Dat blijkt uit een deze week op de website van de GKV gepubliceerd aanvullend rapport (pdf). Drie van de veertien deputaten stellen daarin dat eerdere rapportages te veel een compromistekst bevatten. „Formuleringen waren en zijn niet altijd helder, bleken soms multi-interpretabel of verhulden waar het ons inziens werkelijk om gaat.”

Volgens het trio, de predikanten A. de Braak (Sint-Jansklooster) en J. Wesseling (Veenendaal) en hun mededeputaat N. M. Kramer (Capelle aan den IJssel), staan de binding aan de Schrift en de belijdenisgeschriften op het spel bij de contacten met de NGK. Ze vinden dat voor er sprake kan zijn van verdere eenwording van GKV en NGK, duidelijkheid moet komen over de vraag hoe om te gaan met „concrete en voortgaande afwijking” van de gereformeerde belijdenissen.

De drie stellen dat er in de Nederlands Gereformeerde Kerken daarnaast sprake is van een „vervagende en verwarrende vermenging” van wat „kerkelijk eeuwenlang als gezond kerkelijk en gereformeerd is gezien en om die reden vorm heeft gekregen in kerkelijke regelgeving enerzijds én wat zich incidenteel op plaatselijk of individueel niveau voordoet.”

De generale synode van de GKV zal vanaf maart vergaderen over de rapporten van verschillende deputaatschappen. Dan zal ook de verdeelde rapportage van de deputaten kerkelijke eenheid aan de orde komen.

De vorige synode van de GKV zette in 2014 een flinke stap voorwaarts bij de toenadering tot de NGK door samensprekingen aan te gaan, gericht op hereniging van beide kerken.

De NGK ontstonden door een scheuring waarbij vanaf 1967 tientallen plaatselijke gemeenten buiten het vrijgemaakt gereformeerde kerkverband kwamen te staan.