Vanaf haar twaalfde doet ze geregeld mee aan een schrijfwedstrijd. En met succes. In 2011 won ze de jaarlijkse J. H. Schepsprijs van het Museon in Den Haag met het verhaal ”Droomwind”. Vorig jaar haalde ze met ”Zwaluw” de eerste prijs van een verhalenwedstrijd die was uitgeschreven door de Belgische krant Brussel Nieuws. En in 2013 kreeg Sarah een eervolle vermelding voor haar verhaal ”De brug” in een wedstrijd van uitgeverij De Banier en het Reformatorisch Dagblad.

Vrijdag won de tweedejaars studente geschiedenis met glans de verhalenwedstrijd die het Reformatorisch Dagblad afgelopen winter samen met vijf andere partijen organiseerde. Haar verhaal ”De sleutelman”, over een Joodse man die na de oorlog terugkeert in zijn oude woonplaats, werd bekroond met de eerste prijs.

Verrast?

„Je hoopt er natuurlijk wel op, maar ik was toch wel verrast, ja. Ik ging uit van een derde, vierde of misschien wel een vijfde plek.”

Je hebt al vaker prijzen gewonnen met je verhalen. Dan ga je er misschien een beetje op rekenen dat je bovenaan eindigt?

„De druk wordt wel steeds groter. Maar elke prijs is een bevestiging dat ik het schrijven niet verleerd ben.”

Wat betekent deze prijs voor je?

„Best veel. Dit was een belangrijke schrijfwedstrijd; heel reformatorisch Nederland leest nu mijn verhaal. En dat is toch de doelgroep voor de eventuele roman die ik met begeleiding van uitgeverij Mozaïek ga schrijven. En ik vind het ook bijzonder dat dit de prijs is die Els Florijn eerder won. Zij is inmiddels een bekende schrijver in reformatorische kring.”

Hoe kwam je op het idee voor je verhaal?

„Ik wilde graag iets met geschiedenis doen. Ik vind het leuk om historisch onderzoek te doen en in een onderwerp te duiken. Vaak rolt daar automatisch een verhaal uit. Bij het thema ”vreemdelingsschap” moest ik denken aan de paradox ”thuis komen, maar er niet thuis zijn”. Na de Tweede Wereldoorlog ondervonden Joden die de holocaust hadden overleefd veel onbegrip bij de Nederlanders. Hun huizen werden vaak door anderen bewoond. Dat thema heb ik in mijn verhaal uitgewerkt.”

Ben je een natuurtalent?

„Ik heb wel eens een schrijfcursus gevolgd en ook wel boeken over het schrijven gelezen. Maar schrijven zit in mijn bloed, het is een soort eerste levensbehoefte. En ik lees veel boeken, daar leer ik ook veel van. Vroeger verslond ik alles wat los en vast zat, tegenwoordig let ik meer op de kwaliteit. Ik wil me tijdens het lezen niet steeds ergeren. ”Het lot van de familie Meijer” van Charles Lewinsky vind ik bijvoorbeeld heel mooi geschreven. Streekromans en Amerikaanse romans over de Amish zijn niet zo aan mij besteed.”

Heb je al een idee voor een roman?

„Ik heb wel wat ideeën liggen, maar ik ben nog maar 19. Ik weet niet of ik al wel voldoende levenservaring heb om een echt boek te schrijven.”

Wat zou je een beginnende verhalenschrijver willen meegeven?

„Denk eerst goed na over het slot van je verhaal. Wat wil je zeggen? Je moet iets hebben om naar toe te werken.”