van hen noemen zich „lid” van het RD. Dat deed me altijd goed. Want al kun je in formele zin geen lid van een krant zijn; juist dat woord was kenmerkend voor de grote betrokkenheid van abonnees. Het raakte me nog meer als mensen zeiden of schreven voor de krant te bidden. Dat had de redactie, en zeker de hoofdredacteur, hard nodig; dat heeft mijn opvolger ook zeker nodig. Blijf dat voor hem en zijn collega’s doen!

Er zijn in medialand veel veranderingen gaande. Dat raakt ook het RD. Ongetwijfeld zal de nieuwe hoofdredacteur u daar de komende tijd ook over blijven informeren. Soms denk je weleens: Wanneer komt er in krantenland nu eens even rust? De ene vernieuwing is nog niet doorgevoerd, of de volgende dient zich al weer aan. Belangrijk daarbij is dat er een goede band met de lezers blijft bestaan. De redactie heeft ook u nodig. Ik ben ervan overtuigd dat collega De Bruijn samen met de adjuncten Van den Berge en Dekker er alles aan zal doen om die relatie zo goed mogelijk te houden.

Ik heb met ingang van vandaag de leiding van de krant overgedragen aan de nieuwe hoofdredacteur. Zijn naam staat nu in het colofon. Ik neem afscheid van u. Als eerste. Later dit jaar, in juni, hoop ik officieel van een aantal relaties afscheid te nemen. Maar u als abonnee hebt het recht om hierbij voorrang te krijgen. Omdat het bij de krant eerst en vooral om u als abonnee gaat. Gelukkig mag ik nog een poosje blijven werken bij de Erdee Media Groep. Ik kan blijven schrijven. Dat beschouw ik als een voorrecht. Want schrijven is voor een journalist een soort levensbehoefte.

Graag zeg ik u allen heel hartelijk dank voor uw betrokkenheid en medeleven.

Hartelijke groeten, W. B. Kranendonk Reageren? hoofdredactie@rd.nl