Column: Hebben vloekende dominees geen andere boodschap?
De hervormde dominee Klaassen uit Arnemuiden reageerde geschokt en boos op een erg onfrisse uitzending op Radio 1. Onder het motto ”vloekwoorden die het lekkerst klinken” riep BNN-VARA schrijver Ronald Giphart ertoe op te reageren op het honderdjarig bestaan van de Bond tegen vloeken. Giphart wilde wel en vloekte er met veel poeha en arrogantie naar hartenlust op los.
Eerder al pleitte Twitterdominee Alain Verhey –ook actief voor Trouw en de Evangelische Omroep– voor eerherstel van de vloek. Hij kreeg een podium in het programma Kunststof, eveneens op Radio 1. Verhey vindt het verantwoord en zelfs geboden om hartgrondig te vloeken. Dat mag ook van de kansel. Een geluid dat overigens niet nieuw is. Ik kwam een identieke opvatting enkele jaren geleden tegen in de nagelaten geschriften van de Friese dominee Bas van Gelder, ”Nachtboek van een kerkuil”.
En binnenkort verschijnt van de hand van de Amsterdamse predikant Rikko Voorberg ”De dominee leert vloeken”. Eerder al voerde Voorberg in Trouw en nrc.next een pleidooi voor vloeken en vervloeken. Er is veel kwaad in deze wereld dat verdoemd moet worden. De dominees beroepen zich op de Bijbel. Uiteraard. Zij wijzen op de stevige vervloekingen die daar worden uitgesproken. Ik kan me overigens niet aan de indruk ontworstelen dat de vloekgrage dominees vooral met zichzelf bezig zijn, verslaafd aan aandacht.
Terecht reageerde dr. Klaassen zeer verontwaardigd op Giphart. Ik had verwacht dat meer luisteraars de man met afschuw en misprijzen zouden hebben benaderd. Wellicht gebeurde dat ook en zond men zijn afkeuring maar gelijk aan de schrijver zelf. Nog beter. Gewoon duidelijk uitleggen hoe puberaal en zielig zijn radiogekakel was. Zelf hoorde ik het programma niet en ik had ook geen behoefte om ”terug te luisteren”. Ik heb het gehad met de radio en wil alleen nog het nieuwsbulletin horen. Het oppervlakkige gebabbel, het door elkaar schreeuwen in praatprogramma’s en het gemaakte leuk doen ten koste van anderen is slecht voor hart en bloedvaten. De publieke zender heeft de goede smaak allang bij het grofvuil gezet. Arrogantie van de macht, schreef iemand. Terecht!
Natuurlijk, het huidige culturele klimaat kent grenzen noch taboes. Met een beroep op de vrijheid van meningsuiting kun je zo heerlijk kwetsen. Graag met schuttingtaal en vloeken. Altijd op zoek naar de achillespees, de gevoeligste plek bij de ander. En de (ver)vloekende dominees? Hebben die echt geen andere boodschap? Kennelijk beseffen zij ook niet eens meer de betekenis van hun geliefde bede: God, verdoem míj.
Huiveringwekkend!
