BARNEVELD. Op het podium staat net als een jaar geleden een portret van Tochar Heydarov, een christen uit Oezbekistan. Hij zit al drie jaar in de gevangenis vanwege zijn christelijke geloofsovertuiging. Op de Ontmoetingsdag van Friedensstimme in Barneveld illustreert het hoe onderdrukking in delen van de vroegere Sovjet-Unie nog steeds werkelijkheid is.
Religie is overal, stelt evangelist Vadim Katsajev. „Maar religie kan je niet zalig maken. Dat kan Christus alleen.” In Rusland, waar drie jaar geleden een anti-evangelisatiewet actief werd, is minder dan vroeger vrijheid voor christenen om het Evangelie uit de dragen. Toch is het nodig Christus na te volgen en het leven in Hem te verkondigen, zegt de 37-jarige voorganger. Hij noemt Simon van Cyrene als voorbeeld. Die werd door de Romeinen gedwongen het kruis van Christus te dragen. „Het is nodig én Christus te kennen in het hart én ziende op Hem onze weg te gaan.”
De Ontmoetingsdag van Friedensstimme, een organisatie die christen in de voormalige Sovjet-Unie ondersteunt, had zaterdag plaats in de Veluwehal in Barneveld. Ruim 1600 mensen waren aanwezig. Sprekers waren Vladimir Hamm, een evangelist die zich inzet voor kinderwerk in Siberië en Vadim Katsajev uit Beslan, een stad in de Kaukasus. Ook waren er toespraken van Johann Braun van Missionswerk Friedensstimme uit Duitsland, dat dit jaar 35-jaar bestaat, en Paul Rowlands van de Trinitarian Bible Society uit het Verenigd Koninkrijk.
De dag werd geopend door bestuursvoorzitter ds. A. van der Zwan. Hij mediteerde over het dagthema, ”grenzeloze liefde”, naar aanleiding van Handelingen 8:26-35. „Grensoverschrijdend gedrag geeft normaalgesproken alleen maar problemen”, aldus de christelijke gereformeerde predikant uit Sliedrecht. Maar wie Christus kent, moet grensoverschrijdend gedrag vertonen, zei hij. „Als u mensen tegenkomt die de Heere Jezus nog niet kennen, prijst u Hem dan ook aan, en vertelt u van de genade die u ontving in uw eigen leven?”
Vladimir Hamm uit Siberië vertelde over de atheïstische postbode, die in de tijd van de Sovjet-Unie regelmatig christenen aanklaagde bij de politie. Na de val van het IJzeren Gordijn was hij echter druk met het bezorgen van christelijke lektuur, die westerse christenen opstuurden. „Dat was voor ons een wonder van God. Op een zeker moment vroeg hij: Mag ik zo’n pakket openmaken? Mag ik een Bijbel? Hij is uiteindelijk christen geworden.”
Al meer dan twintig jaar worden in de voormalige Sovjet-Unie kinderevangelisatiekampen gehouden, aldus Hamm. Daar horen kinderen van een Vader in de hemel, die Zijn kinderen niet vergeet. „Voorafgaand aan een kamp bidden we veel. Zonder de aanwezigheid van de Heere kunnen we helemaal niets.” Eens dreigde hevige regenval een tentenkamp weg te spoelen. De leiders gingen met de kinderen in gebed. „Om ons heen was hevige regenval, maar op het veld waar wij waren verzameld, regende het maar een klein beetje. De kinderen zagen het wonder van God. Op deze manier wordt ook het kindergeloof versterkt.”
Johann Braun van Missionswerk Friedensstimme uit Duitsland hield een toespraak over 1 Timothéüs 1:15 en 16. „Hoe kan deze grenzeloze liefde van God bij mensen worden gebracht? Allereerst dat er mensen bereid zijn om hun eigen omgeving en familie te verlaten en naar deze mensen toe te gaan. Het Woord van God is het middel om mensen te redden en om de liefde van God dichtbij te brengen. Natuurlijk is daarbij het gebed onmisbaar. Maar minstens zo onmisbaar is wat Jezus zegt: Gij zult mijn getuigen zijn. Dat is meer dan alleen het Evangelie verkondigen. Als je het Evangelie verder brengt, stuit je misschien op scepsis. Mensen proberen achter de woorden te zien: is het echt of niet. Wat daarom het meest geloofwaardig is, is onze persoonlijke getuigenis. Als mensen vragen: Waaraan kan ik zien of God echt van mij houdt? Kan hij zonden vergeven? Dan is het geloofwaardig als je kunt zeggen: Ja dat heb ik zelf ervaren.”
In de toespraak van evangelist Katsajev uit Beslan refereerde deze aan de terreuraanslag die deze plaats in 2004 trof. Vanuit zijn gemeente werden gezinnen geholpen waar slachtoffers vielen. In 2008 was er oorlog tussen Rusland en Georgië. Christenen uit Beslan probeerden getroffenen hulp te bieden. Het spreken over God vraagt in zo’n situatie voorzichtigheid, aldus Katsajes. „De één reageert opstandig, bij anderen werkt het troostend als je over God spreekt.”
Medewerker Filip Uijl van Friedensstimme las een brief voor van een christen uit Azerbeidzjan. In het land is armoede en hebben christenen het niet makkelijk. In het gezin van deze christen was honger. Maar nadat vader en moeder met hun kinderen op de knieën gingen, werd ’s avonds laat door iemand een kofferbak vol levensmiddelen afgeleverd. Uijl: „Zo werkt God in het leven van Zijn kinderen. Zo zegent God ook nu.”
De Onmoetingsdag werd afgesloten door ds. H. van der Ziel, hersteld hervormd predikant te Veenendaal. Friedensstimme Nederland hoopt volgend jaar op 1 maart in de Sint-Janskerk in Gouda zijn 35-jarig bestaan te herdenken.
