Een gebouw met een kruis boven op de toren. Het Ethiopische bedehuis, door vluchtelingen in elkaar getimmerd en aan de buitenkant voorzien van stevig plastic zeil, springt duidelijk in het oog. Het staat midden op de open vlakte voor de zogeheten Jungle van de Noord-Franse havenstad Calais.

Ooit was het gebouw omringd door de provisorische onder­komens van de bewoners van het kamp. Bij een ruiming van het terrein, ruim een halfjaar geleden, bepaalde de rechter dat de kerk en het naastgelegen schoolgebouwtje moesten blijven staan.

Inmiddels bivakkeren de vluchtelingen en migranten iets verderop in de zogenoemde Nieuwe Jungle, niet meer direct zichtbaar vanaf een van de wegen die indertijd pal naast het kamp lagen. Het aantal bewoners nam volgens de hulporganisaties L’Auberge des Migrants en Help Refugees toe van 7130 vorige maand tot 9106 nu, onder wie 864 minderjarigen.

Dagelijks bezoeken vluchtelingen de Ethiopisch-orthodoxe kerk, die vol hangt met iconen. Op de toegangspoort prijkt een groot Ethiopisch kruis. Daarboven staat in het Amhaars de naam: Engel Michaëlkerk.

Deze middag klinkt er eerbiedig gezang vanuit het kerkje. Rond vier uur komen tientallen bezoekers het terrein af, onder wie vrouwen met witte hoofddoekjes en kinderen.

Teddy (25) is een van de kosters. Hij werkte in het verleden als verpleegkundige in Addis Abeba en daarna voor een organisatie in Sudan. Vanwege het „conflict in het zuiden van Sudan” vluchtte hij een halfjaar geleden naar Europa en kwam in Calais terecht.

Hij vertelt dat zowel Ethiopiërs als Eritreeërs de diensten bezoeken. Hoeveel orthodoxe christenen uit die landen in het kamp wonen, weet hij niet. Op hoogtijdagen komen er soms een paar honderd naar de kerk. Onder de vluchtelingen zijn enkele priesters die de diensten leiden.

Afgelopen weekend begon, aldus Teddy, een vastenperiode van ruim twee weken, gekoppeld aan de zogeheten Maria-Ten­hemelopneming. Daardoor trekt de kerk nu dagelijks meer bezoekers dan gemiddeld. Het vasten houdt in dat ze geen vlees, eieren en melk gebruiken. Groente is wel toegestaan.

Terwijl Teddy vertelt, komt een Ethiopiër uit het kamp luid jammerend aan bij de kerk. „Dit is waarschijnlijk het gevolg van veel stress”, zegt de koster. Een andere medewerker van de kerk neemt de vluchteling mee een kamertje in en sluit de deur.

Evenals veel landgenoten hoopt Teddy uiteindelijk Engeland te bereiken, waar een oom van hem woont. De laatste weken heeft hij echter geen pogingen ondernomen om –illegaal– het Kanaal over te steken. „Ik ben heel moe en neem eerst een periode rust.”

Naast de kerk bevindt zich een schooltje waar vrijwilligers vluchtelingen lesgeven. „Van 11 tot 19 uur non-stop”, meldt een bord. In een lokaaltje verdiept een groep Afrikanen zich in de Engelse taal. In een tweede gebouwtje maken vluchtelingen muziek.

Pieter Schonewille uit Woudenberg en Joost Bosch uit Ermelo kijken om de hoek van de „muziek­studio.” Ze zijn met een groep van 23 Nederlandse christenen in Calais om hulpgoederen te bezorgen. Beiden bouwden in december mee aan dit lokaal, met een groep vrijwilligers rond de Facebookpagina Noodhulp vluchtelingen Noord-Frankrijk.

Bosch noemt het bijzonder dat het houten gebouwtje de ruiming van het oude kamp heeft overleefd. „We brengen deze week vooral voedsel. Dat is elke dag weer nodig. Met dit schooltje hebben we ook iets structureels neergezet. Het is mooi om te zien dat dit lokaal na een halfjaar nog steeds wordt gebruikt.”